Διαμάντι (πλήρες)



Τα εννιά τεύχη του περιοδικού «ΔΙΑΜΑΝΤΙ» εκδόθηκαν το τελευταίο δίμηνο  του 1955 από τον εκδοτικό οίκο του Στέλιου Ανεμοδουρά. Περιλαμβάνουν περιπέτειες ανεξάρτητες μεταξύ τους, χωρίς κεντρικό ήρωα και  διαφορετικό κάθε φορά περιβάλλον που στο οπισθόφυλλο αναφέρονται ως  εξωτικές, διαπλανητικές, ιστορικές, εξερευνητικές, δραματικές,  πολεμικές, κατασκοπικές και ναυτικές. Οι περιπέτειες αυτές είναι  επιπέδου «Μάσκας», απευθύνονται σε εφήβους και σε μεγαλύτερες ηλικίες,  χαρακτηρίζονται, επίσης στο οπισθόφυλλο, ως μικρά αριστουργηματικά  μυθιστορήματα και κρίνοντας από τα τρία τεύχη που έχω υπόψη, το 1 και  το 4 από τη συλλογή του φίλου μου Γιώργου Τσιφοδήμου και το 6 από τη  δική μου, που θα δημοσιευτούν σύντομα στο «μπαούλο», θα πρέπει να  είναι μεταφράσεις. Η τιμή του κάθε τεύχους ήταν 2 δραχμές, όσο και των  άλλων παιδικών περιοδικών της εποχής, το κάθε τεύχος είχε 36 σελίδες,  επίσης όπως και τα άλλα παιδικά περιοδικά, αλλά οι διαστάσεις του ήταν  11 x 15 εκατοστά, μικρότερες από των άλλων παιδικών περιοδικών. Στο  τεύχος 6 που διαθέτω υπάρχει μια αυτοκόλλητη ετικέτα που γράφει πως το  τεύχος είναι από «ανατύπωση» και τιμάται 7 δραχμές. Από το αυτοκόλλητο αυτό μπορούμε μάλλον να συμπεράνουμε πως δεν πρόκειται για κανονική  «ανατύπωση», αλλά για διάθεση τευχών που δεν είχαν διατεθεί στην  αρχική έκδοση και ακόμα από την αυξημένη τιμή των 7 δραχμών προκύπτει  μάλλον πως επανακυκλοφόρησαν πολλά χρόνια αργότερα από την πρώτη  κυκλοφορία τους. Η εσωτερική εικονογράφηση των τευχών περιορίζεται σε  πολύ μικρές εικόνες στην αρχή κάθε κεφαλαίου, άσχετες με την υπόθεση, ενώ η εικονογράφηση των εξωφύλλων θα πρέπει να είναι έργο Ελλήνων  σκιτσογράφων.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18/10/2015


--------------------------

Ο τίτλος του είχε κατοχυρωθεί από τον Ανεμοδουρά από τα τέλη του 1952, αλλά τον προόριζε για άλλου είδους περιοδικό. Συγκεκριμένα, φιλόδοξο παιδικό ποικίλης ύλης. Το διαφήμιζε μάλιστα μέσα από τις σελίδες του Υπερανθρώπου και του Τάργκα με μορφή... σπαζοκεφαλιάς σχετικά με τον τίτλο του. Του προέκυψε η αναπάντεχη επιτυχία του Μικρού Ήρωα και μετέθεσε τα σχέδια για το μέλλον. Ωστόσο, τον τίτλο τον έδωσε σε αυτό το μικρότερου σχήματος περιοδικό για μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες και χωρίς καθόλου εσωτερική εικονογράφηση. Κάθε τεύχος είχε και διαφορετικού είδους περιπέτεια, ενώ φιλοδοξούσε να τις απλώσει σε όλα τα είδη. Διαδέχτηκε στα περίπτερα το περιοδικό Μάτι, ιδίων διαστάσεων και για το ίδιο ηλικιακό κοινό, με αυτοτελείς αστυνομικές ιστορίες. Παρότι ήταν και τα δυο προσεγμένα και επιμελημένα περιοδικά έμειναν και τα δύο στα εννέα τεύχη. Ίσως να έφταιγε η έλλειψη μόνιμου χαρακτήρα-πρωταγωνιστή που θα έκανε το δέσιμο (hook) με το κοινό. 
Γιώργος Βλάχος


#1) Το Νησί των Σκελετών 

Το τεύχος 1 του «Διαμαντιού» με τίτλο «Το Νησί των Σκελετών»  χαρακτηρίζεται μέσα στο ίδιο το τεύχος, κάτω από τον τίτλο στην πρώτη  σελίδα του, ως «περιπετειώδες ρομάντζο». Εκδόθηκε την Τρίτη 1  Νοεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που εκδόθηκε το τεύχος 141 του «Μικρού  Ήρωα» με τίτλο «Ο καβαλάρης του Ολέθρου». Η μετάφρασή του, που  αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Κ. Νησιώτη. Στο αρκετά ενδιαφέρον  αυτό περιπετειώδες ρομάντζο η υπόθεση τοποθετείται σε ένα μικρό  ερημονήσι του Ειρηνικού Ωκεανού, όπου οι πρωταγωνιστές του εμπλέκονται  σε μια περιπέτεια με μυστήριο, πολιτικές ίντριγκες, έναν θησαυρό, τα  κρατικά μυστικά ενός πραξικοπηματία δικτάτορα της λατινικής Αμερικής  και έναν αναπάντεχο έρωτα…

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Οκτωβρίου 2015



#2) Το Μυστικό των Άνδεων

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρομπέρ Περώ, ειδικός απεσταλμένος της μεγάλης παρισινής εφημερίδας «Ουνιβέρ», φτάνει στη Νότια Αμερική για ένα επιτόπιο ρεπορτάζ στη μυστηριώδη οροσειρά των Άνδεων και με τον μιγά οδηγό του βουνού που προσλαμβάνει, επιχειρεί να εξερευνήσει τη μεγάλη σπηλιά, που το στόμιό της φαινόταν να χάσκει στην πλαγιά του φαραγγιού όπου η ομάδα τους είχε στρατοπεδεύσει. Η εξερεύνηση της σπηλιάς θα οδηγήσει τους δυο τολμηρούς άντρες σε μια μυστική πολιτεία που δημιούργησαν οι Ίνκας στο μακρινό παρελθόν, όταν κατέφυγαν στην οροσειρά των Άνδεων κυνηγημένοι από τους Ισπανούς κατακτητές. Όμως, όποιος επισκέπτεται τη μυστική αυτή πολιτεία είναι καταδικασμένος να μείνει για πάντα εκεί ή να πεθάνει, γιατί η ύπαρξή της δεν πρέπει ποτέ να γίνει γνωστή στον έξω κόσμο…

Η περιπέτεια του τεύχους 2 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Το Μυστικό των Άνδεων» κυκλοφόρησε την Τρίτη 8 Νοεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 142 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Παράξενος Κάου Μπόυ». Δύο μέρες μετά, την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 1955 είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 7 του «Μικρού Μπουρλοτιέρη» με τίτλο «Το Γιαταγάνι της Εκδίκησης» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 14 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία την περιπέτεια γουέστερν με τίτλο «Ο αποστάτης» και ήρωα τον «άσσο των ραίντζερς» Ρίο Κιντ.

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «παράξενο ρομάντζο», χαρακτηρισμός που είναι περισσότερο ακριβής ως προς το «παράξενο» και λιγότερο ως προς το «ρομάντζο». Η μετάφρασή του, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Τάκη Κ., ενώ ο συγγραφέας του δεν αναφέρεται. Κρίνοντας όμως από το γεγονός πως ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι Γάλλος και η Νατέα, η κοπέλα που ζούσε με τους Ίνκας στη μυστική πολιτεία των Άνδεων είναι κι αυτή γαλλικής καταγωγής, μπορούμε να υποθέσουμε μάλλον με ασφάλεια πως και ο συγγραφέας είναι Γάλλος και πως η αρχική έκδοση της ιστορίας έγινε σε γαλλικό περιοδικό και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τα γαλλικά ή από αγγλική μετάφραση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 2 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Πατόπουλο.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Φεβρουαρίου 2017




#3) Οι Κουρσάροι των Άστρων

Από τις εξωτικές περιοχές στις πέντε Ηπείρους που μας μετέφεραν τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς, το τεύχος 3 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα μας μεταφέρει στο διάστημα, στο διαστημόπλοιο «Κένταυρος» που ταξιδεύει με προορισμό τον πλανήτη Άρη.

Βρισκόμαστε στο μέλλον, σε μια εποχή που οι κάτοικοι της Γης έχουν κατακτήσει το διάστημα. Η Σελήνη, ο Άρης και η Αφροδίτη είναι ήδη αποικίες της Γης και οι κάτοικοί τους, πλάσματα με εμφάνιση παρόμοια σχεδόν με των ανθρώπων, είναι πολιτισμικά υποτελείς στους ανθρώπους. Από όλους τους αυτόχθονες των πλανητών, οι κάτοικοι του Άρη είναι αυτοί που αποδέχτηκαν με τη μεγαλύτερη ευκολία την υπεροχή των ανθρώπων της Γης και υποτάχθηκαν. Με τη σειρά τους, οι γήινοι προστρέχουν σε κάθε ανάγκη των Αρειανών και τους βοηθούν στον πόλεμο που διεξάγουν από αιώνες με τους ατίθασους κατοίκους των δορυφόρων του Άρη, Δείμου και Φόβου, που εξαπολύουν αστραπιαίες επιδρομές στον Άρη και αμέσως μόλις καταδιωχτούν από τα καταδρομικά της Γης εξαφανίζονται. Όμως, το τελευταίο διάστημα ο κόκκινος πλανήτης αντιμετωπίζει έναν άλλο, διαφορετικό, κίνδυνο. Μια άγνωστη φοβερή αρρώστια έχει εξαπλωθεί ταχύτατα στις πόλεις και τα χωριά του Άρη αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό τους και οι Αρειανοί γιατροί και βιολόγοι παρά τις επίπονες προσπάθειές τους δεν κατάφεραν να βρουν το κατάλληλο φάρμακο που θα μπορούσε να καταπολεμήσει το φοβερό μικρόβιο, που είναι χίλιες φορές πιο ανθεκτικό από τον βάκιλο της φυματίωσης. Στην αδυναμία τους οι Αρειανοί ζητούν τη βοήθεια της ανθρώπινης επιστήμης και οι σοφοί της Γης καταφέρνουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να παρασκευάσουν έναν εξαιρετικά δραστικό προφυλακτικό ορό που θα μπορούσε να σώσει τουλάχιστον όσους Αρειανούς δεν είχαν προσβληθεί ακόμα από το φοβερά ανθεκτικό αυτό μικρόβιο. Το μεγαλύτερο εργοστάσιο φαρμακευτικών προϊόντων της Γης που παίρνει την εντολή της παρασκευής του ορού παραδίδει μέσα σε διάστημα μερικών μόνο ημερών στον κυβερνήτη του ταχύτερου καταδρομικού διαστημοπλοίου της Γης, του «Κενταύρου», δέκα χιλιάδες γιγαντιαίες αμπούλες συσκευασμένες μέσα σε ειδικά χαλύβδινα κιβώτια για να μεταφερθούν στον Άρη. Επικεφαλής του επιστημονικού σκέλους της αποστολής ορίζεται η ιταλικής καταγωγής νεαρή επιστήμων Τόνια, δεξί χέρι του καθηγητή Ερβύ που είχε μόλις τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ Βιοχημείας του έτους 2031, αλλά λόγω της ηλικίας του και της κουρασμένης καρδιάς του δεν θα μπορούσε να αντέξει το διάρκειας δύο εβδομάδων διαπλανητικό ταξίδι από τη Γη στον Άρη. Η εικοσιπεντάχρονη νεαρή βιολόγος με τις απέραντες γνώσεις της και το ακούραστο πάθος της για την επιστημονική έρευνα, που την έκανε να ξεχνάει πως ήταν γυναίκα, ανέλαβε, αντικαθιστώντας τον καθηγητή Ερβύ, να κατατοπίσει αυτή τους Αρειανούς γιατρούς για τον τρόπο χρήσης του νέου ορού και να επιβλέψει τους πρώτους εμβολιασμούς. Όμως, το ταξίδι προς τον Άρη δεν εξελίσσεται ομαλά. Οι κάτοικοι του Δείμου και του Φόβου προσπαθούν να επωφεληθούν από την επιδημία που μαστίζει τους εχθρούς τους, τους Αρειανούς, και επιτίθενται στον «Κένταυρο» με σκοπό να εμποδίσουν την παράδοση του ορού κι έτσι να αφανιστούν από την επιδημία οι εχθροί τους...

Η περιπέτεια του τεύχους 3 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Οι Κουρσάροι των Άστρων» κυκλοφόρησε την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που ο «Μικρός Ήρως» είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 143 με τίτλο «Το Λάσσο του Θανάτου», όπου το Παιδί-Φάντασμα με την Κατερίνα και το Σπίθα ολοκληρώνουν με επιτυχία την αποστολή που είχαν αναλάβει σε μια από τις δυτικές πολιτείες της Αμερικής, στο Νέο Μεξικό. Δύο μέρες μετά, την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 1955, είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο τεύχος 8 της σειράς του «Μικρού Μπουρλοτιέρη» με τίτλο «Το Τρεχαντήρι του Θανάτου», που έχει ήδη δημοσιευτεί στο «μπαούλο», και τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 19 Νοεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 15 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία μια περιπέτεια του Πράκτορα 5 με τίτλο «Ο Βυθός Απειλεί».

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «διαπλανητικό ρομάντζο», χαρακτηρισμός που στο τεύχος αυτό είναι απολύτως ακριβής και ως προς το «διαπλανητικό» και ως προς το «ρομάντζο», λόγω του ειδυλλίου που αναπτύσσεται μεταξύ της νεαρής Τόνιας και του γιου του κυβερνήτη του «Κενταύρου», αξιωματικού του σκάφους, Λούντιο, αντίθετα από τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς στα οποία ο χαρακτηρισμός τους ως «ρομάντζων» ήταν ατυχής. Η μετάφραση της περιπέτειας, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Μιλτ. Χλωμού που αναφέρεται ως μεταφραστής και σε άλλα τεύχη, ενώ δεν υπάρχει καμιά αναφορά ούτε στο συγγραφέα του, ούτε στη γλώσσα στην οποία γράφτηκε.

Το συγκεκριμένο τεύχος 3 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό φίλο Μάκη Πατόπουλο από τη Βέροια.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Μαΐου 2018




#4) Ο Ηρωικός Καβαλάρης 

Από τις ακτές και τα μικρά ερημονήσια του νότιου ημισφαιρίου του  Ειρηνικού Ωκεανού όπου μας είχε ταξιδέψει το τεύχος 1 του περιοδικού  «Διαμάντι», το τεύχος 4 μας μεταφέρει στα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών  και Μεξικού. Η περιοχή όπου διαδραματίζεται η περιπέτεια αυτή με τίτλο  «Ο Ηρωικός Καβαλάρης» είναι ένα μέρος με επιδέξιους πιστολάδες και  ικανούς σερίφηδες, με ληστές και κακοποιούς που βρίσκουν καταφύγιο στην άλλη πλευρά των συνόρων όταν τους κυνηγούν για τις παρανομίες  τους και με μπαρ όπου συχνάζουν καουμπόηδες, χαρτοπαίκτες και  παράνομοι. Στην περιοχή υπάρχει και ένα μεταλλείο που οι ιδιοκτήτες  του για να αποφύγουν να γίνουν οι χρηματαποστολές για τους μισθούς των  εργατών στόχος επιθέσεων ληστών, πληρώνουν του μεταλλωρύχους τους με τσεκ δίνοντας έτσι στον πολυπράγμονα ιδιοκτήτη του μπαρ της γειτονικής  πόλης τη δυνατότητα να αυξήσει τα εισοδήματά του αναλαμβάνοντας ρόλο  τραπεζίτη. Παρά τις προειδοποιήσεις του σερίφη Μάρσμιθ για τους  κινδύνους που διατρέχει, ο Στηβ  Φούλερ, αυτό είναι το όνομα του  ιδιοκτήτη του μπαρ, εξαργυρώνει με το αζημίωτο τα τσεκ των μεταλλωρύχων δίνοντάς τους χαρτονομίσματα που παραλαμβάνει κάθε  Παρασκευή βράδυ. Και το κακό που πρόβλεψε ο σερίφης δεν αργεί να  γίνει. Τα χαρτονομίσματα του Φούλερ γίνονται στόχος του Νταν  Γουώρμπλιγκ ενός ανθρώπου γνωστού και από τις δύο πλευρές των συνόρων  για την ταχύτητά του στο πιστόλι και τη μεγάλη του δεινότητα στα  άλογα, για τον οποίο είναι κοινό μυστικό πως ζει μάλλον από κλεψιές  και όχι από μια τίμια δουλειά. Ποιος όμως θα τολμήσει να τον  κατηγορήσει; Όλοι τρέμουν το πιστόλι του! Το σχέδιο που καταστρώνει ο  Νταν Γουώρμπλιγκ για τη ληστεία και τη δολοφονία του ιδιοκτήτη του μπαρ, ενοχοποιεί το νεαρό καουμπόη Μπιλ Χόγουαρντ. Ο νεαρός Μπιλ  αγαπάει την κόρη του σερίφη κι εκείνη, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα  της, που απορρίπτει τον Μπιλ λόγω της κλίσης του στο χαρτί, κάθε άλλο  παρά αδιάφορη είναι για τα αισθήματά του. Ο σερίφης, όταν τα στοιχεία  στον τόπο της δολοφονίας του Φούλερ «δείχνουν» τον Μπιλ αισθάνεται πως  επιβεβαιώνεται η εκτίμησή του για τον ποιον του νεαρού καουμπόη και τον συλλαμβάνει χωρίς καθυστέρηση…

Η περιπέτεια αυτή του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Ο Ηρωικός  Καβαλάρης» κυκλοφόρησε την Τρίτη 22 Νοεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που  είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 144 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Νίκος  Γαλανός, το Ηρωικό Παιδί της Κύπρου».Στην πρώτη σελίδα του τεύχους  κάτω από τον τίτλο του χαρακτηρίζεται ως «περιπετειώδες ρομάντζο»  χαρακτηρισμός επιτυχημένος, γιατί εκτός από το χαρακτήρα της ιστορίας  αυτής ως περιπέτειας, ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξή της παίζει ο έρωτας  του νεαρού καουμπόη με την κόρη του σερίφη, τη Λίσμπεθ. Η μετάφρασή  του, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι και στο τεύχος αυτό του Κ.  Νησιώτη. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται  σήμερα στο «μπαούλο» το εξασφάλισα κι αυτό από το μπαούλο του φίλου  μου Γιώργου Τσιφοδήμου.
Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 6 Νοεμβρίου 2015




#5) Μαύρα Μαργαριτάρια

Ο Αυστραλός Μακ Καιρνς είναι ιδιοκτήτης του Σουμπούρα, ενός μικρού νησιού του Νότιου Ειρηνικού, που στο υπέδαφός του κρύβει τα μεγαλύτερα και πιο καθαρά διαμάντια του κόσμου και στα ρηχά της θάλασσας που το περιβάλει τα πιο μεγάλα και διαφανή μαύρα μαργαριτάρια όλων των θαλασσών. Ο Καιρνς ταξιδεύει σε μια μικρή πόλη της Φλάνδρας στα γαλλο-βελγικά σύνορα κοντά στη Δουγκέρκη για να διαπραγματευτεί την πώληση του νησιού και των χωρικών του υδάτων στο παγκόσμιο Συνδικάτο των Διαμαντιών, που εκπροσωπείται από τους δυο μεγιστάνες των διαμαντιών όλου του κόσμου, τον Ολλανδό Πέτερ Βαν Λούβαϊν και τον Βρετανό Τζων Κάντερμπελ. Τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα του νεαρού Αυστραλού είναι φυσικά η ποιότητα των διαμαντιών του νησιού του, που θεωρούνται από τους ειδικούς πολύ καλύτερα από αυτά που βγαίνουν στα Αφρικανικά αδαμαντωρυχεία, αλλά και η δυνατότητά του να πλημμυρίσει την παγκόσμια αγορά με τα διαμάντια του και να ρίξει τις τιμές, με ανυπολόγιστη ζημιά για το Συνδικάτο. Όμως, οι βασιλείς των διαμαντιών δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το αστρονομικό ποσό του ενός δισεκατομμυρίου λιρών και το είκοσι τοις εκατό της ετήσιας παραγωγής του νησιού για 25 χρόνια που ζητάει ο Καιρνς, αλλά ούτε να δεχτούν την κατάρρευση των τιμών στη διεθνή αγορά διαμαντιών με την οποία τους απειλεί. Η διαπραγμάτευση αποτυγχάνει και η περιπέτεια της επιστροφής του Μακ Καιρνς στο νησί του, μόλις αρχίζει…

Η περιπέτεια του τεύχους 5 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Μαύρα Μαργαριτάρια» κυκλοφόρησε την Τρίτη 29 Νοεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που ο «Μικρός Ήρως» είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 145 με τίτλο «Οι Μικροί Κομάντος». Τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 17 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία μια περιπέτεια του Ζορρό με τον μεγαλοπρεπή τίτλο «Ο Ζορρό Ξανακαλεί τη Λεγεώνα».

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «περιπετειώδες ρομάντζο», χαρακτηρισμός που είναι ακριβής μόνο ως προς το «περιπετειώδες» και σχεδόν καθόλου ως προς το «ρομάντζο». Ένας πιο επιτυχής χαρακτηρισμός αυτής της ιστορίας θα μπορούσε να ήταν «κοσμοπολίτικη περιπέτεια», αφού ο πρωταγωνιστής και ιδιοκτήτης του μικρού νησιού του Νότιου Ειρηνικού είναι Αυστραλός, οι δύο μεγιστάνες των διαμαντιών είναι Ολλανδός ο ένας και Βρετανός ο άλλος, η συνάντηση γίνεται στη Φλάνδρα στα σύνορα Γαλλίας και Βελγίου, το πλοίο με το οποίο ταξιδεύει ο νεαρός Αυστραλός από τη Μασσαλία μέχρι την Αυστραλία και τα μικρά νησιά του Νότιου Ειρηνικού είναι παναμαϊκό, ο πλοίαρχος του πλοίου Αλμετέχο και το πλήρωμά του είναι κι αυτοί από τον Παναμά ή κάποια άλλη χώρα της Κεντρικής ή Νότιας Αμερικής και ένας σταθμός του ταξιδιού πριν φτάσει το πλοίο στα τροπικά νησιά του Νότιου Ειρηνικού είναι η Σιγκαπούρη. Η μετάφραση της περιπέτειας, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Μιλτ. Χλωμού, ενώ ο συγγραφέας του και η γλώσσα στην οποία γράφτηκε δεν αναφέρονται.

Το επόμενο τεύχος του «Διαμαντιού» που διαφημίζεται στο τεύχος αυτό είναι το νούμερο 6 με τίτλο «Οι Δύο Σφαίρες» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το περίεργο με αυτή τη διαφήμιση είναι πως «Οι δύο σφαίρες» αναφέρονται ως «μια ιστορία κατασκοπείας από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου ένας ηρωικός πράκτωρ των συμμάχων κατορθώνει να πάρει από τους Γερμανούς πολύτιμα έγγραφα». Φυσικά, έχοντας υπόψη την περιπέτεια του τεύχους 6 καταλαβαίνουμε πως δεν πρόκειται περί αυτού, αφού «Οι Δύο Σφαίρες» είναι μια ιστορία κατασκοπίας της περιόδου του λεγόμενου «ψυχρού πολέμου», που αναφέρεται στην κλοπή από τους «Ανατολικούς» ενός μικροφίλμ με πολύτιμα μυστικά που οι «Δυτικοί» προσπαθούν να επανακτήσουν. Το ερώτημα είναι, έγινε απλά ένα λάθος ή είναι παραπλανητική η διαφήμιση του επόμενου τεύχους για να περιοριστεί η «ζημιά» από την κυκλοφορία μιας περιπέτειας του «ψυχρού πολέμου» αντί μιας περιπέτειας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου; Το ερώτημα ίσως να μην απαντηθεί ποτέ, αν και η απάντησή του στην περίπτωση που επιχειρήθηκε να εμφανιστεί μια περιπέτεια κατασκοπίας που τοποθετείται στην περίοδο του «ψυχρού πολέμου» ως περιπέτεια κατασκοπίας που τοποθετείται στην περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου θα είχε αρκετό ενδιαφέρον.

Το συγκεκριμένο τεύχος 5 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Πατόπουλο.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 14 Μαρτίου 2017





#6) Οι Δυο Σφαίρες

Από τις ακτές και τα μικρά ερημονήσια του νότιου ημισφαιρίου του  Ειρηνικού Ωκεανού όπου μας είχε ταξιδέψει το τεύχος 1 του περιοδικού  «Διαμάντι» και από τα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού όπου  βρεθήκαμε στο τεύχος 4, το τεύχος 6 μας μεταφέρει στα  Ρουμανογιουγκοσλαβικά σύνορα, εκεί όπου χώριζε τις δύο χώρες ο Δούναβης.
Ο Γάλλος κατάσκοπος Ρομπέρ Μπαρτιέ έχοντας στην κατοχή του ένα  μικροφίλμ με πολύτιμες πληροφορίες σχετικές με έναν κινητήρα  αεροπλάνου που λειτουργεί με ατομική ενέργεια, βρίσκεται στην περιοχή  των συνόρων από την πλευρά της Ρουμανίας και το μόνο εμπόδιο που τον  χωρίζει από την ασφάλεια που θα του προσφέρει η ουδέτερη ζώνη της απέναντι όχθης είναι το μεγάλο ποτάμι. Ο Γάλλος κατάσκοπος έχει  καταφέρει να κλέψει το μικροφίλμ από τους «ανατολικούς» που κι αυτοί  αρχικά είχαν καταφέρει να το κλέψουν από το Παρίσι. Όμως, η κατάσταση  για τον Ρομπέρ Μπαρτιέ είναι κάτι παραπάνω από τραγική, γιατί ο  «περασματάρης» που θα τον περάσει από το ποτάμι δεν είναι καθόλου διατεθειμένος, ακόμα και με αυξημένη αμοιβή, να αψηφήσει τη θύελλα που  έχει ξεσπάσει, να αφήσει την ασφάλεια του πανδοχείου του και να τον  μεταφέρει νυχτιάτικα στην απέναντι όχθη. Και το χειρότερο, ο φοβερός  συνταγματάρχης Γκρούσκυ της ρουμανικής αντικατασκοπείας που τον  καταδιώκει βρίσκεται πολύ κοντά. Τι θα κάνει ο Γάλλος κατάσκοπος καθώς  ο κλοιός σφίγγει γύρω του και η σύλληψή του είναι σχεδόν βέβαιη; Θα καταφέρει τουλάχιστον να διασώσει και να φυγαδεύσει το μικροφίλμ για  να μην πέσει πάλι στα χέρια του εχθρού;
Η ιστορία αυτή του άγνωστου συγγραφέα παρουσιάζει μια σοβαρή αδυναμία.  Είναι αδύνατο να καταλάβουμε την αξία που αποδίδεται στο ίδιο το  μικροφίλμ, εφόσον οι «ανατολικοί» το πρώτο πράγμα που θα έκαναν μόλις  το αποκτούσαν θα ήταν να αναπαράγουν τις πληροφορίες που περιείχε.  Επιπλέον, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, γιατί έπρεπε το μικροφίλμ να  επιστρέψει οπωσδήποτε στο Παρίσι, αφού οι πληροφορίες που περιείχε  ήταν αρχικά των «δυτικών» που φυσικά εξακολουθούσαν να τις έχουν διαθέσιμες ανεξάρτητα από την κατοχή του ίδιου του μικροφίλμ. Και  γιατί οι «δυτικές» υπηρεσίες πληροφοριών απαίτησαν από τον πράκτορά  τους να τους παραδώσει το φιλμ και όχι να το καταστρέψει; Μήπως δεν  τον εμπιστεύονταν;
Η περιπέτεια αυτή είναι μια ιστορία της εποχής του λεγόμενου «ψυχρού  πολέμου». Ο άγνωστος συγγραφέας της δεν φαίνεται να τάσσεται υπέρ του  ενός ή του άλλου «στρατοπέδου». Η εικόνα της κατάστασης σε μια  «ανατολική» χώρα που μας παρουσιάζει, είναι πολύ πιο κοντά στο τρόπο  ζωής στη «δύση» απ’ όσο η προπαγάνδα για το «σιδηρούν παραπέτασμα»  ήθελε να παρουσιάσει. Η τοποθέτηση του συγγραφέα υπέρ των «δυτικών»  προκύπτει από λεπτομέρειες της ιστορίας και κυρίως από τους χαρακτήρες  των πρωταγωνιστών της. Σε μία από τις λεπτομέρειες αυτές πρόσεξα και  μια επιμέρους αντίφαση. Ενώ μας παρουσιάζει μια περιοχή, την περιοχή  των συνόρων μιας «ανατολικής» χώρας, που αναφέρει πως δεν διαθέτει  ηλεκτρικό ρεύμα, από την άλλη μας λέει πως στην ίδια περιοχή  λειτουργεί μια κινητή ιατρική μονάδα που θα τη ζήλευαν ίσως ακόμα και σύγχρονες και όχι  κινητές, αλλά σταθερές ιατρικές μονάδες!

Η περιπέτεια αυτή του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Οι Δύο Σφαίρες»  κυκλοφόρησε την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που είχε  κυκλοφορήσει το τεύχος 146 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Μυστήριο  της… Ψητής Όρνιθας». Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον  τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «ρομάντζο  κατασκοπείας», χαρακτηρισμός που είναι ακριβής κυρίως ως προς το  σκέλος της «κατασκοπείας» και ελάχιστα ως προς το σκέλος του  «ρομάντζου». Συνήθως οι ιστορίες κατασκοπίας διαδραματίζονται σε  αστικό περιβάλλον, αλλά αυτή η περιπέτεια διαδραματίζεται στην  ύπαιθρο, ίσως γιατί περιγράφει το στάδιο της καταδίωξης του κατασκόπου. Η μετάφρασή του, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του  Μιλτ. Χλωμού. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται  σήμερα στο «μπαούλο» το βρήκα το 1986 σε κατάστημα της Κατερίνης και  είχε στο εξώφυλλο μια αυτοκόλλητη ετικέτα που έγραφε πως είναι από  «Ανατύπωση» και η τιμή του είναι 7 δραχμές και όχι 2 όπως ήταν η τιμή  της αρχικής έκδοσης που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Το αυτοκόλλητο αυτό το ξεκόλλησα από το εξώφυλλο και το κόλλησα στο οπισθόφυλλο,  έμειναν μόνο κάποια άσπρα σημάδια στο εξώφυλλο, αλλά η τιμή των 7  δραχμών δεν φαίνεται καθαρά και δεν πρέπει να δει κανείς το 7 ως 1.  Πάντως και η τιμή των 7 δραχμών της ετικέτας ήταν κι αυτή παλιά και  εγώ πλήρωσα 20 δραχμές για να το αποκτήσω!
Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 16 Φεβρουαρίου 2016


Download PDF




#7) Οι Γοριλλάνθρωποι

Από τις ακτές και τα μικρά νησιά του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού, από την οροσειρά των Άνδεων στη Νότια Αμερική, από τα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού και από τις όχθες του Δούναβη στα Ρουμανογιουγκοσλαβικά σύνορα που μας μετέφεραν οι περιπέτειες των προηγούμενων τευχών του περιοδικού, το τεύχος 7 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα μας μεταφέρει στην καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου, στο Νότιο Τσαντ, την εποχή που η περιοχή ήταν γαλλική αποικία.

Ο νεαρός μηχανικός Ζωρζ Αϋρώ δέχεται με ενθουσιασμό τη θέση που του προσφέρει η Σιδηροδρομική Εταιρία της Γαλλικής Αφρικής και αναχωρεί από τη Γαλλία για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα. Μετά από δύο εβδομάδες ταξίδι φτάνει στην Μπουέα της Δυτικής Αφρικής και από κει μέσω Καμερούν φτάνει στο νότιο Τσαντ και επισκέπτεται τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στην Μπουκουάργκα. Ο διευθυντής της εταιρίας εξηγεί στο νεαρό μηχανικό πως προσλήφτηκε για να αντικαταστήσει τον μέχρι τώρα επικεφαλής του έργου της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου που έχει αναλάβει η εταιρία, τον μηχανικό Λουί Μπαράλ, που ανακλήθηκε, γιατί αρνήθηκε να κατασκευάσει τη γέφυρα πάνω από την οποία θα περνούσε η σιδηροδρομική γραμμή που θα συνέδεε τις δύο όχθες του ποταμού Μπαρ-Ντάια, παραπόταμου του Τσάρι. Το αιτιολογικό με το οποίο ο Λουί Μπαράλ αρνήθηκε να προχωρήσει στην κατασκευή της γέφυρας ήταν πως το έδαφος της εκτεταμένης ελώδους περιοχής της απέναντι όχθης δεν ήταν κατάλληλο να αντέξει το βάρος των σιδηροδρομικών συρμών. Το αιτιολογικό αυτό σύμφωνα με τον διευθυντή της εταιρίας είναι αστήριχτο, γιατί είχαν προηγηθεί μελέτες ειδικών που είχαν υποδείξει μια λουρίδα στέρεου εδάφους μέσα στην ελώδη περιοχή που θα μπορούσε να αντέξει σε κάθε καταπόνηση. Ο διευθυντής προειδοποιεί το νεαρό μηχανικό να μην έχει καμιά εμπιστοσύνη στον προκάτοχό του κατά την ενημερωτική τους συνάντηση, γιατί τον θεωρεί ύποπτο για την εξαφάνιση των δύο τεχνικών που στάλθηκαν στην περιοχή για επιτόπου έλεγχο της κατάστασης και τη βασιμότητα των ισχυρισμών του. Όταν, όμως, ο νεαρός μηχανικός φτάνει στην περιοχή και συναντά τον υπό ανάκληση μηχανικό που θα τον ενημέρωνε πριν την αποχώρησή του, αυτός του παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή από αυτή που του παρουσίασε ο διευθυντής της εταιρίας. Οι ιθαγενείς της περιοχής συμμετέχουν σε μια μυστηριώδη αίρεση γοριλανθρώπων, τελούν περίεργες τελετές στις οποίες συμμετέχουν και αληθινοί γορίλες και αντιδρούν στην κατασκευή του σιδηροδρόμου μέσα από τα έλη, ανατινάζοντας με δυναμίτη περιοχές της λουρίδας στέρεου εδάφους απ’ όπου έχει σχεδιαστεί να περάσει η σιδηροδρομική γραμμή. Επιπλέον, ένας άγνωστος λευκός, ονόματι Σερόμ Άκκερτ, ενδιαφέρεται να εκχωρηθεί ο βάλτος στον ίδιο, όταν η εταιρία παραιτηθεί από την προσπάθεια να περάσει η σιδηροδρομική γραμμή μέσα από αυτόν. Είναι φανερό πως η ελώδης αυτή περιοχή κρύβει κάποιο πολύ σημαντικό μυστικό…

Η περιπέτεια του τεύχους 7 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Οι Γοριλλάνθρωποι» κυκλοφόρησε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που ο «Μικρός Ήρως» είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 147 με τίτλο «Ο Μαχητής της Ελευθερίας» όπου το Παιδί-Φάντασμα και οι φίλοι του ταξιδεύουν στη Δυτική Αφρική, στην ισπανική αποικία του Ρίο Ντελ Όρο, για να λύσουν το μυστήριο του τορπιλισμού πλοίων των συμμάχων, που μεταφέρουν πολύτιμα εφόδια για τα συμμαχικά στρατεύματα, από μυστηριώδη υποβρύχια που κανείς δεν ξέρει από πού ξεφυτρώνουν και πού κρύβονται. Τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 19 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία μια περιπέτεια του Ντέτεκτιβ «Φάντασμα» με τίτλο «Το Νήμα του Δεύτερου Φόνου». Η σύμπτωση να τοποθετείται στη Δυτική Αφρική η νέα περιπέτεια του Γιώργου Θαλάσση στο «Μικρό Ήρωα» και παράλληλα να κυκλοφορεί ένα τεύχος του περιοδικού «Διαμάντι» από τις ίδιες εκδόσεις με μια περιπέτεια που τοποθετείται επίσης στην Αφρική έστω και λίγο ανατολικότερα ίσως δεν είναι τυχαία.

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «περιπετειώδες ρομάντζο», χαρακτηρισμός που είναι ακριβής μόνο ως προς το «περιπετειώδες» και καθόλου ως προς το «ρομάντζο», αφού από την όλη τη ιστορία απουσιάζει παντελώς το γυναικείο φύλο. Η μετάφραση της περιπέτειας, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Κ. Νησιώτη, ενώ δεν υπάρχει καμιά αναφορά ούτε στο συγγραφέα του, ούτε στη γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Από το γεγονός όμως πως ο πρωταγωνιστής της είναι Γάλλος και η όλη ιστορία διαδραματίζεται στην καρδιά της Αφρικανικής ηπείρου, στην τότε Γαλλική Αφρική, στο Νότιο Τσαντ, μπορούμε να υποθέσουμε πως ο συγγραφέας του είναι Γάλλος και πως η αρχική έκδοση της ιστορίας έγινε σε γαλλικό περιοδικό και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τα γαλλικά ή από αγγλική μετάφραση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 7 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε από τον αγαπητό μου φίλο Γιώργο Καλογερά.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Απριλίου 2018

Download PDF




#8) Στη Χώρα των Θησαυρών

Από τις ακτές και τα μικρά νησιά του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού, από την οροσειρά των Άνδεων στη Νότια Αμερική, από τα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού, από τις όχθες του Δούναβη στα Ρουμανογιουγκοσλαβικά σύνορα και από την καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου, στο Νότιο Τσαντ, το τεύχος 8 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα μας μεταφέρει στο νότο της Αφρικανικής Ηπείρου, στην αδαμαντοφόρα περιοχή της ερήμου Καλαχάρι, «Στη Χώρα των Θησαυρών».

Ο νεαρός Τζόννυ Ράντοου με έναν φίλο του, ένα άλλο σπουδαίο παιδί, τον Σαμ Σλήφορντ, αναζητούσαν πριν έξι μήνες την τύχη τους ψάχνοντας για διαμάντια στην απαγορευμένη αδαμαντοφόρα ζώνη της ερήμου Καλαχάρι. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν τόσες πολλές πολύτιμες πέτρες που αν ρίχνονταν σε μεγάλες ποσότητες στη διεθνή αγορά, η τιμή των διαμαντιών θα έπεφτε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Για να αποφύγουν μια τόσο ανεπιθύμητη εξέλιξη οι ιδιοκτήτες των επίσημων αδαμαντωρυχείων της περιοχής δημιούργησαν ένα πανίσχυρο συνδικάτο που ανέλαβε τη φρούρηση της αδαμαντοφόρου ζώνης με περιπολικά αεροπλάνα και περιπόλους εδάφους, που όποιον συλλάμβαναν καταδικάζονταν σε πέντε χρόνια φυλάκιση για κάθε διαμάντι που θα έβρισκαν επάνω του. Η αναζήτηση των δύο φίλων δεν περιοριζόταν μόνο στα διαμάντια που πιθανόν θα έβρισκαν στην έρημο. Ο Σλήφορντ μιλούσε συχνά για μια μυστηριώδη φυλή Κάφρων, τους Ναμάκος, που κατείχαν μεγάλες ποσότητες τεράστιων διαμαντιών και το χωριό τους ήταν κρυμμένο κάπου ανάμεσα στα βουνά και τις χαράδρες της ερήμου. Η αναζήτηση των δύο φίλων να ανακαλύψουν το χωριό των Ναμάκος δεν απέδωσε και ο Ράντοου απογοητευμένος αποχώρησε, ενώ ο Σλήφορντ συνέχισε τις αναζητήσεις του. Έξι μήνες μετά, σε ένα καταγώγιο της Πραιτώρια, ο Ράντοου παρακολουθεί ένα κατακάθι του υποκόσμου, τον Μόνκυ, να επιδεικνύει ένα τεράστιο διαμάντι με σκοπό να καταφέρει να βρει αγοραστή και να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή τιμή. Όμως, ο Ράντοου δεν δείχνει ενδιαφέρον για το τεράστιο διαμάντι του Μόνκυ, αλλά για το σακουλάκι μέσα στο οποίο το είχε φυλαγμένο, γιατί το σακουλάκι αυτό ήταν κάποτε του φίλου του, του Σλήφορντ…

Η περιπέτεια του τεύχους 8 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Στη Χώρα των Θησαυρών» κυκλοφόρησε την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που ο «Μικρός Ήρως» είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 148 με τίτλο «Το Γαλάζιο Μισοφέγγαρο», όπου το Παιδί-Φάντασμα και οι φίλοι του βρίσκονται ακόμα στην Αφρική, στην ισπανική αποικία του Ρίο Ντελ Όρο, προσπαθώντας να ανακαλύψουν πού βρίσκεται η μυστική βάση των υποβρυχίων που τορπιλίζουν τα πλοία των συμμάχων που μεταφέρουν εφόδια στα συμμαχικά στρατεύματα που μάχονται στη Βόρεια Αφρική. Τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 20 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία μια περιπέτεια του Ντέτεκτιβ «Χ» με τίτλο «Ο Πλανήτης Κινδυνεύει».

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «περιπετειώδες ρομάντζο», χαρακτηρισμός που είναι ακριβής μόνο ως προς το «περιπετειώδες» και καθόλου ως προς το «ρομάντζο» αφού, όπως αντίστοιχα και στην περιπέτεια του προηγούμενου τεύχους 7, σε όλη την ιστορία η μόνη παρουσία του γυναικείου φύλου είναι το στολισμένο με τεράστια διαμάντια άψυχο σώμα της βαλσαμωμένης λευκής βασίλισσας της φυλής των Ναμάκος, Βαούνα. Η μετάφραση της περιπέτειας, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Μιλτιάδη Χλωμού, ενώ δεν υπάρχει καμιά αναφορά ούτε στο συγγραφέα του, ούτε στη γλώσσα στην οποία γράφτηκε.

Το συγκεκριμένο τεύχος 8 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μου φίλο Γιώργο Καλογερά.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 25 Απριλίου 2018




#9) Το Πλοίο-Παγίδα

Από τις εξωτικές περιοχές του νότιου Ειρηνικού, από τις Άνδεις της Νότιας Αμερικής, από τα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού, από τις όχθες του Δούναβη στα Βαλκάνια, από την κεντρική Αφρική και νοτιότερα από την έρημο Καλαχάρι, που μας μετεφεραν τα προηγούμενα τεύχη, το τελευταίο αυτό τεύχος 9 της σειράς του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα μας μεταφέρει στο αστικό περιβάλλον του Λονδίνου και σε ένα πλοίο που ταξιδεύει για την Παλαιστίνη.

Στο επίκεντρο της περιπέτειας του τεύχους 9 του περιοδικού «Διαμάντι» είναι τα σχέδια κατασκευής ενός νέου τύπου πυραύλου, που εφοδιασμένος με αυτόνομο σύστημα παρατηρήσεως και έχοντας τη δυνατότητα να παραμένει σε μεγάλα ύψη επί εβδομάδες, ακόμα και μήνες, θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να πλήξει με την τεράστια καταστρεπτική δύναμη που διαθέτει οποιονδήποτε στόχο, οπουδήποτε πάνω στη γη, θα επέλεγε να πλήξει αυτός που θα τον κατασκεύαζε και θα τον είχε στην κατοχή του. Ο εφευρέτης του κατόρθωσε να τον κατασκευάσει από κοινά μέταλλα με συνέπεια το κόστος κατασκευής του να είναι σχετικά χαμηλό και να είναι δυνατόν να τον κατασκευάσουν ακόμα και τα πιο φτωχά κράτη. Η φύλαξη των σχεδίων του καταπληκτικού αυτού πυραύλου έχει ανατεθεί στο Φόρεϊν ‘Οφις, που για λόγους ασφαλείας τα έχει μοιράσει σε δύο φακέλους, ο ένας από τους οποίους με τα περιγραφικά σχέδια φυλάσσεται στα κεντρικά χρηματοκιβώτια της υπηρεσίας και ο άλλος με τα κατασκευαστικά σχέδια φυλάσσεται για μεγαλύτερη ασφάλεια στα υπόγεια μιας βίλλας στην άλλη άκρη της πόλης. Όμως, σύμφωνα με την αναφορά ενός από τους καλύτερους πράκτορες του Φόρεϊν Όφις στην Παλαιστίνη, τα περιγραφικά σχέδια του νέου πυραύλου έχουν κλαπεί και αυτοί που τα έχουν ήδη στην κατοχή τους περιμένουν σύντομα να παραλάβουν και το φάκελο με τα κατασκευαστικά σχέδια, αν και άγνωστο από πού πηγάζει η σιγουριά τους πως θα καταφέρουν να τα κλέψουν κι αυτά. Το Φόρεϊν Όφις ανησυχώντας για τις βαριές συνέπειες για το γόητρό του από μια τέτοια κλοπή, ζητάει τη βοήθεια της Σκότλαντ Γυάρντ και ο διευθυντής της, σερ Ζάσπερ, αναθέτει στον επιθεωρητή Μόρτον, ένα στέλεχος με εξαιρετικές ικανότητες και αμέτρητες επιτυχίες και ελάχιστες αποτυχίες στο ενεργητικό του, τη φύλαξη της βίλλας με τον πολύτιμο φάκελο…

Η περιπέτεια του τεύχους 9 του περιοδικού «Διαμάντι» με τίτλο «Το Πλοίο-Παγίδα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 1955, την ίδια μέρα που ο «Μικρός Ήρως» είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 149 με τίτλο «Αίνιγμα Θανάτου», όπου το Παιδί-Φάντασμα και οι φίλοι του που βρίσκονται ακόμα στην Αφρική, στην ισπανική αποικία του Ρίο Ντελ Όρο, μετά από πολλές περιπέτειες ανακαλύπτουν πού βρίσκεται η μυστική βάση των υποβρυχίων που τορπιλίζουν τα πλοία των συμμάχων. Τέσσερις μέρες μετά, το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 1955, θα πρέπει να κυκλοφόρησε το τεύχος 21 της «Μάσκας» της Γ’ περιόδου με κεντρική ιστορία μια περιπέτεια του Λέμμυ Κώσιον με τίτλο «Αριστοκράτισσα Γκαγκστερίνα».

Στην πρώτη σελίδα του τεύχους και κάτω από τον τίτλο του, η περιπέτεια αυτή χαρακτηρίζεται ως «ρομάντζο κατασκοπίας», χαρακτηρισμός που είναι μερικώς ακριβής ως προς το «κατασκοπίας», αφού δεν δρουν ακριβώς κατάσκοποι, αλλά κοσμοπολίτες κακοποιοί που κλέβουν κρατικά μυστικά για να τα διαθέσουν σε όποιον πληρώνει περισσότερα και καθόλου ακριβής ως προς το «ρομάντζο», αφού η μόνη γυναίκα που εμφανίζεται, παρά την ομορφιά της, όχι μόνο δεν προκαλεί ερωτικό ενδιαφέρον στους άρρενες πρωταγωνιστές, αλλά ακριβώς αντίθετα συναισθήματα, αφού πρωταγωνιστώντας στην επιχείρηση κλοπής των εγγράφων με τα σχέδια του νέου πυραύλου που πρόκειται να κατασκευαστεί, είναι άκρως επικίνδυνη. Η μετάφραση της περιπέτειας, που αναφέρεται ως «απόδοσις», είναι του Μίνου Ντοκόπουλου, ενώ δεν υπάρχει καμιά αναφορά ούτε στο συγγραφέα του, ούτε στη γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Από το γεγονός όμως πως πρωταγωνιστούν οι άντρες της Σκότλαντ Γυαρντ και η όλη ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο και σε ένα πλοίο που ταξιδεύει προς την Παλαιστίνη μπορούμε να υποθέσουμε πως είναι Αγγλικής προέλευσης.

Το συγκεκριμένο τεύχος 9 του «Διαμαντιού» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό φίλο Μάκη Πατόπουλο από τη Βέροια.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 30 Απριλίου 2018



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου