ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ
Το ανάγνωσμα “Ο Μικρός Ιππότης” μετά τον “Ταγκόρ” και πριν από τον “Μικρό Μπουρλοτιέρη” ήταν το δεύτερο χρονικά της τριλογίας ιστορικών μυθιστορημάτων που εκδόθηκαν σε οκτάτευχη σειρά φυλλαδίων από τις “Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις”. Συγκεκριμένα τα οκτώ εβδομαδιαίας συχνότητας τεύχη του αναγνώσματος κυκλοφόρησαν από Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 1954 το πρώτο, έως και 10 Δεκεμβρίου 1954 το όγδοο και τελευταίο. Επανακυκλοφόρησε (μάλλον αναδιανομή στοκ με τιμή 1 δρχ.) από Κυριακή 25 Μαρτίου 1954.
Η μέχρι τώρα εδραία βεβαιότητα, ότι πρόκειται για ανυπόγραφο κείμενο του ίδιου του εκδότη Στέλιου Ανεμοδουρά, αντιμετωπίζει κάποιες αμφισβητήσεις. Προσωπική μου άποψη, ύστερα από συγκρίσεις κειμένων, είναι ότι το στιλ του γραψίματος και η δομή ταιριάζει περισσότερο να είναι του Νίκου Μαράκη, ο οποίος --αν και είχε ήδη μια ενυπόγραφη συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο (ως Π. Πετρίτης στο “Γεράκι”)-- για άγνωστο λόγο δεν υπογράφει το ανάγνωσμα του Μικρού Ιππότη.
Ποιες είναι οι ενδείξεις, που κατά τη γνώμη μου αναθεωρούν τα δεδομένα; Ο Μαράκης εμπλουτίζει τα κείμενά του με περισσότερες ακριβείς πληροφορίες στο ιστορικό πλαίσιο δράσης ακόμα και με μορφή σημειώσεων εκτός κειμένου. Συγκρίνοντας το κείμενο του “Μικρού Ιππότη” με το κατοπινό του ανάγνωσμα “Μικρός Μπουρλοτιέρης”, το οποίο υπογράφει ως Π. Πετρίτης, θα βρει ο αναγνώστης πολλές φορές αυτές τις παρόμοιες ιστορικές αναφορές. Από την άλλη μεριά, ο Ανεμοδουράς, με ιστορικές αναφορές μόνο στον “Μικρό Ήρωα”, συνήθως, προσέθετε έντονο ελληνικό στοιχείο, καθώς ρόλο πρωταγωνιστικό στα αναγνώσματά του είχαν χαρακτήρες ελληνικής καταγωγής. Δείγμα γραφής από τον “Υπεράνθρωπο”, από τον “Τάργκα” και παλαιότερα από τον “Πράκτορα 5” στο περιοδικό “Μάσκα”, ο οποίος ήρωας αν και δεν ήταν δικός του τον είχε… ελληνοποιήσει, το επιβεβαιώνουν. Στον “Μικρό Ιππότη” η μοναδική ελληνική παρουσία είναι η… απούσα υπογραφή του συγγραφέα.
Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, που δεν έχει να καταθέσει επιχειρήματα, παρά μόνον υποθέσεις. Να είναι ένας άλλος συγγραφέας, από τους λεγομένους “παντός καιρού και γραφής”, όπως π.χ. ο Πότης Στρατίκης, ο οποίος επίσημα θα εμφανιστεί υπογράφοντας το αμέσως επόμενο ανάγνωσμα του ίδιου εκδοτικού οίκου, “Κεραυνός” και σε ακραία υπόθεση ο Ηλίας Μπακόπουλος που δεν έχει υπογράψει, μεν, κανένα ανάγνωσμα στις “Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις” αλλά το στιλ του θυμίζει Ζορρό, για τον οποίο κατά κόρον είχε φτιάξει δικές του ιστορίες. Προσωπικά, θα απέκλεια τελείως τον 24χρονο, τότε, Γιώργο Μαρμαρίδη, που με υπογραφή θα εμφανιζόταν κάνα-δυο χρόνια μετά.
Ο χωροχρόνος της δράσης του τοποθετείται στο πρώτο τρίτο του 17ου αιώνα στη Γαλλία στην εποχή του Λουδοβίκου του 13ου και του καρδινάλιου-πρωθυπουργού Ρισελιέ, ενώ στην πλοκή έχουν ρόλο κι άλλα ιστορικά πρόσωπα, όπως η βασίλισσα Άννα της Αυστρίας, ο υπουργός αστυνομίας Ροσφόρ κ.α..
Κανένα άλλο ανάγνωσμα ελληνικής γραφής δεν είχε έως τότε, αλλά και ούτε κατόπιν σαν περιβάλλον δράσης την Γαλλία της εποχής μπαρόκ.
Είναι φανερό ότι η βάση της μυθοπλασίας του αντλεί επεισόδια δράσης από την τριλογία του Δουμά με τους “Τρεις Σωματοφύλακες”, όπου ο νεαρός ευπατρίδης Ανρύ Ντυβερνουά είναι ένας Ντ’ Αρτανιάν σε εφηβική ηλικία. Άφοβος και θρασύς με το σπαθί στο χέρι, ιπποτικά ευγενής στις κυρίες.
Το ανάγνωσμα, που έχει τη δομή και τη ροή μυθιστορήματος σε λαϊκά φυλλάδια, είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα του είδους και της περιόδου αυτής. Δομείται με συνέπεια έχοντας αρχή, κορύφωση και τέλος, καθώς και έναν κεντρικό άξονα, που διατρέχει ολόκληρο το ανάγνωσμα, γύρω από τον οποίο μπλέκονται τα επεισόδια δράσης και κάποιες παράλληλες ιστορίες. Αναφορές και σημειωματικές επεξηγήσεις υπαρκτών ιστορικών τοποθεσιών του Παρισιού, περιγραφή καθημερινού τρόπου ζωής εκείνη την εποχή αλλά και με τις συνήθεις συγγραφικές υπερβολές προκειμένου να αναδείξει τον έφηβο ήρωα, στα μάτια και στο νου των μικρών αναγνωστών, σε πρότυπο “καλού κι αγαθού” πρωταγωνιστή, χωρίς ωστόσο κορώνες υπέρμετρου πατριωτισμού.
Ο νεαρός Ανρύ Ντυβερνουά, συνοδευόμενος από τον πιστό του υπηρέτη, τον Τριμπουσόν (η αστεία νότα του αναγνώσματος), επιστρέφει στο Παρίσι από την Αγγλία για να διεκδικήσει τους τίτλους και την περιουσία του οίκο του, που μετά την καταδίκη και εκτέλεση του πατέρα του από χαλκευμένη κατηγορία για προδοσία, έχει δημευτεί. Και προπάντων επιθυμεί να αποκαταστήσει τη μνήμη του πατέρα του αποκαλύπτοντας και τιμωρώντας τους συκοφάντες του.
Πίσω, όμως, από τη σκευωρία κρύβεται ο ίδιος ο καρδινάλιος Ρισλιέ, που παράλληλα θέλει να αποκτήσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γαλλίας στήνοντας σατανικές πλεκτάνες σε βάρος του βασιλιά Λουδοβίκου, ο οποίος ιστορικά είχε καταστεί κυριολεκτικά πιόνι του καταχθόνιου καρδινάλιου-πρωθυπουργού του..
Η κορύφωση φτάνει στις τελευταίες σελίδες του αναγνώσματος, όπου αφού πρώτα σώζει από το ικρίωμα τον πιστό στον βασιλιά δούκα του Σαιντ Ετιέν --κι αυτόν με χαλκευμένες κατηγορίες προδοσίας--, βρίσκει καταφύγιο στον πύργο δούκισσας φίλης της βασίλισσας, αλλά παράλληλα διακινδυνεύει προκειμένου να αποσπάσει την έγγραφη ομολογία του τελευταίου από τους συκοφάντες του γονιού του.
Η επιτυχής επίτευξη των στόχων του έχει ως αποτέλεσμα να τον ανταμείψει ο βασιλέας, χρίζοντάς τον ιππότη-υπερασπιστή του θρόνου και να του επιστέψει τίτλους οικογενειακούς και πατρική περιουσία.
Παράλληλα, κλείνοντας η αφήγηση, αφήνει νύξεις για ευτυχή κατάληξη του ειδυλλίου του με τη μικρή ανιψιά της βασίλισσας την πριγκίπισσα Λουσιέν.
Η μοναδική εκκρεμότητα την οποία αφήνει έχει να κάνει με τον μεγάλο “κακό” της ιστορίας. Μένει ατιμώρητος! Και είναι λογικό. Ο Ρισλιέ είναι ιστορικό πρόσωπο και αρμόδια για να τον κρίνει ήταν η Ιστορία.
Η εικονογράφηση εξωφύλλου από τον Βύρωνα Απτόσογλου, είναι κάπως διαφορετική σε χρωματισμούς και σκίτσο από τα συνηθισμένα του, ενώ η ασπρόμαυρη εσωτερική σε πολλές εικόνες δεν ξεπερνάει το επίπεδο του πρόχειρου σκίτσου.
Περιπέτεια του άρχοντα της ζούγκλας Καέγκα στο οπισθόφυλλο.
Η μέχρι τώρα εδραία βεβαιότητα, ότι πρόκειται για ανυπόγραφο κείμενο του ίδιου του εκδότη Στέλιου Ανεμοδουρά, αντιμετωπίζει κάποιες αμφισβητήσεις. Προσωπική μου άποψη, ύστερα από συγκρίσεις κειμένων, είναι ότι το στιλ του γραψίματος και η δομή ταιριάζει περισσότερο να είναι του Νίκου Μαράκη, ο οποίος --αν και είχε ήδη μια ενυπόγραφη συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο (ως Π. Πετρίτης στο “Γεράκι”)-- για άγνωστο λόγο δεν υπογράφει το ανάγνωσμα του Μικρού Ιππότη.
Ποιες είναι οι ενδείξεις, που κατά τη γνώμη μου αναθεωρούν τα δεδομένα; Ο Μαράκης εμπλουτίζει τα κείμενά του με περισσότερες ακριβείς πληροφορίες στο ιστορικό πλαίσιο δράσης ακόμα και με μορφή σημειώσεων εκτός κειμένου. Συγκρίνοντας το κείμενο του “Μικρού Ιππότη” με το κατοπινό του ανάγνωσμα “Μικρός Μπουρλοτιέρης”, το οποίο υπογράφει ως Π. Πετρίτης, θα βρει ο αναγνώστης πολλές φορές αυτές τις παρόμοιες ιστορικές αναφορές. Από την άλλη μεριά, ο Ανεμοδουράς, με ιστορικές αναφορές μόνο στον “Μικρό Ήρωα”, συνήθως, προσέθετε έντονο ελληνικό στοιχείο, καθώς ρόλο πρωταγωνιστικό στα αναγνώσματά του είχαν χαρακτήρες ελληνικής καταγωγής. Δείγμα γραφής από τον “Υπεράνθρωπο”, από τον “Τάργκα” και παλαιότερα από τον “Πράκτορα 5” στο περιοδικό “Μάσκα”, ο οποίος ήρωας αν και δεν ήταν δικός του τον είχε… ελληνοποιήσει, το επιβεβαιώνουν. Στον “Μικρό Ιππότη” η μοναδική ελληνική παρουσία είναι η… απούσα υπογραφή του συγγραφέα.
Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, που δεν έχει να καταθέσει επιχειρήματα, παρά μόνον υποθέσεις. Να είναι ένας άλλος συγγραφέας, από τους λεγομένους “παντός καιρού και γραφής”, όπως π.χ. ο Πότης Στρατίκης, ο οποίος επίσημα θα εμφανιστεί υπογράφοντας το αμέσως επόμενο ανάγνωσμα του ίδιου εκδοτικού οίκου, “Κεραυνός” και σε ακραία υπόθεση ο Ηλίας Μπακόπουλος που δεν έχει υπογράψει, μεν, κανένα ανάγνωσμα στις “Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις” αλλά το στιλ του θυμίζει Ζορρό, για τον οποίο κατά κόρον είχε φτιάξει δικές του ιστορίες. Προσωπικά, θα απέκλεια τελείως τον 24χρονο, τότε, Γιώργο Μαρμαρίδη, που με υπογραφή θα εμφανιζόταν κάνα-δυο χρόνια μετά.
Ο χωροχρόνος της δράσης του τοποθετείται στο πρώτο τρίτο του 17ου αιώνα στη Γαλλία στην εποχή του Λουδοβίκου του 13ου και του καρδινάλιου-πρωθυπουργού Ρισελιέ, ενώ στην πλοκή έχουν ρόλο κι άλλα ιστορικά πρόσωπα, όπως η βασίλισσα Άννα της Αυστρίας, ο υπουργός αστυνομίας Ροσφόρ κ.α..
Κανένα άλλο ανάγνωσμα ελληνικής γραφής δεν είχε έως τότε, αλλά και ούτε κατόπιν σαν περιβάλλον δράσης την Γαλλία της εποχής μπαρόκ.
Είναι φανερό ότι η βάση της μυθοπλασίας του αντλεί επεισόδια δράσης από την τριλογία του Δουμά με τους “Τρεις Σωματοφύλακες”, όπου ο νεαρός ευπατρίδης Ανρύ Ντυβερνουά είναι ένας Ντ’ Αρτανιάν σε εφηβική ηλικία. Άφοβος και θρασύς με το σπαθί στο χέρι, ιπποτικά ευγενής στις κυρίες.
Το ανάγνωσμα, που έχει τη δομή και τη ροή μυθιστορήματος σε λαϊκά φυλλάδια, είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα του είδους και της περιόδου αυτής. Δομείται με συνέπεια έχοντας αρχή, κορύφωση και τέλος, καθώς και έναν κεντρικό άξονα, που διατρέχει ολόκληρο το ανάγνωσμα, γύρω από τον οποίο μπλέκονται τα επεισόδια δράσης και κάποιες παράλληλες ιστορίες. Αναφορές και σημειωματικές επεξηγήσεις υπαρκτών ιστορικών τοποθεσιών του Παρισιού, περιγραφή καθημερινού τρόπου ζωής εκείνη την εποχή αλλά και με τις συνήθεις συγγραφικές υπερβολές προκειμένου να αναδείξει τον έφηβο ήρωα, στα μάτια και στο νου των μικρών αναγνωστών, σε πρότυπο “καλού κι αγαθού” πρωταγωνιστή, χωρίς ωστόσο κορώνες υπέρμετρου πατριωτισμού.
Ο νεαρός Ανρύ Ντυβερνουά, συνοδευόμενος από τον πιστό του υπηρέτη, τον Τριμπουσόν (η αστεία νότα του αναγνώσματος), επιστρέφει στο Παρίσι από την Αγγλία για να διεκδικήσει τους τίτλους και την περιουσία του οίκο του, που μετά την καταδίκη και εκτέλεση του πατέρα του από χαλκευμένη κατηγορία για προδοσία, έχει δημευτεί. Και προπάντων επιθυμεί να αποκαταστήσει τη μνήμη του πατέρα του αποκαλύπτοντας και τιμωρώντας τους συκοφάντες του.
Πίσω, όμως, από τη σκευωρία κρύβεται ο ίδιος ο καρδινάλιος Ρισλιέ, που παράλληλα θέλει να αποκτήσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γαλλίας στήνοντας σατανικές πλεκτάνες σε βάρος του βασιλιά Λουδοβίκου, ο οποίος ιστορικά είχε καταστεί κυριολεκτικά πιόνι του καταχθόνιου καρδινάλιου-πρωθυπουργού του..
Η κορύφωση φτάνει στις τελευταίες σελίδες του αναγνώσματος, όπου αφού πρώτα σώζει από το ικρίωμα τον πιστό στον βασιλιά δούκα του Σαιντ Ετιέν --κι αυτόν με χαλκευμένες κατηγορίες προδοσίας--, βρίσκει καταφύγιο στον πύργο δούκισσας φίλης της βασίλισσας, αλλά παράλληλα διακινδυνεύει προκειμένου να αποσπάσει την έγγραφη ομολογία του τελευταίου από τους συκοφάντες του γονιού του.
Η επιτυχής επίτευξη των στόχων του έχει ως αποτέλεσμα να τον ανταμείψει ο βασιλέας, χρίζοντάς τον ιππότη-υπερασπιστή του θρόνου και να του επιστέψει τίτλους οικογενειακούς και πατρική περιουσία.
Παράλληλα, κλείνοντας η αφήγηση, αφήνει νύξεις για ευτυχή κατάληξη του ειδυλλίου του με τη μικρή ανιψιά της βασίλισσας την πριγκίπισσα Λουσιέν.
Η μοναδική εκκρεμότητα την οποία αφήνει έχει να κάνει με τον μεγάλο “κακό” της ιστορίας. Μένει ατιμώρητος! Και είναι λογικό. Ο Ρισλιέ είναι ιστορικό πρόσωπο και αρμόδια για να τον κρίνει ήταν η Ιστορία.
Η εικονογράφηση εξωφύλλου από τον Βύρωνα Απτόσογλου, είναι κάπως διαφορετική σε χρωματισμούς και σκίτσο από τα συνηθισμένα του, ενώ η ασπρόμαυρη εσωτερική σε πολλές εικόνες δεν ξεπερνάει το επίπεδο του πρόχειρου σκίτσου.
Περιπέτεια του άρχοντα της ζούγκλας Καέγκα στο οπισθόφυλλο.
Παρουσίαση - επιμέλεια:
******************************************************************
#1) Για την Τιμή και τη Δόξα
Ο 16χρονος ευπατρίδης Ανρί Ντυβερνουά επιστρέφει από την Αγγλία στη Γαλλία μαθαίνοντας τον θάνατο του πατέρα του. Ο Μωρίς Ντυβερνουά δεν πέθανε από φυσικό θάνατο. Εκτελέστηκε με τον πλέον ατιμωτικό τρόπο από το τσεκούρι του δήμιου συκοφαντημένος από σπείρα ψευδομαρτύρων καθοδηγούμενων από τον ραδιούργο καρδινάλιο-πρωθυπουργό Ρισελιέ για εσχάτη προδοσία στον θρόνο!
Ο λόγος της επιστροφής του, διακόπτοντας μάλιστα και τις σπουδές στη στρατιωτική Ακαδημία του Λονδίνου, είναι ακριβώς αυτός: να βρει του συκοφάντες και να τους τιμωρήσει αποκαθιστώντας την μνήμη του πατέρα του.
Συνοδεύεται από τον χοντρό και καυχησιάρη --πλην όμως παθολογικά δειλό-- υπηρέτη του τον Τριμπουσόν. Καρικατούρα, που συναντάται στα περισσότερα από τα περιοδικά αυτού του είδους… Σαν χαρακτήρας αντλεί στοιχεία από τον Κοντοστούπη του Υπεράνθρωπου και δίνει μοντέλο στον χαρακτήρα του Πάντσο του “Ζορρό της Ζούγκλας”, που θα κυκλοφορούσε μερικά χρόνια αργότερα, ενώ στα εμφανισιακά χαρακτηριστικά “εμπνέει” για τον Στραπάτσο στον κατοπινό “Μικρό Μπουρλοτιέρη”.
Η επιστροφή του έχει μαθευτεί και ένα πλοίο της σωματοφυλακής του καρδιναλίου το περιμένει λίγο πριν από τις ακτές του Καλαί για να τον συλλάβουν. Στην συμπλοκή που ακολουθεί ο μικρός ιππότης ρίχνει στη θάλασσα τον επικεφαλής τους Ροσφόρ και κατορθώνει να φτάσει στη Ρουέν χωρίς άλλη περιπέτεια.
Φεύγοντας για το Παρίσι στο δάσος συμπλέκεται με τρεις σωματοφύλακες του Ρισελιέ μεταμφιεσμένους σε ληστές που επιχειρούν να δολοφονήσουν τη Λυσιέν, ξαδέλφη της βασίλισσας. Ο Ντυβερνουά οδηγεί την άμαξα της Λυσιέν με ασφάλεια στο Λούβρο, ενώ από κουβέντες των “ληστών” πληροφορούμαστε νωρίτερα, ότι ο ιππότης ντε Σαμπριέν -πιστός στη βασίλισσα ευπατρίδης- έχει δολοφονηθεί από φονιάδες του Ρισελιέ καθώς μετέφερε ένα προφορικό μήνυμα για τον δούκα του Σαιντ Ετιέν. Ο ντε Σαμπριέν ανοίγει την αυλαία του αναγνώσματος επισκεπτόμενος κρυφά τη βασίλισσα. Η επόμενη αναφορά σε αυτόν ήταν η πληροφορία για τη δολοφονία του και ότι το διαμαντένιο κολιέ της βασίλισσας που του είχε δώσει η Άννα η Αυστριακή για αναγνώριση βρισκόταν στα χέρια του Καρδινάλιου. Το κολιέ βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης στη συνέχεια, αναφορά στο αντίστοιχο “Περιδέραιο της Βασίλισσας” του Δουμά.
Το τεύχος κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1954.
Ο λόγος της επιστροφής του, διακόπτοντας μάλιστα και τις σπουδές στη στρατιωτική Ακαδημία του Λονδίνου, είναι ακριβώς αυτός: να βρει του συκοφάντες και να τους τιμωρήσει αποκαθιστώντας την μνήμη του πατέρα του.
Συνοδεύεται από τον χοντρό και καυχησιάρη --πλην όμως παθολογικά δειλό-- υπηρέτη του τον Τριμπουσόν. Καρικατούρα, που συναντάται στα περισσότερα από τα περιοδικά αυτού του είδους… Σαν χαρακτήρας αντλεί στοιχεία από τον Κοντοστούπη του Υπεράνθρωπου και δίνει μοντέλο στον χαρακτήρα του Πάντσο του “Ζορρό της Ζούγκλας”, που θα κυκλοφορούσε μερικά χρόνια αργότερα, ενώ στα εμφανισιακά χαρακτηριστικά “εμπνέει” για τον Στραπάτσο στον κατοπινό “Μικρό Μπουρλοτιέρη”.
Η επιστροφή του έχει μαθευτεί και ένα πλοίο της σωματοφυλακής του καρδιναλίου το περιμένει λίγο πριν από τις ακτές του Καλαί για να τον συλλάβουν. Στην συμπλοκή που ακολουθεί ο μικρός ιππότης ρίχνει στη θάλασσα τον επικεφαλής τους Ροσφόρ και κατορθώνει να φτάσει στη Ρουέν χωρίς άλλη περιπέτεια.
Φεύγοντας για το Παρίσι στο δάσος συμπλέκεται με τρεις σωματοφύλακες του Ρισελιέ μεταμφιεσμένους σε ληστές που επιχειρούν να δολοφονήσουν τη Λυσιέν, ξαδέλφη της βασίλισσας. Ο Ντυβερνουά οδηγεί την άμαξα της Λυσιέν με ασφάλεια στο Λούβρο, ενώ από κουβέντες των “ληστών” πληροφορούμαστε νωρίτερα, ότι ο ιππότης ντε Σαμπριέν -πιστός στη βασίλισσα ευπατρίδης- έχει δολοφονηθεί από φονιάδες του Ρισελιέ καθώς μετέφερε ένα προφορικό μήνυμα για τον δούκα του Σαιντ Ετιέν. Ο ντε Σαμπριέν ανοίγει την αυλαία του αναγνώσματος επισκεπτόμενος κρυφά τη βασίλισσα. Η επόμενη αναφορά σε αυτόν ήταν η πληροφορία για τη δολοφονία του και ότι το διαμαντένιο κολιέ της βασίλισσας που του είχε δώσει η Άννα η Αυστριακή για αναγνώριση βρισκόταν στα χέρια του Καρδινάλιου. Το κολιέ βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης στη συνέχεια, αναφορά στο αντίστοιχο “Περιδέραιο της Βασίλισσας” του Δουμά.
Το τεύχος κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1954.
Γιώργος Βλάχος
20-6-2016
20-6-2016
Από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία στα επεισόδια αυτού του τεύχους ο Ανρύ Ντυβερνουά, ο Μικρός Ιππότης είναι κυριολεκτικά αυτό που ο τίτλος διατείνεται˙ με το σπαθί στο χέρι!
Πρώτα καταφέρνει να θέσει εκτός μάχης τους τρείς δεσμώτες του στο γραφείο του αρχιδεσμοφύλακα της Βαστίλης και να καταφέρει να βγει στον περίβολο και από εκεί με την άμαξα της αστυνομίας, που τον είχε μεταφέρει στο κολαστήριο, να χαθεί καλπάζοντας στους στενούς δρόμους του Παρισιού. Κατόπιν στο πανδοχείο του Βιλάρ, του έμπιστου του δούκα του Μπάκιγχαμ, που αν και θέλει να τον κρύψει, οι σωματοφύλακες του Ρεσιλιέ τον εντοπίζουν και τον στριμώχνουν σε μια κάμαρα. Εν τούτοις και πάλι με το σπαθί του να κάνει θαύματα αντιμετωπίζοντας δυο και τρεις σωματοφύλακες καταφέρνει να ξεφύγει καλπάζοντας με τους σωματοφύλακες ξοπίσω του.
Στα ενδιάμεσα μεγάλο μερτικό σε ανδραγαθήματα έχει και ο Τριμπουσόν κι αυτή τη φορά αληθινής δράσης και όχι γεννήματα της φαντασίας σου. Ίσως μέσα στην τόσο καταιγιστική δράση να περνάει από τον αναγνώστη απαρατήρητο ότι οι ενέργειες του Τριμπουσόν δεν είναι συμβατές ούτε με την καλλιεργούμενη δειλία του μπροστά σε υπαρκτούς κινδύνους, ούτε οι συλλογισμοί του και αντιδράσεις με την δεδηλωμένη πνευματική του οκνηρία. Απαρατήρητος καταφέρνει να πάρει τη θέση του αμαξά του Ρεσιλιέ και να οδηγήσει την άμαξα του σε ερημικό σημείο προκειμένου να τον αναγκάσει να υπογράψει ένα χαρτί με το οποίο θα απελευθέρωνε τον Ανρύ από τη Βαστίλη (άραγε, πώς ήξερε ότι τον είχαν οδηγήσει οι απαγωγείς του στη Βαστίλη;) Αντί για το χαρτί όμως παίρνει το ξίφος του καρδιναλίου και το κολιέ της βασίλισσας που ο καρδινάλιος σκόπευε να το δείξει στον βασιλιά για να τον φέρει σε σύγκρουση με τη βασίλισσα με αποτέλεσμα να την έδιωχνε από το παλάτι. Δεν πρόλαβε να του δείξει και τώρα βρίσκεται στα χέρια του Τριμπουσόν.. Κάθε ομοιότητα με το «Περιδέραιο της Βασίλισσας» του Δουμά οφείλεται στη σύμπτωση να έχει χρησιμοποιηθεί το ίδιο φανταστικό γεγονός! Την ίδια ώρα που διαδραματίζονται αυτά η βασίλισσα όχι μόνο ξέρει ότι το περιδέραιό της βρίσκεται στα χέρια του καρδινάλιου, αλλά και ότι ο ραδιούργος ιερωμένος-πρωθυπουργός έχει ήδη ενημερώσει τον βασιλιά, αφού ο Λουδοβίκος έχει απαιτήσει να το φοράει στην γιορτή των ανακτόρων την επομένη μέρα! Η μοναδική της ελπίδα είναι ένα παρόμοιο κολιέ της εξαδέλφης της Λυσιέν, που ωστόσο κι αυτό έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς από την κοσμηματοθήκη της νεαρής πριγκίπισσας, έστω και αν στο Λούβρο δεν μετράει περισσότερο από λίγη ώρα, αφότου είχε έρθει!
Παρ’ όλες τις ασυνέπειες λογικής ροής στην αφήγηση, η καταιγιστική δράση των επεισοδίων κλέβει την παράσταση και τις κάνει να περνούν απαρατήρητες.
Στο μεταξύ, ένας κατάλογος με ονόματα πολιτών που δίνει ο πανδοχέας Βιλάρ στον Ανρύ Ντυβερουά, ανοίγει το κεφάλαιο ενός άξονα επεισοδίων που θα διατρέξει το ανάγνωσμα έως το τέλος του. Αναφέρει τα ονόματα εκείνων που ψευδομαρτύρησαν προκειμένου να καταδικαστεί σε θάνατο ο πατέρας του νεαρού Ανρύ Ντυβερνουά. Η τιμωρία και του τελευταίου από αυτούς σφραγίζει ως Κάθαρση τον σκοπό για τον οποίο είχε επιστρέψει ο Μικρός Ιππότης στην πατρίδα του.
Γιώργος Βλάχος
27-6-2016
27-6-2016
Το κεντρικό δισέλιδο
Στην προσπάθεια να ξεφύγουν από τους διώκτες τους ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντυβερνουά και ο καυχησιάρης υπηρέτης του ο Τριμπουσόν έχουν απομακρυνθεί από τις κατοικημένες περιοχές του Παρισιού. Ο καλπασμός τους, τους φέρνει σε έναν εγκαταλειμμένο μισοερειπωμένο πύργο. Διαπιστώνουν ότι βγαίνουν φλόγες από ένα παράθυρό του στο τρίτο πάτωμα, ενώ σπαραχτική γυναικεία φωνή ζητά βοήθεια.
Ο Ανρύ δεν διστάζει να τρέξει μέσα στις φλόγες να σώσει τη γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα βλέπει και τρεις σωματοφύλακες της φρουράς του καρδιναλίου να φεύγουν καλπάζοντας από τον πύργο. Διατάζει τον Τριμπουσόν να τους ακολουθήσει κι αυτός ορμάει στον πύργο.
Ο Τριμπουσόν παίρνει στο κατόπι τους τρεις καβαλάρηδες , από τους οποίους ο ένας είναι ο Ροσεφόρ!
Μέσα στον πύργο ο Ανρύ συναντά την πρώτη δυσκολία. Κάποιος από τους δολοφόνους που είχε μείνει πίσω, πιθανώς για να βεβαιωθεί για τον θάνατο της γυναίκας από τη φωτιά προσπαθεί να τον εμποδίσει, αλλά ο μικρός ξιφομάχος έχοντας σπάσει την πόρτα του καιόμενου δωματίου βγάζει έξω τη νεαρή γυναίκα που δεν άλλη από την πριγκίπισσα Λυσιέν και ταυτόχρονα ξιφουλκεί με τον άγνωστο και έναν ακόμα που τρέχει σε βοήθειά του.
Τους θέτει εκτός μάχης και καλπάζοντας με τη λιπόθυμη κοπέλα θέλει να την πάει στο απομονωμένο πανδοχείο όπου μένει ο ίδιος… Όχι ωστόσο χωρίς φασαρίες, αφού στο δρόμο του συναντιέται πάλι με σωματοφύλακες, που πρέπει να υπερβάλλει τον εαυτό σου σε ηρωισμό και αυτοθυσία, ώστε να καταφέρει να τους ξεφύγει με την κοπέλα στην αγκαλιά του.
Όσο συμβαίνουν αυτά ο καρδινάλιος Ρισελιέ επισκέπτεται τον βασιλιά και του θυμίζει ότι η βασίλισσα θα πρέπει οπωσδήποτε να φορά το περιδέραιό της στον βραδινό χορό. Η βασίλισσα που πληροφορείται ότι ο βασιλιάς απαιτεί να το φοράει ενώ ξέρει ότι της το έχει κλέψει ο Ρισελιέ για να να την εκδικηθεί, όπως έχει και κλέψει και το σχεδόν όμοιο της Λυσιέν, με απόγνωση αποφασίζει να θέσει τέρμα στη ζωή της, παρά να ντροπιαστεί…
Στο μεταξύ ο Τριμπουσόν καταφέρνει να τα κάνει θάλασσα. Ακολουθώντας τον Ροσεφόρ και τη συνοδεία μπαίνει σε ένα καπηλειό όπου γίνεται τύφλα στο μεθύσι και τα βάζει με τους σωματοφύλακες με συνέπεια να συλληφθεί και τον Ροσεφόρ ήδη να καταστρώνει την παγίδα στον Μικρό Ιππότη με δόλωμα τον υπηρέτη του.
Στο πανδοχείο η νεαρή πριγκίπισσα Λυσιέν διηγείται στον Ανρύ, πώς βρέθηκε στον ερειπωμένο πύργο, που την πήγε ο Ροσεφόρ με δόλο υποσχόμενος να της το επιστρέψει εκεί και η αναφορά του περιδέραιού της κάνει τον Ανρύ να θυμηθεί ότι έχει στα χέρια του το αληθινό περιδέραιο της βασίλισσας. Της το δείχνει κι αυτή τον εκλιπαρεί να το πάει όσο το δυνατό πι γρήγορα και να το παραδώσει στα χέρια της βασίλισσας και μόνο σε αυτή.
Ο νεαρός ευπατρίδης αναχωρεί στο σούρουπο για το Λούβρο αφήνοντας την Λυσιέν στη φροντίδα του πιστού πανδοχέα...
Γιώργος Βλάχος
08/07/2016
Το κεντρικό δισέλιδο (πάντα δια χειρός Byron)
Υψίστης σημασίας αποστολή έχει αναθέσει στον εαυτό του ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντιβερνουά. Από τη στιγμή που η πριγκιποπούλα Λουσιέν του απεκάλυψε ότι το μαργαριταρένιο περιδέραιο που βρέθηκε στα χέρια του είναι της βασίλισσας Άννας της Αυστριακής και η επείγουσα επιστροφή του σε αυτήν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη βασίλισσα, ο Ανρύ καλπάζει στους σκοτεινούς δρόμους του Παρισιού με κατεύθυνση το Λούβρο.
Σε λίγες ώρες αρχίζει ο μεγάλος χορός των ανακτόρων κι η βασίλισσα θα πρέπει να φοράει το περιδέραιο, δώρο του Λουδοβίκου ΙΓ διαφορετικά κινδυνεύει η βασιλική της υπόληψη, εξαιτίας της σατανικής πλεκτάνης που έχει στήσει ο δολοπλόκος καρδινάλιος-πρωθυπουργός για να την εκμηδενίσει.
Ίσαμε να κατορθώσει με χίλιους κινδύνους να φτάσει στα διαμερίσματά της στο Λούβρο, ο Ντυβερνουά αναμετριέται σε μονομαχία με τον λοχαγό Ροσεφόρ, ενώ κρυφακούγοντας σε διαφορετικές στιγμές, ότι η Λουσιέν κινδυνεύει στο πανδοχείο που κρύβεται, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του καταδότη της, σερβιτόρο του πανδοχείου και ότι έχει στηθεί δολοφονική ενέδρα στον δούκα του Σαιντ Ετιέν πιστού της βασίλισσας. Στο μεταξύ αγνοεί επίσης ότι ο υπηρέτης του ο Τριμπουσόν είναι στα χέρια του Ροσεφόρ.
Επιλέγει να τελειώσει πρώτα με την αποστολή του, μολονότι η καρδιά του χτυπά δυνατά από την αγωνία για τη Λουσιέν.
Η βασίλισσα στην απελπισία της για την ατίμωση που θα υποστεί εξ αιτίας της απώλειας του περιδέραιου, ετοιμάζεται να πιει δηλητήριο που θα βάλει τέλος στη ζωή της, όταν εντελώς αναπάντεχα εμφανίζεται μπροστά της ο μικρός Ντυβερνουά με το κολιέ! Η βασίλισσα Άννα με ευγνωμοσύνη προσπαθεί να τον φυγαδεύσει από τους διώκτες του, αλλά ο Μικρός Ιππότης μπερδεύεται στα μονοπάτια των κήπων του Λούβρου και πέφτει πάνω στον… Τριμπουσόν που τον βασανίζουν σε ένα δωμάτιο στο κτίριο της φρουράς. Τον απελευθερώνει και ο χοντρός υπηρέτης του τον οδηγεί από κάποιο μυστικό πέρασμα, που από εκεί τον είχαν φέρει στο Λούβρο, στην έξοδο. Φεύγουν κι οι δυο πάνω στο άλογο του Ανρύ για το πανδοχείο.
Στο μεταξύ, στον χορό εμφανίζεται η Άννα στο πλευρό του βασιλιά άντρα της φορώντας το εκθαμβωτικό περιδέραιο και ο Ρεσιλιέ ξαφνιασμένος από την τροπή και την αποτυχία του σχεδίου του ορκίζεται αδυσώπητη εκδίκηση.
Στο πανδοχείο, ο πιστός πανδοχέας του διηγείται πώς σωματοφύλακες απήγαγαν την μικρή Λουσιέν κάνοντας γυαλιά-καρφιά το πανδοχείο του. Ο Ανρύ αποκαλύπτει τον καταδότη, τον θέτει εκτός μάχης και αναθέτει τη φύλαξή του στον πανδοχέα, ενώ προηγουμένως χάρη στην αποτελεσματική ανάκριση του Τριμπουσόν, πληροφορείται ότι την πριγκίπισσα την έχουν πάει στο μοναστήρι του Σαιν Ζερμέν.
Αναθέτει στον Τριμπουσόν να πάει να ειδοποιήσει τον δούκα του Σαιντ Ετιέν λίγο πριν το σημείο της ενέδρας κι ο ίδιος πιέζοντας το άλογο να καλπάσει όσο πιο γρήγορα μπορεί, φτάνει σε λίγη ώρα στο μοναστήρι… Ένας καλόγερος φορτώνει την Λουσιέν σε ένα άλογο και με καλπασμό προσπαθεί να ξεφύγει. Αλλά ο Μικρός Ιππότης με γυμνό το σπαθί στο χέρι του, ξεχύνεται ξοπίσω του….
Το επεισόδιο με τη επιστροφή του περιδέραιου στη βασίλισσα είναι πιστή αντιγραφή από το αντίστοιχο επεισόδιο του μυθιστορήματος του Α. Δουμά «Το Περιδέραιο της Βασίλισσας».
Το τεύχος είχε κυκλοφορήσει την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου του 1954.
Γιώργος Βλάχος
02/08/2016
Download PDF
#5) Ο Πύργος του Μυστηρίου
Οι εκκρεμότητες από την προηγούμενη περιπέτεια μία-μία λύνονται.
Επιστράφηκε στη βασίλισσα το κλεμμένο περιδέραιό της, ο δούκας του Σαιντ Ετιέν γλύτωσε από τη δολοφονική παγίδα, χάρη στην επέμβαση του Τριμπουσόν και ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντυβερνουά βρίσκεται επί τα ίχνη της απαχθείσης Λουσιέν και με την απειλή του σπαθιού του υποχρεώνει έναν σωματοφύλακα του Ρισελιέ να τον οδηγήσει στον πύργο του κόμη ντε Σαβινύ. Εκεί την έχει πάει ο απαγωγέας της. Ο Σαβινύ είναι ένας από αυτούς που είχε ψευδομαρτυρήσει, ώστε να οδηγηθεί ο πατέρας του Ανρύ στον δήμιο… Επομένως, η επίσκεψή του στον πύργο του προδότη είναι και η ευκαιρία να λύσει και με αυτόν τις διαφορές του.
Στο μεταξύ έχει πληροφορηθεί ότι η απαγωγή της Λουσιέν δεν έχει να κάνει με κάποια πολιτικής υφής πλεκτάνη, αλλά με την επιθυμία του κόμη να παντρευτεί τη δεκαεξάχρονη πριγκίπισσα παρά τη θέλησή της. Για τον νεαρό Ντυβερνουά, ωστόσο, δεν έχει σημασία ο λόγος της απαγωγής, αλλά μόνον το ότι η ανεκδήλωτα αγαπημένη του Λουσιέν κινδυνεύει στα χέρια του αδίστακτου Σαβινύ!
Καταφέρνει να μπει στον πύργο, αλλά, παρά το θάρρος του και τις ικανότητές του στο σπαθί, αιχμαλωτίζεται και ρίχνεται σε μπουντρούμι του πύργου. Διαπιστώνει ότι στο διπλανό κελί είναι φυλακισμένη η αγαπημένη του και καταφέρνει να επικοινωνήσει μαζί της μέσω ενός μικρού παράθυρου που συγκοινωνεί τα δυο κελιά.
Αιφνιδιάζει τον φρουρό που μπαίνει στο κελί του, τον θέτει εκτός μάχης και ελευθερώνει τη Λουσιέν.
Τα δυο παιδιά προσπαθώντας να βρουν τρόπο να διαφύγουν κρύβονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο-κελί. Εκεί μέσα ο Ανρύ λύνει, τυχαία, ένα μυστήριο που τον βασάνιζε, αφότου είχε αποφασίσει να εκδικηθεί την άδικη εκτέλεση του πατέρα του.
Δηλαδή, το πώς ο τίμιος ευπατρίδης, όπως τον ήξερε από παλιά, κόμης ντε Σαβινύ είχε μεταμορφωθεί σε έναν αδίστακτο προδότη του θρόνου. Στο κελί βρίσκει ετοιμοθάνατο τον αληθινό κόμη, όπου τον είχε κλείσει ένας διεφθαρμένος συγγενής του, με τον οποίο έμοιαζαν εκπληκτικά και τού είχε σφετεριστεί τίτλους, αξιώματα και περιουσία… Αυτός ήταν ο προδότης και όχι ο γέροντας φυλακισμένος, που λίγα λεπτά μετά τις αποκαλύψεις άφησε και την τελευταία του πνοή αλυσοδεμένος στο σκοτεινό και υγρό κελί.
Τελικά, καταφέρνουν να βγουν έξω από τον πύργο, που στα έγκατά του έκρυβε το φοβερό μυστικό του κόμη. Ωστόσο, ο δρόμος για την ελευθερία δεν είναι ακόμα ανοικτός.. Τρεις ένοπλοι από τη φρουρά του πύργου τους φράζουν το δρόμο.
Η κατάσταση είναι απελπιστική, μα ενώ το τέλος του άοπλου Μικρού Ιππότη διαγράφεται κάτι περισσότερο από σίγουρο, από το δάσος εμφανίζονται καλπάζοντας ο δούκας του Σαιντ Ετιέν και ο Τριμπουσόν. Ο άριστος ξιφομάχος δούκας ξεμπερδεύει γρήγορα με τους φρουρούς και η μικρή ομάδα, έχοντας βρει ακόμα δυο άλογα για τον Ανρύ και τη Λυσιέν φεύγουν καλπάζοντας προς τη μεριά του δάσους, ενώ αρχίζει να ροδίζει η αυγή.
Ξαφνικά, ο Τριμπουσόν διαπιστώνει ότι ο μικρός του κύριος, ο Ανρύ δεν είναι μαζί τους! Τον ψάχνουν έναν γύρο, αλλά ο Μικρός Ιππότης είναι άφαντος!
Τυπική στη δομή της περιπέτεια του αναγνώσματος. Με συνεχείς ανατροπές στη δράση και στη θέση των ηρώων, με απαγωγές, κυνηγητά, ξιφομαχίες, συλλήψεις τους και άφθονες διηγήσεις φανταστικών ηρωικών κατορθωμάτων από τον παραμυθομανή Τριμπουσόν και για φινάλε εκκρεμότητα αγωνίας που παραπέμπει τη λύση της στο επόμενο τεύχος.
Το τεύχος είχε κυκλοφορήσει την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου του 1954.
#6) Οι Σωματοφύλακες Εξορμούν
Μετά την απελευθέρωση της Λουσιέν από τον πύργο του μοχθηρού ψευτοκόμη ντε Σαβινύ και καλπάζοντας προς το Παρίσι, η κοπέλα, ο Τριμπουσόν και ο δούκας του Σαιντ Ετιέν διαπιστώνουν παραξενεμένοι, ότι ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντυβερνουά δεν είναι μαζί τους!... Χωρίς να μπορούν να φανταστούν, πώς εξαφανίστηκε αποφάσισαν να επιστρέψουν στον πύργο φοβούμενοι ότι ο φίλος τους βρίσκεται σε κίνδυνο. Στον δρόμο της επιστροφής τους προς τον πύργο, αποφεύγουν συνάντηση με ομάδα εφίππων σωματοφυλάκων που έχουν ξεχυθεί στο κατόπι τους και πιθανώς σε αυτή την επέλασή τους να αναφέρεται και ο τίτλος το τεύχους, επειδή δεν υπάρχει άλλο σχετικό επεισόδιο στο τεύχος.
Ο Ντυβερνουά, ωστόσο, ηθελημένα δεν τους ακολούθησε κι έμεινε πίσω χωρίς να τον αντιληφθούν. Πίστευε, ότι ήταν η ευκαιρία να συναντήσει τον Σαβινύ και να τού αποσπάσει την ομολογία της ψευδομαρτυρίας του που οδήγησε στο ικρίωμα τον πατέρα του λίγο καιρό πριν.
Μπαίνει κρυφά και πάλι στον πύργο και, αφού προηγουμένως εξουδετερώνει σε μονομαχία έναν σκληροτράχηλο φρουρό, ο οποίος τον είχε αντιληφθεί, μέσω μιας καπνοδόχου γλιστράει σε ένα δωμάτιο με σκοπό να ψάξει για τον κόμη. Είναι, όμως, τυχερός, γιατί η καμινάδα οδηγεί στο τζάκι του γραφείου του Σαβινύ.
Κρυμμένος μέσα στην καμινάδα γίνεται αυτήκοος μάρτυρας πρώτα των δολερών σχεδίων του για την μικρή Λουσιέν, την οποία επιδιώκει να παντρευτεί και μετά να τη δολοφονήσει για να την κληρονομήσει, ενώ κατόπιν ακούει για μια καινούργια δολοπλοκία του κόμη που σχεδιάζει με κάποιο μυστηριώδη άντρα , ο οποίος τού είχε φέρει ένα ζευγάρι δηλητηριώδη φίδια. Σημειώνει στο μυαλό του τις οδηγίες που δίνει ο κόμης στον άγνωστο άντρα και μόλις αυτός φεύγει, εισβάλλει στο δωμάτιο αιφνιδιάζοντας τον Σαβινύ.
Με την απειλή της πιστόλας και του σπαθιού του, τού αποσπά εύκολα την έγγραφη ομολογία, αλλά εξ αιτίας μιας στιγμιαίας χαλάρωσης της προσοχής του, ο ψευτοκόμης βρίσκει την ευκαιρία να αιφνιδιάσει κι αυτός τον Ανρύ! Τελικά, ο Μικρός Ιππότης καταφέρνει να τον τραυματίσει και να τον εξουδετερώσει και να διαφύγει πάλι από την καμινάδα, πριν εισβάλλουν στο δωμάτιο οι φρουροί του πύργου.
Καταφέρνει να βγει από το χάλασμα του τείχους από όπου είχε μπει, αλλά μέσα στο πυκνό σκοτάδι της νύχτας δεν αντιλαμβάνεται κάποιους που τού έχουν στήσει ενέδρα κοντά στο άλογό του. Μόνον αφού αντάλλαξαν μερικά γρονθοκοπήματα διαπιστώνει ότι χτυπιέται με τον… Τριμπουσόν! Ήταν οι φίλοι του, οι οποίοι είχαν γυρίσει για να τον βρουν και να τον βοηθήσουν. Επιστρέφουν όλοι στο Παρίσι δίχως άλλο συναπάντημα.
Στις μέρες που ακολουθούν ο Ανρύ βρίσκει ευκαιρία να επισκεφτεί και άλλους από τους ψευδομάρτυρες και να αποσπάσει τις ομολογίες τους, ενώ ο Τριμπουσόν περνά τον καιρό του διηγούμενος τα φανταστικά του κατορθώματα στον άμοιρο πανδοχέα Ζακ Βιλλάρ, που είναι δικός τους άνθρωπος και ψαρεύοντας στον μικρό παραπόταμο του Σηκουάνα κοντά στο πανδοχείο. Η Λουσιέν έχει επιστρέψει στο Λούβρο κοντά στην βασίλισσα ξαδέλφη της και ο Σαιντ Ετιέν στον πύργο του.
Η ξαφνική άφιξη της Λουσιέν στο πανδοχείο δεν προμηνύει κάτι καλό. Πράγματι, η μικρή πριγκίπισσα, σταλμένη από την Άννα την Αυστριακή, πληροφορεί τον Ανρύ ότι ο Σαιντ Ετιέν συνελήφθη από τους σωματοφύλακες του Ρισελιέ και θα προσαχθεί σε δίκη-παρωδία που θα τον στείλει την επομένη μέρα στον δήμιο!
Δεν φέρνει μόνο τα κακά μαντάτα. Φέρνει και τον Ροσεφόρ που την είχε παρακολουθήσει με μια ομάδα σωματοφυλάκων του! Ο Ανρύ καταφέρνει να φυγαδεύσει τη Λουσιέν κι ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον Ροσεφόρ. Στη μονομαχία τους που ακολουθεί, τον τραυματίζει ελαφρά, αλλά είναι ο Ροσεφόρ, που γελάει τελευταίος πληροφορώντας τον Ανρύ, ακούγοντας τρεις πυροβολισμούς έξω, ότι οι συνοδεία του που περίμενε τη Λουσιέν την έχει συλλάβει ήδη!
Οργισμένος από την εξέλιξη ο μικρός Ντυβερνουά, αφήνει τον τραυματισμένο Ροσεφόρ να τον περιποιηθεί ο πανδοχέας και φεύγει δηλώνοντάς του ότι οι λογαριασμοί του μαζί του παραμένουν ανοιχτοί.
Μεταμφιεσμένος σε χαμίνι ο Ανρύ παρακολουθεί τη δίκη-παρωδία και σκέφτεται ένα σχέδιο με το οποίο θα ελευθερώσει τον δούκα. Αγνώριστος, καθώς είναι με τη μεταμφίεση πάνω από τα ρούχα του, ζητά από τον φρουρό του δωματίου, όπου κρατιέται ο δούκας μέχρι να βγει η καταδικαστική απόφαση, να μπει στο δωμάτιο και να τον… φτύσει γιατί τον μισεί! Ο φρουρός του κάνει τη χάρη, αλλά κάποιος από τους σωματοφύλακες τον αναγνωρίζει και σημαίνει συναγερμό.
Σώζονται προς στιγμή, χάρη στον αντιπερισπασμό που είχε σχεδιάσει ο Ντυβερνουά. Μια βόμβα μικρής ισχύος που τοποθέτησε ο Τιρμπουσόν στην αίθουσα, εκρήγνυται προκαλώντας τον πανικό, που θα τους βοηθούσε να ξεφύγουν με τον δούκα.
Τα πράγματα, όμως δεν ήταν τόσο απλά. Μια ομάδα λογχοφόρων τους περικυκλώνει!
Το τεύχος #6 είχε κυκλοφορήσει στις 19 Νοεμβρίου 1954.
#8) Η Μεγάλη Νίκη
02/08/2016
Download PDF
Η κεντρική εικονογράφηση (Byron)
#5) Ο Πύργος του ΜυστηρίουΟι εκκρεμότητες από την προηγούμενη περιπέτεια μία-μία λύνονται.
Επιστράφηκε στη βασίλισσα το κλεμμένο περιδέραιό της, ο δούκας του Σαιντ Ετιέν γλύτωσε από τη δολοφονική παγίδα, χάρη στην επέμβαση του Τριμπουσόν και ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντυβερνουά βρίσκεται επί τα ίχνη της απαχθείσης Λουσιέν και με την απειλή του σπαθιού του υποχρεώνει έναν σωματοφύλακα του Ρισελιέ να τον οδηγήσει στον πύργο του κόμη ντε Σαβινύ. Εκεί την έχει πάει ο απαγωγέας της. Ο Σαβινύ είναι ένας από αυτούς που είχε ψευδομαρτυρήσει, ώστε να οδηγηθεί ο πατέρας του Ανρύ στον δήμιο… Επομένως, η επίσκεψή του στον πύργο του προδότη είναι και η ευκαιρία να λύσει και με αυτόν τις διαφορές του.
Στο μεταξύ έχει πληροφορηθεί ότι η απαγωγή της Λουσιέν δεν έχει να κάνει με κάποια πολιτικής υφής πλεκτάνη, αλλά με την επιθυμία του κόμη να παντρευτεί τη δεκαεξάχρονη πριγκίπισσα παρά τη θέλησή της. Για τον νεαρό Ντυβερνουά, ωστόσο, δεν έχει σημασία ο λόγος της απαγωγής, αλλά μόνον το ότι η ανεκδήλωτα αγαπημένη του Λουσιέν κινδυνεύει στα χέρια του αδίστακτου Σαβινύ!
Καταφέρνει να μπει στον πύργο, αλλά, παρά το θάρρος του και τις ικανότητές του στο σπαθί, αιχμαλωτίζεται και ρίχνεται σε μπουντρούμι του πύργου. Διαπιστώνει ότι στο διπλανό κελί είναι φυλακισμένη η αγαπημένη του και καταφέρνει να επικοινωνήσει μαζί της μέσω ενός μικρού παράθυρου που συγκοινωνεί τα δυο κελιά.
Αιφνιδιάζει τον φρουρό που μπαίνει στο κελί του, τον θέτει εκτός μάχης και ελευθερώνει τη Λουσιέν.
Τα δυο παιδιά προσπαθώντας να βρουν τρόπο να διαφύγουν κρύβονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο-κελί. Εκεί μέσα ο Ανρύ λύνει, τυχαία, ένα μυστήριο που τον βασάνιζε, αφότου είχε αποφασίσει να εκδικηθεί την άδικη εκτέλεση του πατέρα του.
Δηλαδή, το πώς ο τίμιος ευπατρίδης, όπως τον ήξερε από παλιά, κόμης ντε Σαβινύ είχε μεταμορφωθεί σε έναν αδίστακτο προδότη του θρόνου. Στο κελί βρίσκει ετοιμοθάνατο τον αληθινό κόμη, όπου τον είχε κλείσει ένας διεφθαρμένος συγγενής του, με τον οποίο έμοιαζαν εκπληκτικά και τού είχε σφετεριστεί τίτλους, αξιώματα και περιουσία… Αυτός ήταν ο προδότης και όχι ο γέροντας φυλακισμένος, που λίγα λεπτά μετά τις αποκαλύψεις άφησε και την τελευταία του πνοή αλυσοδεμένος στο σκοτεινό και υγρό κελί.
Τελικά, καταφέρνουν να βγουν έξω από τον πύργο, που στα έγκατά του έκρυβε το φοβερό μυστικό του κόμη. Ωστόσο, ο δρόμος για την ελευθερία δεν είναι ακόμα ανοικτός.. Τρεις ένοπλοι από τη φρουρά του πύργου τους φράζουν το δρόμο.
Η κατάσταση είναι απελπιστική, μα ενώ το τέλος του άοπλου Μικρού Ιππότη διαγράφεται κάτι περισσότερο από σίγουρο, από το δάσος εμφανίζονται καλπάζοντας ο δούκας του Σαιντ Ετιέν και ο Τριμπουσόν. Ο άριστος ξιφομάχος δούκας ξεμπερδεύει γρήγορα με τους φρουρούς και η μικρή ομάδα, έχοντας βρει ακόμα δυο άλογα για τον Ανρύ και τη Λυσιέν φεύγουν καλπάζοντας προς τη μεριά του δάσους, ενώ αρχίζει να ροδίζει η αυγή.
Ξαφνικά, ο Τριμπουσόν διαπιστώνει ότι ο μικρός του κύριος, ο Ανρύ δεν είναι μαζί τους! Τον ψάχνουν έναν γύρο, αλλά ο Μικρός Ιππότης είναι άφαντος!
Τυπική στη δομή της περιπέτεια του αναγνώσματος. Με συνεχείς ανατροπές στη δράση και στη θέση των ηρώων, με απαγωγές, κυνηγητά, ξιφομαχίες, συλλήψεις τους και άφθονες διηγήσεις φανταστικών ηρωικών κατορθωμάτων από τον παραμυθομανή Τριμπουσόν και για φινάλε εκκρεμότητα αγωνίας που παραπέμπει τη λύση της στο επόμενο τεύχος.
Το τεύχος είχε κυκλοφορήσει την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου του 1954.
Γιώργος Βλάχος
3/8/2016
3/8/2016
Η κεντρική εικονογράφηση (πάντα δια χειρός Byron --σε κέφια)
Μετά την απελευθέρωση της Λουσιέν από τον πύργο του μοχθηρού ψευτοκόμη ντε Σαβινύ και καλπάζοντας προς το Παρίσι, η κοπέλα, ο Τριμπουσόν και ο δούκας του Σαιντ Ετιέν διαπιστώνουν παραξενεμένοι, ότι ο Μικρός Ιππότης Ανρύ Ντυβερνουά δεν είναι μαζί τους!... Χωρίς να μπορούν να φανταστούν, πώς εξαφανίστηκε αποφάσισαν να επιστρέψουν στον πύργο φοβούμενοι ότι ο φίλος τους βρίσκεται σε κίνδυνο. Στον δρόμο της επιστροφής τους προς τον πύργο, αποφεύγουν συνάντηση με ομάδα εφίππων σωματοφυλάκων που έχουν ξεχυθεί στο κατόπι τους και πιθανώς σε αυτή την επέλασή τους να αναφέρεται και ο τίτλος το τεύχους, επειδή δεν υπάρχει άλλο σχετικό επεισόδιο στο τεύχος.
Ο Ντυβερνουά, ωστόσο, ηθελημένα δεν τους ακολούθησε κι έμεινε πίσω χωρίς να τον αντιληφθούν. Πίστευε, ότι ήταν η ευκαιρία να συναντήσει τον Σαβινύ και να τού αποσπάσει την ομολογία της ψευδομαρτυρίας του που οδήγησε στο ικρίωμα τον πατέρα του λίγο καιρό πριν.
Μπαίνει κρυφά και πάλι στον πύργο και, αφού προηγουμένως εξουδετερώνει σε μονομαχία έναν σκληροτράχηλο φρουρό, ο οποίος τον είχε αντιληφθεί, μέσω μιας καπνοδόχου γλιστράει σε ένα δωμάτιο με σκοπό να ψάξει για τον κόμη. Είναι, όμως, τυχερός, γιατί η καμινάδα οδηγεί στο τζάκι του γραφείου του Σαβινύ.
Κρυμμένος μέσα στην καμινάδα γίνεται αυτήκοος μάρτυρας πρώτα των δολερών σχεδίων του για την μικρή Λουσιέν, την οποία επιδιώκει να παντρευτεί και μετά να τη δολοφονήσει για να την κληρονομήσει, ενώ κατόπιν ακούει για μια καινούργια δολοπλοκία του κόμη που σχεδιάζει με κάποιο μυστηριώδη άντρα , ο οποίος τού είχε φέρει ένα ζευγάρι δηλητηριώδη φίδια. Σημειώνει στο μυαλό του τις οδηγίες που δίνει ο κόμης στον άγνωστο άντρα και μόλις αυτός φεύγει, εισβάλλει στο δωμάτιο αιφνιδιάζοντας τον Σαβινύ.
Με την απειλή της πιστόλας και του σπαθιού του, τού αποσπά εύκολα την έγγραφη ομολογία, αλλά εξ αιτίας μιας στιγμιαίας χαλάρωσης της προσοχής του, ο ψευτοκόμης βρίσκει την ευκαιρία να αιφνιδιάσει κι αυτός τον Ανρύ! Τελικά, ο Μικρός Ιππότης καταφέρνει να τον τραυματίσει και να τον εξουδετερώσει και να διαφύγει πάλι από την καμινάδα, πριν εισβάλλουν στο δωμάτιο οι φρουροί του πύργου.
Καταφέρνει να βγει από το χάλασμα του τείχους από όπου είχε μπει, αλλά μέσα στο πυκνό σκοτάδι της νύχτας δεν αντιλαμβάνεται κάποιους που τού έχουν στήσει ενέδρα κοντά στο άλογό του. Μόνον αφού αντάλλαξαν μερικά γρονθοκοπήματα διαπιστώνει ότι χτυπιέται με τον… Τριμπουσόν! Ήταν οι φίλοι του, οι οποίοι είχαν γυρίσει για να τον βρουν και να τον βοηθήσουν. Επιστρέφουν όλοι στο Παρίσι δίχως άλλο συναπάντημα.
Στις μέρες που ακολουθούν ο Ανρύ βρίσκει ευκαιρία να επισκεφτεί και άλλους από τους ψευδομάρτυρες και να αποσπάσει τις ομολογίες τους, ενώ ο Τριμπουσόν περνά τον καιρό του διηγούμενος τα φανταστικά του κατορθώματα στον άμοιρο πανδοχέα Ζακ Βιλλάρ, που είναι δικός τους άνθρωπος και ψαρεύοντας στον μικρό παραπόταμο του Σηκουάνα κοντά στο πανδοχείο. Η Λουσιέν έχει επιστρέψει στο Λούβρο κοντά στην βασίλισσα ξαδέλφη της και ο Σαιντ Ετιέν στον πύργο του.
Η ξαφνική άφιξη της Λουσιέν στο πανδοχείο δεν προμηνύει κάτι καλό. Πράγματι, η μικρή πριγκίπισσα, σταλμένη από την Άννα την Αυστριακή, πληροφορεί τον Ανρύ ότι ο Σαιντ Ετιέν συνελήφθη από τους σωματοφύλακες του Ρισελιέ και θα προσαχθεί σε δίκη-παρωδία που θα τον στείλει την επομένη μέρα στον δήμιο!
Δεν φέρνει μόνο τα κακά μαντάτα. Φέρνει και τον Ροσεφόρ που την είχε παρακολουθήσει με μια ομάδα σωματοφυλάκων του! Ο Ανρύ καταφέρνει να φυγαδεύσει τη Λουσιέν κι ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον Ροσεφόρ. Στη μονομαχία τους που ακολουθεί, τον τραυματίζει ελαφρά, αλλά είναι ο Ροσεφόρ, που γελάει τελευταίος πληροφορώντας τον Ανρύ, ακούγοντας τρεις πυροβολισμούς έξω, ότι οι συνοδεία του που περίμενε τη Λουσιέν την έχει συλλάβει ήδη!
Οργισμένος από την εξέλιξη ο μικρός Ντυβερνουά, αφήνει τον τραυματισμένο Ροσεφόρ να τον περιποιηθεί ο πανδοχέας και φεύγει δηλώνοντάς του ότι οι λογαριασμοί του μαζί του παραμένουν ανοιχτοί.
Μεταμφιεσμένος σε χαμίνι ο Ανρύ παρακολουθεί τη δίκη-παρωδία και σκέφτεται ένα σχέδιο με το οποίο θα ελευθερώσει τον δούκα. Αγνώριστος, καθώς είναι με τη μεταμφίεση πάνω από τα ρούχα του, ζητά από τον φρουρό του δωματίου, όπου κρατιέται ο δούκας μέχρι να βγει η καταδικαστική απόφαση, να μπει στο δωμάτιο και να τον… φτύσει γιατί τον μισεί! Ο φρουρός του κάνει τη χάρη, αλλά κάποιος από τους σωματοφύλακες τον αναγνωρίζει και σημαίνει συναγερμό.
Σώζονται προς στιγμή, χάρη στον αντιπερισπασμό που είχε σχεδιάσει ο Ντυβερνουά. Μια βόμβα μικρής ισχύος που τοποθέτησε ο Τιρμπουσόν στην αίθουσα, εκρήγνυται προκαλώντας τον πανικό, που θα τους βοηθούσε να ξεφύγουν με τον δούκα.
Τα πράγματα, όμως δεν ήταν τόσο απλά. Μια ομάδα λογχοφόρων τους περικυκλώνει!
Το τεύχος #6 είχε κυκλοφορήσει στις 19 Νοεμβρίου 1954.
Γιώργος Βλάχος
14/08/2016
Η κεντρική εικονογράφηση του Byron
#7) Ο Καλόγερος του Εωσφόρου
Η εμπρηστική βόμβα που είχε τοποθετήσει ο Τριμπουσόν στο δικαστήριο έκανε πολύ καλή δουλειά. Δημιούργησε τη σύγχυση και τον πανικό που χρειαζόταν ο Ανρύ Ντυβερνουά, ώστε να κατορθώσει να αποσπάσει τον δούκα του Σαιντ Ετιέν από τα χέρια των εγκάθετων του Ρεσιλιέ, οι οποίοι μέσα από μια στημένη δίκη θα τον έστελναν στον δήμιο της πλατείας της Γρέβης.
Ο δούκας και το γενναίο παιδί προσπαθούν να διασπάσουν το πλήθος των πανικόβλητων πολιτών που τρέχοντας εδώ κι εκεί προσπαθούν να σωθούν από τις φλόγες, οι οποίες έχουν εισβάλει σε όλους τους χώρους κτιρίου.
Το πλήθος παρασέρνει τον Σαιντ Ετιέν μακριά από τον Ντυβερνουά και με την ορμή του τον στέλνει κατευθείαν στην αγκαλιά των λογχοφόρων που τον αναζητούσαν.
Ο Ντυβερνουά καταφέρνει να διαφύγει από το φλεγόμενο κτίριο και αποδύεται σε αγώνα δρόμου προσπαθώντας να αποσπάσει τον δούκα από τον δήμιο έστω και την τελευταία στιγμή.
Αιχμαλωτίζει τον δήμιο και τη θέση του --κρυμμένος κάτω από τη μαύρη κουκούλα του δήμιου-- την παίρνει ο Τριμπουσόν.
Δίνει οδηγίες στον πανδοχέα Βιλάρ --πιστό φίλο του πατέρα του-- και στον αρχιθαλαμηπόλο στο μέγαρο του Σαιντ Ετιέν να ειδοποιήσουν τους φίλους του δούκα να πάρουν επίκαιρες θέσεις στην πλατεία της εκτέλεσης, ενώ ο ίδιος μεταμφιέζεται σε… διάκονο-βοηθό του επισκόπου που θα εξομολογούσε τον Σαιντ Ετιέν.
Η επίσκεψη στη φυλακή του επισκόπου με τον ψευτοβοηθό του προκειμένου να εξομολογήσει τον δούκα ήταν το πλέον παράτολμο μέρος του σχεδίου που είχε καταστρώσει ο Μικρός Ιππότης για τη διάσωση του δούκα και πραγματοποιήθηκε με μεσολάβηση της βασίλισσας, την οποία και αυτή είχε προλάβει να επισκεφτεί στο πυρετώδες εκείνο βράδυ.
Μαζί με τον επίσκοπο-εξομολογητή της βασίλισσας ο Ανρύ Ντυβερνουά μπαίνουν στο κελί του δούκα, τον οποίο παρά το εθιμικό δίκαιο που ήθελε να μην βασανίζονται οι μελλοθάνατοι τη προηγουμένη της εκτέλεσής τους, ο διαβολικός καλόγερος με το πράσινο ράσο, ο καλόγερος του Εωσφόρου και όργανο του Ρεσιλιέ, τον βασάνισε με πυρωμένο σίδερο για να του αποσπάσει την πληροφορία, πού κρύβεται ο Μικρός Ιππότης. Η άφιξη του εξομολογητή διακόπτει το βασανιστήριο και πίσω στο κελί του ο Ανρί του αποκαλύπτεται και τον πληροφορεί για το σχέδιο απελευθέρωσής του από το ικρίωμα.
Φεύγοντας από τη φυλακή ο επίσκοπος και ο «βοηθός» πέφτουν στον σατανικό καλόγερο, ο οποίος κρατώντας το σπαθί του απειλεί τον ιεράρχη με θάνατο, αν δεν του προδώσει την εξομολόγηση του Σαιντ Ετιέν και ιδιαίτερα για ο τι είχε σχέση με τον μικρό Ντυβερνουά! Τότε ο Μικρός Ιππότης πετά το ράσο του διάκονου και ξιφουλκεί με τον καλόγερο. Σε λίγες στιγμές αργότερα το θανατηφόρο χτύπημα του σπαθιού του στέλνει τον διαβολοκαλόγερο από εκεί όπου είχε έρθει. Στην Κόλαση!
Το άλλο πρωί στην πλατεία της Γρέβης καταφθάνει ο «δήμιος» συνοδευόμενος από λογχοφόρους της φρουράς του καρδινάλιου. Ολόγυρα, στο ικρίωμα έχει μαζευτεί πολύς κόσμος, οι περισσότεροι είναι φίλοι του δούκα που περιμένουν το σύνθημα να ξεσηκωθούν και να τον σώσουν.
Στο μεταξύ, ο «δήμιος» Τριμπουσόν βρίσκει την ευκαιρία και κόβει τα σκοινιά που έδεναν τον δούκα και τον προειδοποιεί να είναι έτοιμος μόλις ακουστεί το σύνθημα.
Πράγματι, μια στιγμή αργότερα η κραυγή «Ζήτω ο βασιλιάς» ακούγεται πάνω από όλη την πλατεία. Το έχει φωνάξει ο Ανρί Ντυβερνουά με σηκωμένο το σπαθί του.
Το σύνθημα επαναλαμβάνεται μυριόστομα και οι φίλοι του δούκα κυκλώνουν το ικρίωμα σαν ζωντανή ασπίδα στον Σαιντ Ετιέν, που και αυτός πετάγεται όρθιος κρατώντας το σπαθί που τού έδωσε ο Τριμπουσόν.
Η σύρραξη με τους οπαδούς του Ρεσιλιέ και τους σωματοφύλακές του γενικεύεται.
Το 7ο τεύχος του Μικρού Ιππότη κυκλοφόρησε την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 1954.
Γιώργος Βλάχος
25/08/2016
Η κεντρική εικονογράφηση του Byron
Η μάχη ανάμεσα στους εχθρούς του Ρισελιέ, με επικεφαλής τον Ανρύ Ντυβερνουά, και τους οπαδούς του καρδινάλιου-πρωθυπουργού μαίνεται γύρω από το ικρίωμα στην πλατεία της Γρέβης, όπου επρόκειτο να αποκεφαλιστεί ο Σαιντ Ετιέν, ενώ πάνω στο ικρίωμα ο ίδιος ο δούκας και ο ψετοδήμιος Τριμπουσόν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τους πολλαπλάσιους λογχοφόρους. Τελικά, οι εχθροί του καρδινάλιου καταφέρνουν να τρέψουν σε φυγή τους στρατιώτες και οι τρεις άντρες βρίσκουν την ευκαιρία να ξεφύγουν ακόμα μια φορά από τα νύχια του θανάτου.
Βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο στο μέγαρο της κόμισσας Μελβίλ, πρώτης κυρίας επί των τιμών της βασίλισσας, ενώ την ίδια στιγμή οι σωματοφύλακες του καρδινάλιου έχουν εξαπολύσει μεγάλο ανθρωποκυνηγητό να τους βρουν.
Παρά την απόφαση να μην βγουν από την ιδιοκτησία της κόμισσας μέχρι να κοπάσουν οι έρευνες, ο Τριμπουσόν και ο ίδιος ο Μικρός Ιππότης, ο καθένας για δικούς του λόγους, βγαίνουν κρυφά από το μέγαρο! Ο Τριμπουσόν για να αγοράσει μια ανθοδέσμη για να την προσφέρει δώρο γενεθλίων στην μικρή αδελφή της κόμισσας και ο Ντυβερνουά για να αποσπάσει την ομολογία του τελευταίου ψευδομάρτυρα.
Τυχαία, ο Τριμπουσόν ακούει μέσα στο ανθοπωλείο συζήτηση μεταξύ ανθοπώλη και Ροσεφόρ για ένα κάνιστρο, που θα έχει και δηλητηριώδη φίδια στη σύνθεση των λουλουδιών, αλλά δεν δίνει και πολλή σημασία. Προέχει για αυτόν να φύγει χωρίς να τον αντιληφθεί ο Ροσεφόρ! Επιστρέφοντας στον πύργο της κόμισσας Μελβίλ πέφτει στο αφεντικό του που συγκρούεται με σωματοφύλακα ο οποίος τον αναγνώρισε και θέλει ή να τον συλλάβει ή να τον σκοτώσει! Ο Μικρός Ιππότης επέστρεφε από το μέγαρο του ευγενή Τίρμπλεϋ, του τελευταίου δηλαδή μάρτυρα, από τον οποίο είχε αποσπάσει την ομολογία, αφού προηγουμένως είχε να ξεφύγει από τις παγίδες θανάτου, που του είχε στήσει ο ύπουλος ευγενής. Παγίδες, που στην τελευταία από αυτές έπεσε ο ίδιος με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του.
Την επομένη μέρα το πρωί στο μέγαρο, ο Τριμπουσόν περιγράφει τον διάλογο του Ροσεφόρ με τον ανθοπώλη και τότε ο νεαρός ιππότης θυμάται κάτι για φίδια και ανθοπώλη που είχε κι ο ίδιος κρυφακούσει στο σπίτι του προηγούμενου ψευδομάρτυρα, πριν του αποσπάσει και τη δική του ομολογία.
Στόχος της θανάσιμης συνωμοσίας θα ήταν η βασίλισσα που θα δεχόταν την κατ’ έθιμο ανθοδέσμη στη παρέλαση της ίδιας μέρας!
Χωρίς χρονοτριβή και αγνοώντας κάθε προφύλαξη Ντυβερνουά και Τριμπουσόν φτάνουν στην πλατεία της γιορτής μόλις η βασίλισσα έχει παραλάβει το κάνιστρο με την ανθοδέσμη! Αιφνιδιασμένοι οι φρουροί από την ξαφνική του εμφάνιση δεν προλαβαίνουν να τον συγκρατήσουν και πηδάει στο βάθρο αρπάζοντας την ανθοδέσμη από τα χέρια της βασίλισσας που ευχαριστημένη για το δώρο είχε αρχίσει να σκύβει για να την μυρίσει! Την πετάει μακριά και την ίδια στιγμή μέσα από τα άνθη ξεπροβάλουν τα κεφάλια δυο φιδιών, που ο Ανρύ προλαβαίνει και τους συντρίβει τα κεφάλια με το σπαθί του!. Ολόκληρη η σκηνή δεν κράτησε περισσότερο από ελάχιστα δευτερόλεπτα, με τις δυνατές εκπλήξεις να διαδέχονται η μία την άλλη με αστραπιαία ταχύτητα, ώστε να μην προλάβει κανένας να αντιδράσει.
Ο ίδιος ο Μικρός Ιππότης έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις στον βασιλιά και στη βασίλισσα, όταν συνήλθαν από τις απανωτές εκπλήξεις τους δίνοντάς του ταυτόχρονα και τις έγγραφες ομολογίες των ψευδομαρτύρων.
Το ίδιο απόγευμα στα ανάκτορα ο βασιλιάς έχρισε ιππότη τον νεαρό Ντυβερνουά και δήλωσε δημόσια για την αποκατάσταση της μνήμης του πατέρα του και για την επιστροφή της δημευμένης περιουσίας του.
Τέλος, το διαφαινόμενο ειδύλλιο του Ανρύ Ντυβερνουά με τη μικρή πριγκίπισσα Λυσιέν σφράγιζε το Happy End της ιστορίας.
Βέβαια, ο πραγματικός “κακός” της ιστορίας, ο καρδινάλιος Ρισελιέ δεν τιμωρείται σύμφωνα με τους αφηγηματικούς κανόνες, επειδή επρόκειτο για υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και κανένα αφήγημα δεν μπορεί να απονείμει τη δικαιοσύνη, που θα ήθελε, εφ’ όσον στα πραγματικά γεγονότα η εξέλιξη είναι διαφορετική.
Το τελευταίο τεύχος του αναγνώσματος είχε κυκλοφορήσει στις 10 Δεκεμβρίου 1954.
Γιώργος Βλάχος
3 Σεπτεμβρίου 2016
(173 χρόνια από την απαίτηση Συντάγματος του 1843)
Η κεντρική δισέλιδη εικονογράφηση δια χειρός Byron
Ένα ακόμα ανάγνωσμα των παιδικών μου χρόνων, που είχα όλα του τα τεύχη δεμένα σε τόμο! Να είστε καλά παιδιά που μου δίνετε την δυνατότητα να θυμηθώ Τα παιδικά μου χρόνια. Ελπίζω κάποτε να βρεθούν και τα τεύχη του: "ΓΕΡΆΚΙ, Ο ΝΕΟΣ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη εμείς ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Και... μάλλον συντόμως θα έχουμε μια ωραία έκπληξη για σένα.
Διαγραφή