Γκαούρ - Ταρζάν_Γ' Περίοδος (1-56) – (Πλήρες)







============================================

  Τόμος 1 ---------------------------------------------------------------------------------

# 1) Μονομαχία Γιγάντων 



Το πρώτο τεύχος μετά την επάνοδο του Ρούτσου στην «Άγκυρα». Πρόκειται φυσικά για μια εισαγωγή στην πλοκή της ιστορίας και στην παρουσίαση των κεντρικών ηρώων.

Εξώφυλλο Νείρου. Εσωτερική εικονογράφηση του σπουδαιότερου κατ' εμέ Έλληνα σκιτσογράφου, Θέμου Ανδρεόπουλου και είναι φυσικά εμπνευσμένη (σε κάποια σημεία και σε σημείο ξεπατικωτούρας) από τα υπέροχα σχέδια του Burne Hogarth, που εικονογραφούσε τότε την εβδομαδιαία εφημεριδική έκδοση comics της σειράς «Tarzan» στην Αμερική.

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_01.pdf





#2) Τραγική Παρεξήγησις


Πάντα σε κείμενο Νίκου Β. Ρούτσου, εξώφυλλο του Νείρου κι εσωτερική εικονογράφηση του έξοχου Θέμου Ανδρεόπουλου, ο οποίος, δυστυχώς, εικονογράφησε μόνο τα 8 πρώτα τεύχη αυτής της περιόδου.

--------------------------

Το τεύχος 2 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τραγική Παρεξήγησις» κυκλοφόρησε στις 8 Οκτωβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 30 Νοεμβρίου 1961. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 4 της Α’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει στις 10 Αυγούστου 1950 με τίτλο «Η παγίδα του θανάτου». Αν και η ιστορία είναι ίδια, το κείμενο στις δύο περιόδους δεν είναι ακριβώς ίδιο και τα ονόματα, εκτός φυσικά του Ταρζάν και του Γκαούρ, είναι διαφορετικά. Η όμορφη «αραπίνα» συντρόφισσα του Ταρζάν στο τεύχος της τρίτης περιόδου λέγεται Ραγιάλ, ενώ στης πρώτης περιόδου λέγεται Λιόγκα. Η αδελφή του αμερικανού τυχοδιώκτη που στάλθηκε από μεγάλο τσίρκο της Αμερικής να αιχμαλωτίσει τον Ταρζάν λέγεται στο τεύχος της τρίτης περιόδου Ντόρα, ενώ στης πρώτης περιόδου λέγεται Μάρθα.

Το κείμενο της τρίτης περιόδου είναι περισσότερο εκτεταμένο, εμπλουτισμένο με κάποιες λεπτομέρειες και με κάποιες αλλαγές στη δομή, που σε συνδυασμό με την αλλαγή των ονομάτων πιθανόν υποδηλώνει την πρόθεση να μην γίνεται εύκολα φανερό πως πρόκειται για τις ίδιες ιστορίες, αν και η απόσταση των εννιά ετών που χωρίζει τις δύο περιόδους εξασφαλίζει πως το παιδικό αναγνωστικό κοινό είναι διαφορετικό. Οι ιστορίες των πρώτων τευχών είναι αρκετά διαφορετικές από τις μεταγενέστερες. Στις ιστορίες αυτές βασικοί ήρωες είναι μόνο ο Ταρζάν και ο Γκαούρ, οι υπόλοιποι ήρωες εμφανίζονται σε επόμενα τεύχη, πρώτα ο Ποκοπίκο, αργότερα η Χουχού, λίγο αργότερα η Ταταμπού και αρκετά αργότερα η Τζέιν. Και οι πρώτες ιστορίες της περιόδου και οι μεταγενέστερες έχουν τη γοητεία τους.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_02.pdf



 



#3) Το Βάραθρο της Φρίκης


Το τεύχος 3 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Βάραθρο της Φρίκης» κυκλοφόρησε στις 15 Οκτωβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 7 Δεκεμβρίου 1961. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 5 της Α’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει στις 17 Αυγούστου 1950 με τίτλο «Στην αγκαλιά του γορίλα».

Στην Α’ περίοδο της έκδοσης ο Ρούτσος άρχισε να γράφει ιστορίες της Ζούγκλας με ήρωα τον Ταρζάν και ο τίτλος του περιοδικού ήταν «Ταρζάν». Μετά από την έκδοση των δύο πρώτων τευχών είχε την ιδέα να προσθέσει στις περιπέτειές του και έναν Έλληνα Ταρζάν, τον Γκαούρ. Στην Γ’ περίοδο το περιοδικό άρχισε φυσικά να εκδίδεται ως «Γκαούρ-Ταρζάν» με τις ίδιες ιστορίες της Α’ έκδοσης, οπότε τα δύο πρώτα τεύχη της Α’ περιόδου όπου πρωταγωνιστεί μόνο ο Ταρζάν παραλήφθηκαν και έτσι παρέμεινε η διαφορά των δύο τευχών στην αρίθμηση των δύο περιόδων.

Η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 3 είναι μια κλασσική περιπέτεια της Ζούγκλας με άγρια θηρία, γιγαντόσωμους γορίλες, πεινασμένες τίγρεις, τεράστια φίδια, αλλά και με φίλους του Ταρζάν, τη μαϊμουδίτσα Βατ και τον ελέφαντα Σομ. Ο Ταρζάν νομίζει πως ο Γκαούρ ήρθε στην περιοχή του για να του πάρει το θρόνο της Ζούγκλας και προσπαθεί να τον βρει να αναμετρηθεί μαζί του, αλλά ο Γκαούρ παραμένει και στο τεύχος αυτό αθέατος και βοηθάει διακριτικά τον Ταρζάν να βρεθεί πάλι με τη νέα του συντρόφισσα, τη Τζέντα, που στην Α’ περίοδο είχε το όνομα Νούσα.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_03.pdf





 #4) Ο Γκαούρ Τιμωρεί

Η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 4 είναι μια κλασσική περιπέτεια στην άγρια Ζούγκλα με έναν αμερικανό τυχοδιώκτη που έρχεται για να πλουτίσει δηλητηριάζοντας ελέφαντες για να πάρει τους χαυλιόδοντές τους, έναν κακό φύλαρχο με τους άγριους ιθαγενείς υπηκόους του, που μπορούν να ξεγελαστούν με κομπολόγια, σφυρίχτρες και καθρεφτάκια, την πανώρια, εξωτικής ομορφιάς, αλλά σατανική και ψεύτρα Αλάλα, που ονειρεύεται να ακολουθήσει τον αμερικανό τυχοδιώκτη στην Αμερική, τον Ταρζάν, που προσπαθεί να προστατέψει τη Ζούγκλα και τους ελέφαντες και τον Γκαούρ να σώζει αθέατος για μια ακόμα φορά τον Ταρζάν, που τα ψέματα που του αραδιάζει η Αλάλα επιβεβαιώνουν τις υποψίες του πως ο υπέροχος Έλληνας γίγαντας ήρθε στην περιοχή του για να του αρπάξει το θρόνο της Ζούγκλας!

Το τεύχος 4 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γκαούρ Τιμωρεί» κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 14 Δεκεμβρίου 1961. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 6 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 24 Αυγούστου 1950 με τίτλο «Ο Δολοφόνος των Ελεφάντων». Στο αντίστοιχο τεύχος της Α’ περιόδου η πανέμορφη, αλλά σατανική, Αλάλα έχει άλλο όνομα, τη λένε Ντάγια.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_04.pdf





 #5) Ο Δολοφόνος του Ταρζάν


Η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 5 είναι μια συναρπαστική και με ενδιαφέρουσα πλοκή περιπέτεια στην άγρια Ζούγκλα με ένα ζευγάρι αμερικανών τυχοδιωκτών, του κακοποιού Ζέρμαν και της σατανικής Ντόνα, που έρχονται στη ζούγκλα για να βρουν και να πάρουν τον ανυπολόγιστης αξίας σκελετό ενός προϊστορικού δεινόσαυρου, που βρίσκεται σε μια σπηλιά στο βουνό του Γκαούρ, για να τον πουλήσουν σε μεγάλο μουσείο της Αμερικής και να πλουτίσουν. Όμως το σκελετό του δεινόσαυρου τον διεκδικεί για λογαριασμό του και ο κακούργος και άπληστος φύλαρχος Μπαρόζ, που τυφλωμένος από την ομορφιά της Ντόνα διεκδικεί και την ίδια. Η Ντόνα όμως γοητεύεται από το αρρενωπό πρόσωπο, το γεροδεμένο κορμί και την ομορφιά του Ταρζάν και καταστρώνει τα δικά της σχέδια για να τον κατακτήσει. Ο Γκαούρ, που ξέρει πως ο άρχοντας της ζούγκλας νομίζει πως ήρθε να του πάρει το θρόνο και αν τον δει θα πρέπει να αναμετρηθεί μαζί του, βοηθάει πάντα αθέατος τον Ταρζάν και του σώζει τη ζωή προσφέροντάς του το αίμα του με μια μετάγγιση φλέβα με φλέβα που πετυχαίνει η γιάτρισσα-μάγισσα Χούλχα με τη βοήθεια ενός παράξενου χρυσού νυστεριού και με τα αλλόκοτα ξόρκια της. Έτσι έγιναν αδέλφια ο Έλληνας Γκαούρ και ο Άγγλος Ταρζάν!

Το τεύχος 5 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Δολοφόνος του Ταρζάν» κυκλοφόρησε στις 29 Οκτωβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 21 Δεκεμβρίου 1961. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 7 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 31 Αυγούστου 1950 με τίτλο «Η Τραγική αποστολή». Στο αντίστοιχο τεύχος της Α’ περιόδου η πανέμορφη, αλλά σατανική, Ντόνα λέγεται Λίμαν, ο κακοποιός Ζέρμαν λέγεται Θόμψον και ο άπληστος φύλαρχος Μπαρόζ λέγεται Χαβ. Ο συγγραφέας στην Γ’ έκδοση, εκτός από τον εμπλουτισμό του κειμένου επιχειρεί και ηχητική βελτίωση των ονομάτων.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_05.pdf





#6) Ο Θησαυρός του Μυστηρίου

Ο κακός Τζακ Αρόν και η καλοκάγαθη θεία του που τον αγαπάει παθολογικά, η μαμζέλ Μπουμπού, έρχονται από το Παρίσι στη Ζούγκλα για να βρουν και να πάρουν έναν μεγάλο θησαυρό, που ένας μεγάλος λαθρέμπορος είχε κρύψει από παλιά και λίγο πριν πεθάνει έδωσε στη θεία το χάρτη που δείχνει πού βρίσκεται. Ο ανιψιός και η θεία ανακαλύπτουν πως ο θησαυρός βρίσκεται στην επικράτεια του Ταρζάν, είναι κρυμμένος στο Βουνό του Γκαούρ μέσα στην ίδια του τη σπηλιά και καταστρώνουν ένα σχέδιο να βάλουν τους δυο γίγαντες να συγκρουστούν μεταξύ τους με την ελπίδα πως θα απαλλαγούν από τον Γκαούρ για να μπορέσουν ανενόχλητοι να πάρουν το θησαυρό από τη σπηλιά του. Το σατανικό σχέδιο του κακού Τζακ ενισχύει τις υποψίες του Ταρζάν πως ο Γκαούρ θέλει να τον εξοντώσει για να γίνει αυτός στη θέση του Άρχοντας της Ζούγκλας.

Το τεύχος 6 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Θησαυρός του Μυστηρίου» κυκλοφόρησε στις 5 Νοεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 28 Δεκεμβρίου 1961. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 8 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 7 Σεπτεμβρίου 1950 με τίτλο «Το Μυστικό του Λαθρέμπορου». Στην αντίστοιχη ιστορία της Α’ περιόδου ο ανιψιός και η θεία είναι Άγγλοι, λέγονται Τζων Σταβ και Νιάρ και, αντίθετα από την αφήγηση της ιστορίας στο τεύχος της Γ’ περιόδου, δεν δίνονται εξηγήσεις κάτω από ποιες ακριβώς συνθήκες η θεία απέκτησε το χάρτη του θησαυρού.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_06.pdf





#7) Οι Δύο Ταρζάν

Το τεύχος 7 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι Δύο Ταρζάν» κυκλοφόρησε στις 12 Νοεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 4 Ιανουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 9 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 14 Σεπτεμβρίου 1950 με τίτλο «Η Εκδίκηση του Σεΐχη».

Στην ιστορία αυτή ο απαίσιος και πανούργος σεΐχης Γιαντίν του τεύχους της Α’ περιόδου γίνεται στο τεύχος της Γ’ περιόδου ο σκληρός και καταχθόνιος φύλαρχος Ραχαρούν και η υπόθεση μεταφέρεται σε ένα αμιγώς αφρικανικό περιβάλλον. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται για μια ακόμα φορά το μίσος ενός κακού φυλάρχου, του Ραχαρούν, για τον Άρχοντα της Ζούγκλας και μήλο της έριδος για μια ακόμα φορά αποτελεί μια γυναίκα, η πανέμορφη μελαψή Γιαρεμίν που στην ιστορία της Α’ περιόδου λέγεται Λάιχα. Ο Γκαούρ βοηθάει αθέατος και σ’ αυτή την ιστορία τον Ταρζάν, αλλά η εξέλιξη της υπόθεσης ενισχύει τελικά ακόμα περισσότερο τις υποψίες του Άρχοντα της Ζούγκλας πως ο Γκαούρ είναι εχθρός του, που προσπαθεί να βρει την κατάλληλη ευκαιρία να τον εξοντώσει για να γίνει αυτός κυρίαρχος στο απέραντο βασίλειό του.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_07.pdf




 
#8) Το φτερωτό Τέρας

Η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 8 του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το φτερωτό τέρας» έχει ιδιαίτερη σημασία στην πορεία της εξέλιξης του περιοδικού, γιατί στο τεύχος αυτό εμφανίζεται ο «φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, κυνηγός αγρίων κουνελιών, γόης φιδιών και κοριτσιών και προστάτης των κουτών και αδυνάτων», όπως αυτοσυστήνεται. Ο Ποκοπίκο εγκαταλείπει τη θέση του γελωτοποιού στην υπηρεσία ενός κακού φυλάρχου, σχολάει, όπως λέει, το αφεντικό του, παρουσιάζεται στον Γκαούρ στο πέτρινο βουνό και με τα αστεία του και την αποφασιστικότητά του διεκδικεί και επιβάλλει τη συγκατοίκηση στη σπηλιά του με αντάλλαγμα, όπως λέει, να προστατεύει τον Έλληνα γίγαντα και να του προσφέρει τη συντροφιά του «για να μην γυρνάει μόνος του στη Ζούγκλα». Ο Ποκοπίκο, με την εξυπνάδα του, με την εφευρετικότητά του, με την ενεργητικότητά του, με τα αστεία του και με τα στιχάκια του, γίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή ο βασικός πρωταγωνιστής των ιστοριών του περιοδικού και δίνει φτερά στην απαράμιλλη πένα του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου που τον επινόησε. Απολαύστε τον στην πρώτη του εμφάνιση σε μια περιπέτεια που τα έχει όλα, έναν κακό φύλαρχο, μια πανέμορφη λευκή γυναίκα, άγρια θηρία, γιγαντόσωμους ιθαγενείς, φριχτά βασανιστήρια, δραματικές καταστάσεις, συναρπαστική πλοκή και το «φτερωτό τέρας» του τίτλου που δεν είναι παρά ένα ελικόπτερο, διανθισμένα όλα αυτά με το απαράμιλλο χιούμορ και την καταλυτική παρουσία του μοναδικού Ποκοπίκο!

Το τεύχος 8 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το φτερωτό τέρας» κυκλοφόρησε στις 19 Νοεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 11 Ιανουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 10 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 21 Σεπτεμβρίου 1950 με τίτλο «Στα Χέρια των Δημίων». Η εσωτερική εικονογράφηση του τεύχους είναι, όπως και των προηγούμενων τευχών, του Θέμου Ανδρεόπουλου. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι του Νείρου.
Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_08.pdf





Και ιδού το δώρο με το «μεγάλο χρηματικό ποσό που δεν έχει καμιά χρηματική αξία» που υποσχέθηκε ο Νίκος Ρούτσος στο προηγούμενο τεύχος και καλούσε τους μικρούς αναγνώστες να δοκιμάσουν την εξυπνάδα τους και να καταλάβουν τι θα είναι:




Τόμος 2--------------------------------------------------------------------------------------------------

#9) Το Μαγικό Φίλτρο

Στο επίκεντρο της ιστορίας του τεύχους 9 της Γ’ περιόδου του  «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το μαγικό φίλτρο» είναι μια γυναίκα, η  πανέμορφη Ζεμπιλέ, η δεκαοχτάχρονη, μελαψή, ψηλή και γεροδεμένη σαν  μπρούτζινο άγαλμα σκλάβα του άσχημου, στριφνού, ζηλιάρη γέρου φυλάρχου  Ρεθιβάν. Ο Γκαούρ σε μια επίσκεψη στο χορταρένιο παλάτι του κακού  φυλάρχου βλέπει την πανώρια Ζεμπιλέ και νιώθει το πρώτο ερωτικό  σκίρτημα στη ζωή του και ο Ποκοπίκο προσπαθεί να του εξηγήσει τι του  συμβαίνει και τι είναι αυτό που αισθάνεται. Ο Ταρζάν θαμπώνεται κι  αυτός από την ομορφιά της και καταφεύγει στη δύναμη ενός «μαγικού  φίλτρου», του Φίλτρου της Αγάπης, για να κερδίσει αυτός την αγάπη της.  Όμως, το φίλτρο της το προσφέρει τελικά ο Ποκοπίκο και μπαίνει κι  αυτός με ιδιαίτερη επιτυχία στο χορό των διεκδικητών της ομορφιάς της.  Το τέλος της ιστορίας είναι τραγικό, η τύχη παίζει το πιο άσχημο  παιχνίδι της στο πιο όμορφο λουλούδι της Ζούγκλας, στην πανέμορφη  Ζεμπιλέ!

Το τεύχος 9 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το μαγικό  φίλτρο» κυκλοφόρησε στις 26 Νοεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις 18  Ιανουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 11 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 28 Σεπτεμβρίου  1950 με τίτλο «Θανάσιμη πάλη». Η πανέμορφη Ζεμπιλέ στην Α περίοδο της  έκδοσης του περιοδικού λέγεται Χουλαλάμ, ενώ ο κακός φύλαρχος λέγεται  Βόργα. Η εσωτερική εικονογράφηση του τεύχους είναι διαφορετικής  τεχνοτροπίας σε σχέση με τα προηγούμενα τεύχη, αλλά πιθανόν  εξακολουθεί να είναι του Θέμου Ανδρεόπουλου. Η εικόνα του εξωφύλλου  είναι του Νείρου.

Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_09.pdf





#10) Δολοφονία του Γκαούρ

Στην περιπέτεια του τεύχους 10 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με  τίτλο «Δολοφονία του Γκαούρ» ο Ταρζάν, που δεν έχει συναντηθεί μέχρι  τώρα ποτέ με τον Έλληνα γίγαντα και εξακολουθεί να νομίζει πως ο  Γκαούρ ήρθε στην περιοχή του για να του πάρει το θρόνο και να γίνει  αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας, αποφασίζει να απαλλαγεί μια για πάντα από  τον ανεπιθύμητο ανταγωνιστή του και στέλνει την όμορφη αραπίνα Αλάμ να  παραφυλάξει τον Γκαούρ και να τον δολοφονήσει. Ο Έλληνας γίγαντας  πέφτει χτυπημένος στο στήθος από τη φαρμακερή σαΐτα της Αλάμ, αλλά η  πανώρια αραπίνα μετανιώνει για το έγκλημα που διέπραξε τυφλωμένη από  την αγάπη της για τον ξανθό γίγαντα και διωγμένη από τον Άρχοντα της  Ζούγκλας όταν αμφισβητεί τη γενναιότητά του, επιστρέφει με δάκρυα στο  μάτια στον τόπο του εγκλήματος για να ζητήσει συγχώρεση από τον  αδικοσκοτωμένο Γκαούρ, να σκάψει με τα νύχια της ένα μνήμα και να  σκεπάσει τον τάφο του με μυρωμένα από τα δάκρυά της αγριολούλουδα.  Όμως, ο Έλληνας γίγαντας έχει γερή κράση και στη συνέχεια της ιστορίας  είναι ο Ταρζάν που θα χρειαστεί τη βοήθειά του για να σωθεί καθώς,  πηγαίνοντας στο πέτρινο βουνό για να βεβαιωθεί με τα ίδια του τα μάτια  για το θάνατο του υποτιθέμενου διεκδικητή του θρόνου της ζούγκλας,  πέφτει στα χέρια του άσπονδου εχθρού του, του Καργκάν, φύλαρχου μια  άγριας φυλής κανιβάλων, που δίνει αμέσως οδηγίες στους αραπάδες του να  παίξουν το «παιχνίδι των πεινασμένων θεριών» για να διασκεδάσουν, πριν  χορτάσουν την πείνα τους με τον εχθρό του…

Το τεύχος 10 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Δολοφονία  του Γκαούρ» κυκλοφόρησε στις 3 Δεκεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στις  25 Ιανουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 12 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 5 Οκτωβρίου 1950  με τίτλο «Στα Δίχτυα των Ανθρωποφάγων». Η όμορφη αραπίνα Αλάμ της Γ’  περιόδου στην Α’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού λέγεται Μπάιχα,  ενώ ο κακός φύλαρχος Καργκάν λέγεται Χόγκο. Ο Ποκοπίκο κρεμασμένος ανάποδα σε ρόλο κολιέ στο λαιμό της γιγαντόσωμης γυναίκας του φύλαρχου  Καργκάν, που ως καθώς πρέπει κυρία μιας φυλής ανθρωποφάγων προτιμάει  τα ζωντανά στολίδια, αν και κινδυνεύει κάθε στιγμή να τον κάνει μια  μπουκιά μόλις πεινάσει, δεν χάνει το κέφι του και απαγγέλει στιχάκια:

Κυρά Ντουντού μου λύσε με
και κρέμασέ με ίσα,
καθότι και με το μπαρδόν
θέλω να κάνω τσίσα!


Η λέξη «τσίσα» στο στιχάκι δεν είναι γραμμένη ολόκληρη στο πρωτότυπο,  αλλά μισή, ως «τσ…». Άραγε, η μισή λέξη οφείλεται στη σεμνοτυφία του  Ποκοπίκο να την πει ολόκληρη ή σε αόρατες πιέσεις της εποχής να  αποφεύγουν οι συγγραφείς να χρησιμοποιούν «κακές» λέξεις;
Το στιχάκι αυτό λείπει από την ιστορία της Α’ περιόδου, χωρίς αυτό να  είναι και η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δύο εκδόσεις. Για παράδειγμα,  ενώ στην ιστορία της Α’ περιόδου ο Ταρζάν επιχειρεί να αρπάξει την  όμορφη γυναίκα του φύλαρχου για να αντικαταστήσει στις δουλειές της  σπηλιάς του την Μπάιχα που του έχει φύγει, στην ιστορία της Γ’  περιόδου το κίνητρο της εμπλοκής του με τους ανθρωποφάγους του Καργκάν  βελτιώνεται, δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του φυλάρχου, αλλά  επιχειρεί να σώσει τον Ποκοπίκο που κρέμεται από το λαιμό της.

Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται σήμερα στο  «μπαούλο» είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου για όλους τους  συνταξιδιώτες στο ταξίδι που επιχειρούμε στα παιδικά μας χρόνια, του  Γιώργου Βλάχου. 

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 25 Νοεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_10.pdf

 



#11) Το Φάντασμα της Ζούγκλας

Στο επίκεντρο της πολύ καλά δομημένης αυτής περιπέτειας με τίτλο «Το  Φάντασμα της Ζούγκλας», είναι για μια ακόμα φορά μια γυναίκα, η  Αλπέλα, η πανέμορφη και καλόψυχη μοναχοκόρη του απαίσιου κακούργου  φυλάρχου Αλπάς. Η Αλπέλα σε μια περιπέτεια που έχει σε μια περιπλάνησή  της στην άγρια ζούγκλα γνωρίζει τον Ταρζάν, που τη σώζει από βέβαιο  θάνατο, γοητεύεται από τη δύναμη του λευκού γίγαντα και αυτός  γοητεύεται από την ομορφιά και τη χάρη της. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας  θέλει την Αλπέλα παντοτινή συντρόφισσα της ζωής του και η όμορφη νέα  ανταποκρίνεται θετικά στα αισθήματά του. Πώς θα αντιδράσει όμως ο  κακούργος πατέρας της καλόψυχης και ευαίσθητης κόρης, όταν η Αλπέλα  του εκμυστηρεύεται τον έρωτά της για τον θανάσιμο εχθρό του;

Στο τεύχος αυτό εμφανίζεται για πρώτη φορά και η Χουχού, το «Μαύρο  τριαντάφυλλο της Ζούγκλας», που τυγχάνει να είναι ωραία μέχρι αηδίας,  όπως λέει η ίδια. Η Χουχού προτείνει στον Ταρζάν να ζήσει στη σπηλιά  του για να τον υπηρετεί με έναν όρο, να μην της ζητήσει ποτέ να τον  αγαπήσει, γιατί η καρδιά της είναι δοσμένη σε άλλον! Ποιος όμως είναι  ο τυχερός;

Το τεύχος 11 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φάντασμα  της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση στη  1 Φεβρουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 13 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 12 Οκτωβρίου  1950 με τίτλο «Ανθρώπινος Στόχος». Η Αλπέλα, η πανέμορφη κόρη του  κακού φυλάρχου Αλπάς της Γ’ περιόδου, στην Α’ περίοδο της έκδοσης του  περιοδικού λέγεται Λιλούγκα και πατέρας της είναι ο κακούργος σεΐχης  Βαχάρ που εξοντώνει τα θύματά του ως «ανθρώπινους στόχους»  τοποθετώντας τα σε ένα βάθρο που έχει στηθεί στον κήπο του παλατιού  του και καρφώνοντας στην καρδιά τους ένα χρυσό στιλέτο που δεν λαθεύει  ποτέ! Ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος κάνει και στο τεύχος αυτό της Γ’  περιόδου τη σχετική «διόρθωση» μετατρέποντας το «σεΐχη» της Α’  περιόδου σε «φύλαρχο», μεταθέτοντας έτσι την ιστορία σε ένα καθαρά  αφρικανικό περιβάλλον τροπικού δάσους της Ζούγκλας.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_11.pdf





#12) Γκαούρ και Ταρζάν Φίλοι

Το τεύχος 12 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Γκαούρ και  Ταρζάν Φίλοι» κυκλοφόρησε στις 17 Δεκεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση  στις 8 Φεβρουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 14 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το  1950 με τίτλο «Το Ζωντανό Δόλωμα».

Στην περιπέτεια αυτή καταφτάνει στη Ζούγκλα ένας αμερικανός κακοποιός,  παλιός γκάγκστερ, ο Λέισον, μαζί με την όμορφη ξανθιά ανεψιά του, την  ευγενική και καλόκαρδη μις Γιάλ. Σκοπός του Λέισον είναι να εντοπίσει  την κρυφή σπηλιά όπου βρίσκεται ένα νεκροταφείο ελεφάντων για να πάρει  τους χαυλιόδοντες που έχουν συσσωρευτεί εκεί από αιώνες και αξίζουν  εκατομμύρια δολάρια. Όμως η Ζούγκλα είναι απέραντη και η κρυφή σπηλιά  είναι αδύνατο να βρεθεί. Ο Λέισον συνεργάζεται με τον κακούργο φύλαρχο «Μου-Σταρ» και γίνεται ο ίδιος «το ζωντανό δόλωμα» του τίτλου της Α’  περιόδου για να παγιδέψουν τον Ταρζάν, τον Άρχοντα της Ζούγκλας, και  να μάθουν από αυτόν το μυστικό άνοιγμα της κρυφής σπηλιάς, γιατί μόνο  αυτός γνωρίζει πού βρίσκεται το νεκροταφείο των ελεφάντων.  Ειδοποιημένος από τη Χουχού, ο Γκαούρ σπεύδει να βοηθήσει για μια  ακόμα φορά τον αιχμάλωτο «αδελφό» του και στα γεγονότα που ακολουθούν  ο Ταρζάν ανακαλύπτει τη μεγάλη αλήθεια, πως ο Γκαούρ όχι μόνο δεν  θέλει να τον εξοντώσει για να γίνει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας, αλλά  αντίθετα, τον έχει βοηθήσει και του έχει σώσει αθέατος τη ζωή χίλιες  φορές, χωρίς ο ίδιος να το ξέρει…
 
Προκόπης Κωφός 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_12.pdf





#13) Ταταμπού, Η Βασίλισσα της Ζούγκλας

Στην περιπέτεια αυτή εμφανίζεται η Ταταμπού, η πανώρια «βασίλισσα της  Ζούγκλας», μια μελαψή γεροδεμένη κοπέλα δεκαοχτώ χρονών με κατάμαυρα  μαλλιά, μαυροπράσινα μάτια και δύναμη και θάρρος λιονταριού. Πατέρας  της ήταν ο αρχηγός μιας μελαψής φυλής που η καταγωγή της κρατούσε από  μια παλιά επιμειξία των απογόνων του Μεγαλέξανδρου με ιθαγενείς.  Μητέρα της ήταν μια Ελληνίδα που είχε έρθει στη Ζούγκλα με έναν συμπατριώτη της κυνηγό αγρίων θηρίων. Ο φύλαρχος είδε τη όμορφη  Ελληνίδα, θαμπώθηκε από την ομορφιά της, την άρπαξε από τον καταυλισμό  του Έλληνα κυνηγού και την πήρε στο χορταρένιο παλάτι του, όπου με την  καλοσύνη του και την αγάπη του κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει.  Καρπός αυτής της αγάπης ήταν η Ταταμπού, το κοριτσάκι που από μικρό  έδειχνε πως θα γίνει μια ορμητική και ατρόμητη κοπέλα και γι αυτό της  έδωσαν το όνομα Ταταμπού, που στη γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει  «Σίφουνας».

Όμως, η ζωή της Ταταμπού που ζει μέχρι τα δεκαέξι της σαν πραγματική  βασιλοπούλα στο παλάτι του φύλαρχου πατέρα της, αλλάζει δραματικά όταν  ένας κακούργος λευκός γίγαντας που θέλει να την αρπάξει για να την  κάνει σκλάβα του σκοτώνει τον φύλαρχο πατέρα της και την Ελληνίδα  μητέρα της. Από τότε η ορφανή κοπέλα αφήνει το έρημο παλάτι τους, ζει  μονάχη της σε μια ψηλή απρόσιτη σπηλιά και περιπλανιέται μέρα και νύχτα, ψάχνοντας στα παρθένα δάση, στις σπηλιές και στις χαράδρες της  απέραντης Ζούγκλας για τον άγνωστο λευκό κακούργο που σκότωσε άδικα  τους γονείς της, για να τον εκδικηθεί.

Οι αναζητήσεις της φέρνουν την Ταταμπού από την Πέρα Ζούγκλα όπου ήταν  το ορμητήριό της στην περιοχή της επικράτειας του Ταρζάν. Όμως, η ζωή  της ατρόμητης Ελληνίδας βρίσκεται σε κίνδυνο όταν περνάει το Μεγάλο  Ποτάμι που χωρίζει τις δύο περιοχές. Ο Γκαούρ μαθαίνει πως η ζωή της  ξακουστής βασίλισσας της Ζούγκλας είναι σε κίνδυνο και σπεύδει να τη  βοηθήσει. Από τη συνομιλία που ακολουθεί ο Γκαούρ μαθαίνει πως πατέρας του είναι ο Έλληνας κυνηγός που είχε στον καταυλισμό του τη μητέρα της  Ταταμπού και πως μαζί με την ιθαγενή συντρόφισσά του είχαν τραγικό  τέλος, όταν ο κυνηγός σκότωσε κατά λάθος το μικρό μιας τρομερής  γορίλαινας που κατασπάραξε αμέσως κι αυτόν και τη συντρόφισσά του,  αλλά ανέλαβε υπό την προστασία της και μεγάλωσε σαν να ήταν δικό της  παιδί το μικρό παιδάκι τους, τον Γκαούρ. Έτσι ο μελαψός γίγαντας έμαθε  πως είναι Έλληνας. Όμως, όταν η Ταταμπού συναντάει τον Ταρζάν βλέπει  στο πρόσωπό του τον λευκό κακούργο που σκότωσε τους γονείς της…

Το τεύχος 13 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ταταμπού, η  Βασίλισσα της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε στις 24 Δεκεμβρίου 1959 και σε  ανατύπωση στις 15 Φεβρουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 15 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το  1950 με τίτλο «Το Ταμ-Ταμ του Προδότη». Ο προδότης του τίτλου της Α’  περιόδου είναι ο ιθαγενής που ειδοποιεί τον Γκαούρ πως η Ταταμπού  είναι σε κίνδυνο, αλλά στη συνέχεια συνεννοείται με τους διώκτες της  Ελληνίδας και χτυπάει παραπλανητικά το ταμ-ταμ του για να παρασύρει το  Γκαούρ στην παγίδα που του στήνουν οι αντίπαλοί του.
 

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_13.pdf





#14) Μονομαχία Γκαούρ-Ταρζάν

Περασμένα μεσάνυχτα και ενώ ο Γκαούρ, η Ταταμπού και ο Ποκοπίκο  κοιμούνται βαθιά, ένας παράξενος επισκέπτης ανεβαίνει στο πέτρινο  βουνό του Έλληνα γίγαντα και μπαίνει αθόρυβα στη σπηλιά του, όπου  κοιμάται μόνη της η Ταταμπού. Ο άγνωστος φέρνει στα ρουθούνια της  πανώριας Ελληνίδας ένα μικρό πήλινο βαζάκι, τη ναρκώνει, τη σηκώνει  στα μπράτσα του και επιχειρεί να την απαγάγει. Βγαίνοντας όμως από τη  σπηλιά πέφτει πάνω στον Ποκοπίκο, που ξυπνάει τρομαγμένος και βάζει  τις φωνές. Ο άγνωστος αφήνει την Ταταμπού και τρέπεται σε φυγή  καταδιωκόμενος από το Γκαούρ που στο μεταξύ έχει ξυπνήσει από τις  φωνές του Ποκοπίκο. Καθώς ο  Έλληνας γίγαντας προσπαθεί να προφτάσει  τον άγνωστο άντρα, αναγνωρίζει στο λιγοστό φως του φεγγαριού πως ο επίδοξος απαγωγέας της συντρόφισσάς του δεν είναι άλλος από τον  Ταρζάν! Η απόσταση μεταξύ διώκτη και καταδιωκόμενου μικραίνει συνεχώς  και όταν ο μελαψός γίγαντας προφταίνει τον ξανθό «αδελφό» του η μέχρι  θανάτου «μονομαχία Γκαούρ-Ταρζάν» αρχίζει! Είναι όμως πράγματι ο Ταρζάν ο λευκός γίγαντας που επιχείρησε να αρπάξει την Ταταμπού ή  είναι ο κακούργος αδελφός του, ο Νάζρατ, με τον οποίο μοιάζουν σαν δυο  σταγόνες νερό; Οι αμφιβολίες του Έλληνα γίγαντα και της συντρόφισσάς  του για την πραγματική ταυτότητα του κακούργου Νάζρατ, που θέλει να αρπάξει την πανώρια Ελληνίδα για να την κάνει σκλάβα του, θα τους  βασανίζουν όχι μόνο στην περιπέτεια αυτού του τεύχους, αλλά και στις  επόμενες. Μόνο ο Ποκοπίκο δεν έχει τέτοιες υποψίες. Ο τετραπέρατος  «άντρακλας» είναι βέβαιος πως ο «Μεγαλειότατος» δεν έχει αδελφό και παριστάνει το Νάζρατ για να καλύπτει τις βρωμοδουλειές του…

Το τεύχος 14 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Μονομαχία  Γκαούρ-Ταρζάν» κυκλοφόρησε στις 31 Δεκεμβρίου 1959 και σε ανατύπωση  στις 22 Φεβρουαρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 16 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την  Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 1950 με τίτλο «Η Θυσία του Ελέφαντα». Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται σήμερα στο «μπαούλο» είναι  κι αυτό από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου και συνταξιδιώτη στο  παρελθόν, του Γιώργου Βλάχου.
Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 30 Νοεμβρίου 2015
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_14.pdf





#15) Η Παγίδα του Τρόμου

Ένα μεγάλο κοπάδι εξαγριωμένοι γορίλες έρχονται στη σπηλιά του Ταρζάν  με απειλητικές διαθέσεις. Θέλουν να εκδικηθούν τον Άρχοντα της  Ζούγκλας, γιατί την προηγούμενη μέρα σκότωσε στο κυνήγι ένα γοριλάκι,  που με τις στριγκλιές του έδιωχνε τα ζαρκάδια που παραφύλαγε να  χτυπήσει με το τόξο του. Η Χουχού τρέχει στο πέτρινο βουνό για να καλέσει τον Γκαούρ και  ο Έλληνας γίγαντας σπεύδει στη σπηλιά του  Ταρζάν για να τον βοηθήσει. Ενώ όμως ο Γκαούρ διαπραγματεύεται με τους  γορίλες και προσπαθεί να τους αντιμετωπίσει, η Ταταμπού, που έμεινε  μόνη της στο πέτρινο βουνό, δέχεται την επίσκεψη του Ταρζάν, που  καταφέρνει να την ξεγελάσει και να την οδηγήσει σε μια άγνωστη σπηλιά της Ζούγκλας. Όταν η πανώρια Ελληνίδα καταλαβαίνει πως ο ξανθός  επισκέπτης της δεν είναι  ο Ταρζάν, αλλά ο κακούργος δίδυμος αδελφός  του, ο Νάζρατ, είναι αργά, βρίσκεται παγιδευμένη σε μια σκοτεινή  υπόγεια καταπακτή μέσα σε μια σπηλιά που κανείς άλλος δεν γνωρίζει πού  βρίσκεται…

Το τεύχος 15 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Παγίδα  του Τρόμου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 1 Μαρτίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 17 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την  Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 1950 με τίτλο «Επανάσταση στη Ζούγκλα». Ο τίτλος  της Α’ περιόδου, αναφέρεται στους γορίλες που εξαγριωμένοι πολιορκούν  τη σπηλιά του Ταρζάν μετά το έγκλημα του Άρχοντα της Ζούγκλας να  σκοτώσει το μικρό γοριλάκι, ενώ ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται  στη σκοτεινή καταπακτή όπου παγιδεύει ο Νάζρατ την πανώρια Ταταμπού.  Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται σήμερα στο  «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 4 Δεκεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_15.pdf
 




#16) Η Κατακόμβη του Μυστηρίου

Η Ταταμπού και ο Ποκοπίκο αναζητώντας τον Γκαούρ που έφυγε για τη  σπηλιά του Ταρζάν πριν τρεις μέρες και από τότε εξαφανίστηκε, φορούν  προβιές από σκοτωμένους γορίλες και μεταμφιεσμένοι σε γορίλαινα και  στο γοριλάκι της κατασκοπεύουν τη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας  σκαρφαλωμένοι σε ένα θεόρατο αντικρινό δέντρο. Όμως, ο Ποκοπίκο είναι άτυχος, γλιστράει στα κλαδιά, πέφτει κάτω και αποκαλύπτεται και ο  Ταρζάν όταν μαθαίνει πως ο Γκαούρ εξαφανίστηκε τον παίρνει μαζί του  και ξεκινούν για το πέτρινο βουνό να βρουν τον Έλληνα γίγαντα. Λίγο  αργότερα, έρχεται στη σπηλιά ο δίδυμος αδελφός του Ταρζάν, ο κακούργος  Νάζρατ, που αιχμαλωτίζει την Ταταμπού, τη ναρκώνει και τη φυλακίζει σε  μια μυστική σπηλιά που μόνο αυτός γνωρίζει…

Το τεύχος 16 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Κατακόμβη  του Μυστηρίου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 1960 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 8 Μαρτίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 18 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την  Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 1950 με τίτλο «Τα Είδωλα της Φρίκης». Ο τίτλος της  Γ’ περιόδου, αναφέρεται στον μυστηριώδη υπόγειο ναό με τον ιερό τάφο  των Νεκρών Θεών, όπου φτάνει ο Γκαούρ οδηγημένος από το κοράκι του,  τον Πικ, ενώ ο τίτλος της Α’ περιόδου αναφέρεται στα τερατόμορφα  κεφάλια των Ειδώλων των αρχαίων θεών του υπόγειου ναού που όποιος  κατεβεί τα εκατό σκαλοπάτια που οδηγούν στην κατακόμβη και τον μολύνει  με τα βρωμερά του πόδια είναι καταδικασμένος να μη ξαναβγεί ποτέ πια  ζωντανός στην επιφάνεια της γης. Φύλακας του τάφου των Νεκρών Θεών  είναι η αγνή και αμόλυντη μαύρη ιέρεια Ελβάρ, όμορφη σαν εξωτικό  λουλούδι, που αν χάσει την αγνότητά της θα χάσει ταυτόχρονα και την  εύνοια των Νεκρών Θεών που την προστατεύουν... Το πρωτότυπο του  συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε στο  «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 12 Ιουλίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_16.pdf
 




Τόμος 3 -----------------------------------------------------------------------------------------------------


#17) Ο Θεός των Κολασμένων

Σε μια απομακρυσμένη περιοχή της απέραντης Ζούγκλας ζουν οι  ανθρωποφάγοι της άγριας φυλής των Ντάρα-Νταν. Αρχηγός της φυλής είναι  ο απαίσιος Λανούβ. Από όσους έπεσαν στα χέρια του κανένας δεν μπόρεσε  να γλιτώσει, όλους τους έψησεζωντανούς και τους έφαγε μαζί με τους αχόρταγους κανιβάλους του. Μια  φορά το χρόνο οι κανίβαλοι της φυλής αφήνουν έρημες τις χορταρένιες  καλύβες τους και οργανώνουν μια μεγάλη γιορτή για τον προστάτη θεό  τους, τον Μπουρούν, το «θεό των κολασμένων», θυσιάζοντας στο μεγάλο  πέτρινο άγαλμά του που βρίσκεται μακριά από το χωριό τους. Μέσα στο  χωριό της φυλής των Ντάρα-Νταν, μπροστά στο χορταρένιο παλάτι του  φοβερού Λανούβ βρίσκεται το ιερό δέντρο Θουρ-Μαρβά, ένα σαρκοφάγο  δέντρο που τρέφεται και ζει από τα θηρία που αιχμαλωτίζονται από τα  αλλόκοτα σαν φίδια κλαδιά του, όταν ανεβαίνουν στο δέντρο για να  γευτούν το γλυκό ρετσίνι με το μεθυστικό άρωμα που βγαίνει στη βάση  των κλαδιών του. Όμως, το ιερό δέντρο Θουρ-Μαρβά κρύβει και ένα ακόμα  μεγάλο μυστικό. Τα φοβερά κλαδιά του είναι το μοναδικό μέρος σε  ολόκληρη την Ζούγκλα όπου φυτρώνει το θαυματουργό βότανο Σελγάν. Το  βοτάνι αυτό είναι στο επίκεντρο αυτής της συναρπαστικής περιπέτειας,  που ο κακούργος αδελφός του Ταρζάν, ο Νάζρατ, θέλει να το αποκτήσει  για να πετύχει το σατανικό του σχέδιο, να κάνει σκλάβα του την  Ταταμπού. Ο Νάζρατ, μαθαίνει από τη γιάτρισσα Χούλχα τη χρήση του  θαυματουργού βοτάνου Σελγάν και ξεκινάει για το χωριό των Ντάρα-Νταν  για να αποκτήσει τα πολύτιμα φύλλα του…

Το τεύχος 17 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Θεός των  Κολασμένων» κυκλοφόρησε στις 21 Ιανουαρίου 1960 και σε ανατύπωση στις  15 Μαρτίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 19 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1950 με τίτλο «Ο  Χορός των Μαχαιριών». Ο «χορός των μαχαιριών» της Α’ περιόδου  αναφέρεται στον τελετουργικό χορό του φοβερού φυλάρχου Λανούβ με τα  τρία ιερά μαχαίρια της φυλής των Ντάρα-Νταν, πριν τα βυθίσει στο  στήθος του ιερόσυλου που έκοψε τα κλαδιά του ιερού δέντρου Θουρ-Μαρβά…

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_17.pdf






#18) Ο Μυστηριώδης Ναζράτ

Η περιπέτεια του τεύχους 18 του «Γκαούρ-Ταρζάν» είναι συνέχεια της  περιπέτειας του προηγούμενου τεύχους. Ο δίδυμος αδελφός του Ταρζάν, ο  κακούργος Νάζρατ, ενσταλάζει έξι σταγόνες από το μαγικό φίλτρο Σελγάν  στο στόμα της Ταταμπού όσο είναι αναίσθητη και η πανώρια κόρη της  Ζούγκλας πέφτει σε κατάσταση νεκροφάνειας για τόσες ώρες όσες και οι  σταγόνες του φίλτρου. Ο Γκαούρ θάβει συντετριμμένος την αγαπημένη του συντρόφισσα, αλλά μετά από έξι ώρες ο Νάζρατ ανοίγει τον τάφο, αρπάζει  την πανώρια Ελληνίδα και τη φυλακίζει σε μια σπηλιά ασφαλίζοντας τη  βαριά ξύλινη αμπάρα που κλείνει το άνοιγμά της. Ο Γκαούρ ακούει τις  κραυγές της Ταταμπού, κατεβαίνει αλαφιασμένος τα τρομακτικά βράχια του  βουνού του και βρίσκει τον τάφο της αγαπημένης του ανοιχτό και τη  νεκρή κόρη άφαντη…

Το τεύχος 18 του «Γκαούρ-Ταρζάν» είναι από τα ελάχιστα τεύχη που όχι  μόνο δεν είχα διαβάσει από μικρός, αλλά ούτε καν είχα δει το εξώφυλλό  του! Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από πενήντα χρόνια από την τελευταία  του έκδοση για να μπορέσω να το διαβάσω και να μάθω, πως ο συγγραφέας  Νίκος Ρούτσος είχε δώσει από τότε μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα,  ποιος ήταν τελικά «Ο Μυστηριώδης Νάζρατ», ήταν ο δίδυμος αδελφός του  Ταρζάν με τον οποίο έμοιαζε όπως μοιάζουν δυο σταγόνες νερό εκτός από  ένα ελαφρύ κούτσαμα στο πόδι ή ήταν ο ίδιος ο Ταρζάν που υποδυόταν το  ρόλο του Νάζρατ για να κάνει σκλάβα του την Ταταμπού, όπως υποψιαζόταν  από την πρώτη στιγμή ο τετραπέρατος Ποκοπίκο; Όλα αυτά τα χρόνια μη  έχοντας διαβάσει το τεύχος αυτό, νόμιζα πως ο συγγραφέας είχε αφήσει  σκόπιμα ανοιχτό το θέμα της πραγματικής ταυτότητας του Νάζρατ, αλλά  ήρθε το «μπαούλο», μας χαρίζει τους θησαυρούς του και πολλά από τα ερωτήματα των παιδικών μας χρόνων βρίσκουν επιτέλους την απάντησή τους!

Το τεύχος 18 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο  Μυστηριώδης Νάζρατ» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 1960 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 22 Μαρτίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία  που περιλαμβάνει το τεύχος 20 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει  την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 1950 με τίτλο «Ο Γοριλάνθρωπος». Ο τίτλος της  Γ’ περιόδου, αναφέρεται στην διαλεύκανση στο τεύχος αυτό της  πραγματικής ταυτότητας του δίδυμου αδελφού του Ταρζάν, του κακούργου  Νάζρατ, που ο ρόλος του ήταν σημαντικός σε όλες τις περιπέτειες των  τευχών που ακολούθησαν την εμφάνιση της Ταταμπού στο τεύχος 13. Ο  τίτλος της Α’ περιόδου αναφέρεται στην εμφάνιση από το τεύχος αυτό του  γοριλάνθρωπου Νταμπούχ, που θα παίξει σημαντικότατο ρόλο στις περιπέτειες των επόμενων τευχών και γενικά σημαντικό ρόλο σε πολλές  περιπέτειες του «Γκαούρ-Ταρζάν» μέχρι την ολοκλήρωση της σειράς. Ο  Νταμπούχ, καρπός της βίαιης ένωσης ενός άγριου γορίλλα και μιας αγνής  ιεραποστόλου, με τη δισυπόστατη φύση του, ζώου και ανθρώπου, που πότε  εκδηλώνεται με την αγριότητα του θηριώδους πατέρα του και πότε με την  καλοσύνη της αγίας μητέρας του, δίνει την ευκαιρία στον δημιουργό του Νίκο Ρούτσο να ξεδιπλώσει ακόμα καλύτερα τη μοναδική μυθοπλαστική  ικανότητά του. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε  σήμερα το παραχώρησε στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης. 

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 16 Ιουλίου 2016

 http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_18.pdf







#19) Όρκος στον Θεό Κραούμπα 



Περιπέτεια γεμάτη δράση και χιούμορ, με προεξέχουσες προσωπικότητες τον Ποκοπίκο και τη Χουχού, αλλά και τον «φοβερό γοριλλάνθρωπο Νταμπούχ». Φυσικά με ρόλους για τον Ταρζάν, τον Γκαούρ και την «πανώρια Ταταμπού». Εδώ ο Ρούτσος δεν διστάζει να φέρει τίγρεις στην Αφρική!!! Η εξαιρετική εσωτερική εικονογράφηση είναι του Θέμου Ανδρεόπουλου (με δάνεια από τον Hogarth) ενώ το εξώφυλλο ανήκει στον Νείρο.

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_19.pdf 




#20) Το Ανθρωπόμορφο Θηρίο

Στην περιπέτεια του τεύχους 20 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με  τίτλο «Το Ανθρωπόμορφο Θηρίο» η Ταταμπού δεν ζει πια στη σπηλιά στην  κορυφή του πέτρινου βουνού με τον αγαπημένο της σύντροφο, τον Έλληνα  γίγαντα Γκαούρ. Την άρπαξε ο γοριλάνθρωπος Νταμπούχ και την κρατάει  ψηλά στα κλαδιά του γιγάντιου δέντρου όπου έχει την ξύλινη καλύβα του,  ενώ ο ίδιος τις νύχτες κοιμάται έχοντας μαζί και τον Ποκοπίκο κάτω από  το θεόρατο δέντρο, ακοίμητος φρουρός της αγαπημένης του Ταταμπού. Ο Νταμπούχ πήρε κοντά του τη συντρόφισσα του Γκαούρ για να την  προστατέψει από τον Ταρζάν που τυφλωμένος από την αγάπη του για την  πανώρια Ελληνίδα θέλει να την αρπάξει και να την κάνει δική του ακόμα  και σκοτώνοντας τον υπέροχο μελαψό σύντροφό της. Όμως, ούτε ο Άρχοντας  της Ζούγκλας είναι ασφαλής, γιατί ξέρει πως δεν είναι μόνο η ατρόμητη  Ελληνίδα που θέλει να τον σπαράξει, αλλά κινδυνεύει και από τον Γκαούρ  και αλίμονο αν η μαύρη τύχη τον ρίξει στα χέρια του Έλληνα γίγαντα,  ούτε ο παντοδύναμος Κράουμπα, ο θεός της Ζούγκλας, δεν θα μπορέσει να  τον σώσει. Για να αποφύγει μια αναμέτρηση με τον Γκαούρ, ο Ταρζάν δεν  ζει πια στην σπηλιά του, έψαξε και βρήκε ένα ασφαλές καταφύγιο, ένα  υπόγειο λαγούμι, που γνωρίζει μόνο αυτός  και που κανείς δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει. Και η ευκαιρία για τον Ταρζάν να αρπάξει την  Ταταμπού και να την κάνει δική του δεν αργεί να έρθει. Μια νύχτα που  κοιμάται στο λαγούμι του ακούει φωνές που καλούν σε βοήθεια. Είναι ένα  ζευγάρι λευκών κυνηγών που παλεύουν με ένα γιγαντόσωμο λιοντάρι. Ο  Άρχοντας της Ζούγκλας σώζει τη λευκή γυναίκα αφήνοντας στην τύχη του  το σύντροφό της και τη χρησιμοποιεί για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά  του. Της κρύβει ποιος είναι, της λέει ψέματα πως είναι ο Γκαούρ και τη  στέλνει στην καλύβα του Νταμπούχ την ώρα που ο γοριλάνθρωπος  απομακρύνεται για να μαζέψει φρούτα και καρπούς για την αγαπημένη του.  Η Έλεν, αυτό είναι το όνομα της όμορφης λευκής γυναίκας, πρέπει να πει  στην Ταταμπού πως ο Γκαούρ βρίσκεται εκεί κοντά για να τη σώσει και  πως πρέπει να εγκαταλείψει την καλύβα και το δέντρο του Νταμπούχ και  να τρέξει γρήγορα κοντά του…

Το τεύχος 20 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το  Ανθρωπόμορφο Θηρίο» κυκλοφόρησε στις 11 Φεβρουαρίου 1960 και σε  ανατύπωση στις 5 Απριλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 22 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την  Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 1950 με τίτλο «Ζωντανοί στις Φλόγες». Το «ανθρωπόμορφο θηρίο» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι ο γοριλάνθρωπος  Νταμπούχ, που χάνει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που κληρονόμησε από  την ιεραπόστολο μητέρα του και μεταμορφώνεται σε θηρίο όταν ξυπνούν  μέσα του τα άγρια ένστικτα του γορίλλα πατέρα του. Οι «ζωντανοί στις  φλόγες» του τίτλου της Α’ περιόδου είναι ο Ταρζάν και η όμορφη λευκή  γυναίκα, η Έλεν, που οι κανίβαλοι μιας άγριας φυλής της Ζούγκλας τους έχουν παραδώσει τελετουργικά στις φλόγες, προσφορά στους φοβερούς  θεούς τους και ταυτόχρονα για να τους ψήσουν και να χορτάσουν τα  αχόρταγα στομάχια τους. Η Έλεν, η όμορφη λευκή γυναίκα της Γ’  περιόδου, στην Α’ περίοδο λέγεται Μάγδα.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 4 Νοεμβρίου 2015
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_20.pdf





 #21) Ο Θρίαμβος της Ταταμπού

Στην περιπέτεια αυτή με τίτλο «Ο θρίαμβος της Ταταμπού» καταφτάνει στη  Ζούγκλα ο Χάριμαν, ένας αμερικανός διευθυντής μεγάλης κινηματογραφικής  εταιρίας του Χόλυγουντ, μαζί με την πανέμορφη ξανθιά ηθοποιό Έλσα,  λαμπρό αστέρι του παγκόσμιου κινηματογραφικού στερεώματος. Σκοπός τους  είναι να βρουν τον Γκαούρ και να τον πάρουν μαζί τους στην Αμερική για  να πρωταγωνιστήσει μαζί με την Έλσα, που θα υποδυθεί την Ταταμπού, σε  νέες κινηματογραφικές παραγωγές, αντικαθιστώντας τον Ταρζάν που έχει  κουράσει το παγκόσμιο κοινό και οι ταινίες του συγκεντρώνουν το  ενδιαφέρον ελάχιστων θεατών. Ο Χάριμαν είναι αποφασισμένος, αν δεν  πειστεί με το καλό ο Γκαούρ και αν η πανέμορφη Έλσα δεν καταφέρει να  τον δελεάσει με τη γοητεία της, να αιχμαλωτίσει τον Έλληνα γίγαντα και  να τον μεταφέρει βίαια στην Αμερική. Για να πετύχει το σκοπό του ο  αμερικανός παραγωγός συνεννοείται με τον κακούργο φύλαρχο Γκουρόγκα  που έναντι αδρής αμοιβής αναλαμβάνει να πείσει τον Γκαούρ να πάει με  τη θέλησή του στο Χόλυγουντ και αν δεν τα καταφέρει να τον παραδώσει  αλυσοδεμένο για να μεταφερθεί στη μακρινή Αμερική με τη βία. Ο Έλληνας  γίγαντας απορρίπτει φυσικά τις προτάσεις που του γίνονται να  εγκαταλείψει τη Ζούγκλα και προπάντων αρνείται τον έρωτα της Έλσας,  γιατί η καρδιά του είναι παντοτινά δοσμένη στην πανώρια Ταταμπού. Μετά  την άρνηση του Γκαούρ να ακολουθήσει με τη θέλησή του τον Χάριμαν και  την Έλσα στο Χόλυγουντ, ο σατανικός φύλαρχος χρησιμοποιώντας τον  Ταρζάν ως δόλωμα βάζει σε ενέργεια το σχέδιο για την αιχμαλωσία και τη  βίαιη μεταφορά του Έλληνα γίγαντα στην Αμερική…

Το τεύχος 21 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Θρίαμβος  της Ταταμπού» κυκλοφόρησε στις 18 Φεβρουαρίου 1960 και σε ανατύπωση  στις 12 Απριλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει  το τεύχος 23 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την Πέμπτη 21  Δεκεμβρίου 1950 με τίτλο «Ο Φύλαρχος των Δαιμόνων». Ο «φύλαρχος των  δαιμόνων» της Α’ περιόδου είναι ο φοβερός και τρομερός Γκουρόγκα, που  οι υποτελείς αραπάδες της φυλής του παραμορφώνουν τα πρόσωπά τους για  να μοιάζουν με δαίμονες και να παραλύουν έτσι οι αντίπαλοί τους όταν  τους αντικρίζουν. Ο τίτλος που δόθηκε στο τεύχος της Γ’ περιόδου, «Ο  Θρίαμβος της Ταταμπού», αν και ελκυστικός, δεν είναι επιτυχής, γιατί  αναφέρεται στην εξόντωση μιας γιγαντόσωμης αρκούδας που επιτίθεται  στην Ταταμπού, ως θριάμβου που δεν σχετίζεται όμως σχεδόν καθόλου με  το βασικό πυρήνα των γεγονότων της ιστορίας.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_21.pdf





#22) Ο Γκαούρ Κινδυνεύει

Στην περιπέτεια αυτή με τίτλο «Ο Γκαούρ Κινδυνεύει», ο δόκτωρ Κραμπ,  ένας νέος άντρας που θεωρείται στην Αμερική κορυφαίος επιστήμονας της  ιατρικής και της χημείας, μαζί με την πανέμορφη μνηστή του, τη Ροζάν,  φτάνουν στη Ζούγκλα αναζητώντας ένα σπάνιο βότανο, το Μπουν-Λαχά.  Σύμφωνα με τα κιτρινισμένα, παλιά χειρόγραφα ενός μεγάλου εξερευνητή  της Ζούγκλας το βοτάνι αυτό φυτρώνει παρασιτικά σε κορμούς δέντρων που  τα έχει χτυπήσει κεραυνός. Στο έβδομο ταξίδι του στην άγρια Ζούγκλα ο  εξερευνητής μαθαίνει από έναν ετοιμοθάνατο ιθαγενή μάγο, πως το βοτάνι  Μπουν-Λαχά έχει τη μοναδική ιδιότητα να ξαναδίνει στους ηλικιωμένους  ανθρώπους τη χαμένη τους νεότητα. Ο αμερικανός επιστήμονας θέλει να το  μελετήσει, να ανακαλύψει τη δράση του και να προσφέρει στην  ανθρωπότητα το φίλτρο της αιώνιας νεότητας. Το ζευγάρι των αμερικανών  φτάνοντας στη Ζούγκλα συναντούν τον Ταρζάν και του ζητούν να τους βοηθήσει. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας γοητεύεται από την ομορφιά της Ροζάν  και δείχνει ένα ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον για το θαυματουργό  βοτάνι, γιατί σκέφτεται πως με τη νεότητα που θα του χαρίσει θα  εξασφαλιστεί η πλήρης κυριαρχία του στη Ζούγκλα, η εξουδετέρωση του  Γκαούρ και η δυνατότητα να κάνει επιτέλους σκλάβα του την Ταταμπού.  Ανάλογο ενδιαφέρον για το βοτάνι Μπουν-Λαχά δείχνει και ο μεσόκοπος κακούργος φύλαρχος Χιχούρ και ο Άρχοντας της Ζούγκλας θα χρειαστεί τη  βοήθεια των πιθήκων που θα καλέσει η τετραπέρατη μαϊμουδίτσα του, η  Βατ, για να αντιμετωπίσει τους άγριους αραπάδες του φοβερού φυλάρχου…

Το τεύχος 22 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γκαούρ  Κινδυνεύει» κυκλοφόρησε στις 25 Φεβρουαρίου 1960 και σε ανατύπωση στις  19 Απριλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 24 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την Πέμπτη 28  Δεκεμβρίου 1950 με τίτλο «Η Επίθεση των Πιθήκων». Στην εξέλιξη της  ιστορίας αυτής η ζωή του Γκαούρ θα βρεθεί σε μεγάλο κίνδυνο δίνοντας  τον τίτλο στο τεύχος της Γ’ περιόδου, «Ο Γκαούρ Κινδυνεύει», και  φυσικά «η επίθεση των πιθήκων» της Α’ περιόδου αναφέρεται στους  πιθήκους που καλούνται για να αντιμετωπιστεί ο φύλαρχος Χιχούρ και οι  αραπάδες του.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_22.pdf





#23) Ο Μπάρμπα Δεινόσαυρος

 Σε μια περιπλάνησή του στη Ζούγκλα για κυνήγι ο Ταρζάν περνάει έξω από  το χωριό της άγριας φυλής των Καρ-Αβάν, όπου αντικρίζει την πανέμορφη  μαύρη Λάιμπα, την κόρη του φύλαρχου Χαφίρ, που βγήκε λίγο πιο έξω από  το χωριό να μαζέψει μυρωμένα αγριολούλουδα. Θαμπωμένος από την εξωτική  ομορφιά της, ο ξανθός γίγαντας της εκμυστηρεύεται το γλυκό πόνο της  αγάπης που ένιωσε η καρδιά του για κείνη. Όμως, η Λάιμπα απορρίπτει  την αγάπη του, γιατί εκείνη είναι μαύρη και αυτός λευκός και οι άγριοι  της φυλής των Καρ-Αβάν, μιας από τις πιο καθαρόαιμες φυλές της αφρικανικής Ζούγκλας δεν λερώνουν ποτέ το αίμα τους με το αίμα των  λευκών. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας δεν πτοείται από την άρνηση της  πανέμορφης και γοητευτικής αραπίνας και προσπαθεί να την απαγάγει,  αλλά δεν τα καταφέρνει, μια πεινασμένη τίγρη που επιτίθεται και τον  εξουθενώνει, η εκδικητική μανία της μαύρης πριγκίπισσας που προσέβαλε  και δυο γιγαντόσωμοι αραπάδες που έρχονται να σώσουν την κόρη του  φυλάρχου τους, τον οδηγούν αιχμάλωτο μπροστά στα πόδια του φύλαρχου  πατέρα της μαύρης καλλονής, ενός γιγαντόσωμου αράπη με τρομακτική  δύναμη! Το τέλος του Ταρζάν προβλέπεται τραγικό και μόνο ο Γκαούρ ή ο  Νταμπούχ, ειδοποιημένοι από τον Ποκοπίκο που είναι ο μόνος που είδε τι  συνέβη, θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να σωθεί…

Το τεύχος 23 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Μπάρμπα  Δεινόσαυρος» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 3 Μαρτίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 26 Απριλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιλαμβάνει το τεύχος 25 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την  Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 1951 με τίτλο «Η Φυλή των Χου-Χου». Ο τίτλος της  Γ’ περιόδου, αναφέρεται στον γοριλάνθρωπο Νταμπούχ, που ο Ποκοπίκο τον  αποκαλεί «μπάρμπα Δεινόσαυρο». Ο Νταμπούχ παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο  σ’ αυτή την περιπέτεια εκδηλώνοντας μόνο την ανθρώπινη φύση του, αυτή  που κληρονόμησε από την ιεραπόστολο μητέρα του. Ο τίτλος της Α’ περιόδου αναφέρεται στη φυλή της πανέμορφης μαύρης πριγκίπισσας  Λάιμπα, που στην Α’ περίοδο δεν αναφέρεται ως η φυλή των Καρ-Αβάν,  όπως στην Γ’ περίοδο, αλλά ως «η φυλή των Χου-Χου». Το πρωτότυπο του  συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό  στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 23 Ιουλίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_23.pdf




#24) Ο Ταρζάν Αυτοκτονεί

Ο απαίσιος φύλαρχος Ραχάβ για να αποκτήσει αυτός τους ατίμητους θησαυρούς του καλού φυλάρχου Βάλα-Ντον που βρίσκονται μέσα στα νερά της «Σπηλιάς του Τρόμου» απ’ όπου πηγάζει το μεγάλο ποτάμι της Ζούγκλας Φερ-Χουρ και προστατεύονται από τους φοβερούς κροκοδείλους που ζουν στην πηγή του ποταμού και να αρπάξει σκλάβα του την μονάκριβη κόρη του φυλάρχου, την ξακουστή για την ομορφιά της Ζουρβί, έρχεται σε συνεννόηση με τον Ταρζάν και κάνει μαζί του μια σατανική και άνανδρη συμφωνία. Ο Ταρζάν αναλαμβάνει να τον βοηθήσει να νικήσει η φυλή του τις υπέρτερες δυνάμεις της φυλής του Βάλα-Ντον και ο κακούργος φύλαρχος αναλαμβάνει να πολιορκήσει το θεόρατο πέτρινο βουνό του Έλληνα γίγαντα, να αιχμαλωτίσει τον Γκαούρ και την Ταταμπού και να τους παραδώσει δεμένους στη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας. Ο Γκαούρ και η Ταταμπού που ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τη Ζούγκλα, γιατί ο Γκαούρ δεν θέλει να χτυπηθεί με τον Ταρζάν που εξακολουθεί να νομίζει πως ο Έλληνας γίγαντας φιλοδοξεί να του πάρει το θρόνο της Ζούγκλας, ακούν με τα ίδια τους τα αυτιά τους δύο άνδρες που συνομιλούν και τους όρους της ανίερης συμφωνίας τους…

Το τεύχος 24 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Ταρζάν Αυτοκτονεί» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 10 Μαρτίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 3 Μαΐου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 26 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 1951 με τίτλο «Η Εκδίκηση του Γκαούρ». Ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται στον Ταρζάν που προσπαθεί να αυτοκτονήσει, γιατί δεν μπορεί να αντέξει την ντροπή για το κακό που πήγε να κάνει στον Γκαούρ παρασυρμένος από τον τυφλό έρωτά του για την Ταταμπού! Ο τίτλος της Α’ περιόδου αναφέρεται στον Γκαούρ που αν και θέλει να τιμωρήσει τον απαίσιο φύλαρχο Ραχάβ για να εκδικηθεί για το κακό που έκανε στο χωριό του καλού φυλάρχου Βάλα-Ντον, τον λυπάται και δεν τον ρίχνει στους κροκοδείλους, αλλά τη σκληρή και δίκαιη τιμωρία του κακού φυλάρχου την αναλαμβάνει στη θέση του Γκαούρ η Θεία Δίκη! Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης και το παραπάνω σχόλιό μου για τη μεγαλοψυχία του Γκαούρ και τη Θεία Δίκη που αναλαμβάνει την τιμωρία του κακούργου φυλάρχου απαλλάσσοντας τον Έλληνα γίγαντα από την ανάγκη να τον τιμωρήσει ο ίδιος το έγραψα για να του το αφιερώσω εκφράζοντας τη βαθιά εκτίμηση που τρέφω γι αυτόν.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 19 Αυγούστου 2016
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_24.pdf






Τόμος 4 ----------------------------------------------------------------------------------------------


 #25) Ο Γιός του Λιονταριού

Το τεύχος 25 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γιος του Λιονταριού» κυκλοφόρησε στις 17 Μαρτίου 1960 και σε ανατύπωση στις 10 Μαΐου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 27 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 18 Ιανουαρίου 1951 με τίτλο «Ο Τρελός Θηριοδαμαστής».

Ο κακός εαυτός του Ταρζάν, ο Νάζρατ, αρπάζει την εξουθενωμένη μετά από την πάλη της με μανιασμένα λιοντάρια Ταταμπού, καταλαμβάνει τη σπηλιά του Γκαούρ στην κορφή του πέτρινου βουνού του και κρατάει εκεί αιχμάλωτη την πανώρια συντρόφισσα του Γκαούρ έχοντας μαζί του και τους αμέτρητους πιθήκους του, που πετώντας πέτρες κάνουν αδύνατη την πρόσβαση στην κορυφή. Ο Γκαούρ αναγκάζεται να αναζητήσει τη βοήθεια του γοριλάνθρωπου Νταμπούχ για να ελευθερώσει τη συντρόφισσά του και να εγκατασταθεί και πάλι στη σπηλιά του. Όμως, δυο αμερικανοί τυχοδιώκτες, ένας ξακουστός θηριοδαμαστής, ο Γκάρυ, και ένας περίφημος κυνηγός, ο Έρνεστ, θέλουν τον Νταμπούχ, το πιο παράξενο τέρας του κόσμου όπως λένε, για λογαριασμό τους, να τον μεταφέρουν και να τον αξιοποιήσουν στη χώρα τους για να κερδίσουν εκατομμύρια δολάρια. Ο Ποκοπίκο, στη συμπλοκή ανάμεσα σε ένα κοπάδι λιονταριών και στους γορίλες του Νταμπούχ, κρύβεται στην κοιλιά ενός λιονταριού και απειλώντας από κει αθέατος το θηριοδαμαστή τον τρελαίνει δίνοντας τον τίτλο στο τεύχος της Α’ περιόδου, «Ο Τρελός Θηριοδαμαστής», και βγαίνοντας θριαμβευτικά από την κοιλιά του δίνει τον τίτλο και στο τεύχος της Γ’ περιόδου, «Ο Γιος του Λιονταριού».


Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_25.pdf





#26) Στα Δόντια των Ανθρωποφάγων

Το τεύχος 26 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Στα Δόντια  των Ανθρωποφάγων» κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου 1960 και σε ανατύπωση  στις 17 Μαΐου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 28 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 25 Ιανουαρίου  1951 με τίτλο «Το Άγαλμα του Μαύρου Θεού».Στο επίκεντρο της περιπέτειας αυτής με τίτλο «Στα Δόντια των  Ανθρωποφάγων» είναι ο ανυπολόγιστης αξίας θησαυρός ενός φοβερού ληστή  που είχε παλιά το λημέρι του στο πέτρινο βουνό του Γκαούρ. Σύμφωνα με  τις πληροφορίες δύο αμερικανών τυχοδιωκτών που καταφθάνουν στη Ζούγκλα  για να τον αποκτήσουν, ο θησαυρός βρίσκεται σε μια καταπακτή κάτω από  τη σπηλιά του Έλληνα γίγαντα, εκεί όπου ο διαβόητος ληστής συσσώρευε  τη λεία από τις αμέτρητες ληστείες του. Οι δύο τυχοδιώκτες  συνεννοούνται με τον φύλαρχο Ράμπα-Χαρ, αρχηγό μιας γειτονικής φυλής  ανθρωποφάγων και σχεδιάζουν να ανατινάξουν τη σπηλιά με δυναμίτη για  να αποκαλυφθεί η καταπακτή και να πάρουν το χρυσάφι και τα πολύτιμα  πετράδια που είναι κρυμμένα στα βάθη της. Και ενώ οι δύο τυχοδιώκτες  ετοιμάζουν το σχέδιό τους για την ανατίναξη της σπηλιάς του, ο Γκαούρ  είναι αναίσθητος από το χτύπημα που δέχτηκε από μια μεγάλη πέτρα που  έριξε η Ταταμπού στο προηγούμενο τεύχος για να χτυπήσει τον Νταμπούχ  και βρήκε το σύντροφό της. Ο Ποκοπίκο και η Χουχού προσπαθούν να  συνεφέρουν τον Γκαούρ και επειδή δεν τα καταφέρνουν η μεν Χουχού  καταφεύγει στο «άγαλμα του Μαύρου Θεού» να προσευχηθεί στο Θεό να  βοηθήσει τον μελαψό γίγαντα, ο δε Ποκοπίκο τρέχει να φέρει τη  γιάτρισσα Χούλχα. Στην εξέλιξη της ιστορίας κινδυνεύει και ο Ταρζάν  από τους ανθρωποφάγους του φυλάρχου Ράμπα-Χαρ και ο Ποκοπίκο ζητώντας  από το Νταμπούχ να βοηθήσει, του εξηγεί πως αν δεν τρέξουν γρήγορα δεν  θα προλάβουν να πάρουν ούτε… μεζεδάκι και η σούπα που κάνουν οι άτιμοι  οι κανίβαλοι είναι καταπληκτική, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη  δίνει… 

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_26.pdf





#27) Η Τραγική Νύχτα

Στο τεύχος 27 της Γ’ περιόδου του Γκαούρ-Ταρζάν με τίτλο «Η Τραγική  Νύχτα» εμφανίζεται η Τζέιν, η πανέμορφη συντρόφισσα του Ταρζάν με τα  χρυσαφένια μαλλιά. Μαζί της έχει και την τετραπέρατη μαϊμουδίτσα της,  την Τσίτα. Η Τζέιν έλειπε για έναν ολόκληρο χρόνο στην Αγγλία και δεν  έχει δει ποτέ της ούτε το Γκαούρ και την Ταταμπού, ούτε τον Ποκοπίκο  και τη Χουχού. Ο πρώτος που τη συναντάει είναι ο Ποκοπίκο που, όταν μαθαίνει πως θέλει να συναντήσει τον Άρχοντα της Ζούγκλας, καθώς δεν  γνωρίζει ποια είναι, της λέει πως ο Ταρζάν αλλάζει συντρόφισσες τη μία  μετά την άλλη και πως τελευταία «έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα» για την  Ταταμπού. Όταν ο Ποκοπίκο μαθαίνει ποια είναι η ξανθιά γυναίκα που  έτυχε να συναντήσει τραβάει με απόγνωση τα μαλλιά του γιατί φοβάται  πως αν μάθει ο «Μεγαλειότατος» αυτά που της είπε θα τον γδάρει ζωντανό…

Ο ερχομός της συντρόφισσας του Ταρζάν στη Ζούγκλα και η εγκατάστασή  της στη σπηλιά του εγκαινιάζει μια σειρά περιπετειών του περιοδικού  που έχουν στο επίκεντρό τους ή παίζουν καθοριστικό ρόλο σ’ αυτές οι  μηχανορραφίες και οι δολοπλοκίες της ξανθιάς Αγγλίδας, που δημιουργούν  συγκρούσεις, αντιζηλίες και δραματικές καταστάσεις στις σχέσεις των  πρωταγωνιστών τους.

Το τεύχος 27 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Τραγική  Νύχτα» κυκλοφόρησε στις 31 Μαρτίου 1960 και σε ανατύπωση στις 24 Μαΐου  1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 29 της  Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 1951 με  τίτλο «Ο Ταρζάν στην Παγίδα». Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους  που δημοσιεύεται σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του  πολύτιμου φίλου για όλους μας, του Γιώργου Βλάχου. 
 

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 28 Νοεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_27.pdf

 



#28) Το Παλάτι των Δαιμόνων

Το τεύχος 28 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Παλάτι  των Δαιμόνων» κυκλοφόρησε στις 7 Απριλίου 1960 και σε ανατύπωση στις  31 Μαΐου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το  τεύχος 30 της Α’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει στις 8 Φεβρουαρίου  1951 με τίτλο «Το Βασίλειο του Γκαούρ». Το τεύχος της Α’ περιόδου  είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να βρει τις  ομοιότητες και τις διαφορές στο κείμενο και την εικονογράφηση και να  χαρεί την ιστορία αυτή και στις δύο παραλλαγές της.
 Στην περιπέτεια αυτή με τίτλο «Το Παλάτι των Δαιμόνων» παρακολουθούμε  τις μηχανορραφίες της Τζέιν, της συντρόφισσας του Ταρζάν, που έχει ήδη  επιστρέψει από το προηγούμενο τεύχος στη Ζούγκλα μετά από απουσία ενός έτους στην Αγγλία, που προσπαθεί να πείσει τον Άρχοντα της Ζούγκλας  πως πρέπει να απαλλαγούν από τον Γκαούρ και την Ταταμπού, γιατί η  παρουσία τους στη Ζούγκλα αμφισβητεί τη δική τους εξουσία. Ο Ταρζάν  απορρίπτει τις αξιώσεις της να βγάλουν από τη μέση τον Γκαούρ και την Ταταμπού, προβάλλοντας την ευγένεια και την καλοσύνη που κρύβει στην  καρδιά του ο Έλληνας γίγαντας, αλλά η Τζέιν δεν πείθεται και βάζει σε  ενέργεια ένα σατανικό σχέδιο. Επισκέπτεται στο παλάτι του τον κακούργο  φύλαρχο Μπάουχα, φίλο της και θανάσιμο εχθρό του Άρχοντα της Ζούγκλας,  και του ζητάει την εξόντωση του μελαψού γίγαντα και της πανώριας  συντρόφισσάς του. Όμως, ο σατανικός φύλαρχος έχει τα δικά του σχέδια,  θέλει να εξοντώσει τον Ταρζάν για να γίνει δική του σκλάβα η πανέμορφη  Τζέιν…
 Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_28.pdf





#29) Παράξενοι Επισκέπτες

Κάπου στην άγρια Ζούγκλα, στην περιοχή της επικράτειας του Ταρζάν,  υπάρχει μια κρυφή υπόγεια σπηλιά. Κάποτε, στη βαθιά αυτή καταπακτή  μέσα στη γη ζούσε ένας κακός και απαίσιος μάγος, ο Ντερ-Αχμάν. Ο  φοβερός και τρομερός αυτός άνθρωπος είχε στην κατοχή του ένα μεγάλο  γυάλινο χταπόδι που από αυτό έπαιρνε όπως έλεγε τις μαγικές του δυνάμεις. Τα πλοκάμια αυτού του χταποδιού αποτελούνται από αμέτρητες  μεγάλες διαμαντόπετρες που συνδέονται με μεταξένια κλωστή και στη θέση  του ματιού υπάρχει ένα τεράστιο διαμάντι που όμοιό του δεν υπάρχει  στον κόσμο. Αυτό το αμύθητης αξίας «γυάλινο χταπόδι» θέλουν να  αποκτήσουν δυο αμερικανοί κακοποιοί, ο Μπίλλυ και ο Στηβ, που  μαθαίνουν για την ύπαρξή του από έναν ιεραπόστολο που πριν από είκοσι  χρόνια είχε βρεθεί στη Ζούγκλα, είχε προσηλυτίσει στο χριστιανισμό τον  φοβερό μάγο και τον είχε πείσει να εγκαταλείψει τη σπηλιά και το  πολύτιμο γυάλινο χταπόδι του. Οι δυο αδίσταχτοι κακοποιοί που είναι  αδέλφια έρχονται στη Ζούγκλα μαζί με την αδελφή τους, την πανέμορφη,  αγνή και καλόκαρδη Ράντα με σκοπό να τη βάλουν να ξελογιάσει με την εκθαμβωτική ομορφιά της τον Άρχοντα της Ζούγκλας και να της αποκαλύψει  το μεγάλο μυστικό που μόνο αυτός γνωρίζει, πού βρίσκεται η υπόγεια  σπηλιά του τρομερού μάγου. Όταν η Ράντα φτάνει στη σπηλιά του Ταρζάν  δεν βρίσκει τον ίδιο, αλλά τη συντρόφισσά του, τη Τζέιν, και  εκμυστηρεύεται σ’ αυτήν τον έρωτά της για τον Άρχοντα της Ζούγκλας. Η  Τζέιν συγκρατεί το θυμό της και βάζει αμέσως σε ενέργεια ένα σατανικό  σχέδιο…

Το τεύχος 29 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Παράξενοι  Επισκέπτες» κυκλοφόρησε στις 14 Απριλίου 1960 και σε ανατύπωση στις 7  Ιουνίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος  31 της Α’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει στις 15 Φεβρουαρίου 1951 με  τίτλο «Το Γυάλινο Φίδι». Προφανώς, το «γυάλινο φίδι» του τίτλου της Α’  περιόδου έχει αντικατασταθεί στην Γ’ περίοδο από το «γυάλινο χταπόδι».  Η ιστορία αυτή είναι από τις λίγες του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δεν  ολοκληρώνεται στο ίδιο τεύχος και συνεχίζεται στο επόμενο.
 

Προκόπης Κωφός 

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_29.pdf





#30) Η Νεκρανάστασι του Γκαούρ

Στο τεύχος 30 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που κυκλοφόρησε στις  21 Απριλίου 1960 με τίτλο «Η Νεκρανάστασι του Γκαούρ» ολοκληρώνεται η  ιστορία με το «γυάλινο χταπόδι» του προηγούμενου τεύχους. Το αμύθητης  αξίας «γυάλινο χταπόδι» το έχει ήδη βρει τυχαία ο Ποκοπίκο στην κρυφή  υπόγεια σπηλιά όπου κατέφυγε η Χουχού για να αποφύγει την τροπική  καταιγίδα που έχει ξεσπάσει στη Ζούγκλα και έδωσε τον τίτλο στο τεύχος  32 της Α’ περιόδου που περιλάμβανε την ίδια ιστορία και είχε  κυκλοφορήσει το 1951 με τίτλο «Ο Δαίμονας της Καταιγίδας». Ο Ποκοπίκο  δεν γνωρίζει την αξία του γυάλινου χταποδιού, αλλά οι δύο τυχοδιώκτες  και ο επαγγελματίας δολοφόνος οδηγός τους που ήρθαν στη Ζούγκλα με  σκοπό να το αποκτήσουν, όταν το βλέπουν προσπαθεί ο καθένας να το  αποκτήσει για λογαριασμό του. Στην εξέλιξη της περιπέτειας ο Γκαούρ  προσφέρει με τη βοήθεια της γιάτρισσας Χούλχα το αίμα του για να σωθεί  η πανέμορφη και καλόκαρδη Ράντα, αλλά βρίσκεται και ο ίδιος στην  ανάγκη να του προσφέρει ο Ταρζάν το ήδη ελληνικό αίμα που κυλάει στις  φλέβες του και έτσι οι δυο γίγαντες γίνονται δύο φορές αδέλφια. Η τύχη  που επιφυλάσσει ο Νίκος Ρούτσος στο ανυπολόγιστης αξίας γυάλινο  χταπόδι είναι λυτρωτική για όλους τους αναγνώστες αυτής της ιστορίας,  όχι μόνο για τους μικρούς, αλλά πολύ περισσότερο για τους μεγάλους! 

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_30.pdf



#31) Το Κυνήγι του Θανάτου.


Ένα ακόμη τεύχος της 3ης Περιόδου από τη συλλογή του φίλου Προκόπη Κωφού. Κυκλοφόρησε το 1959 και σε ανατύπωση το 1961. Το εξώφυλλο είναι του Νείρου και η εσωτερική εικονογράφηση του Κουκάκη (ο οποίος από το επόμενο τεύχος φιλοτεχνεί και τα εξώφυλλα). Και οι δυο τους απέχουν έτη φωτός βέβαια από την ποιότητα του Απόσογλου (Byron) της Β' Περιόδου και του Ανδρεόπουλου. Το κείμενο φυσικά του Νίκου Β. Ρούτσου.

----------------------------------------------------

Θυμάμαι πως όταν πρωτοδιάβασα αυτή την ιστορία, «Το κυνήγι του  θανάτου» της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» τη βρήκα πολύ  συναρπαστική και πολύ γοητευτική. Είναι ίσως μια από τις καλύτερες  ιστορίες που έγραψε ο Νίκος Ρούτσος. Πρωτοκυκλοφόρησε στις πόλεις στις  28 Απριλίου 1960 και σε ανατύπωση στις 21 Ιουνίου 1962. Στην επαρχία  τα τεύχη κυκλοφορούσαν μια εβδομάδα αργότερα.
Στην ιστορία αυτή εμφανίζεται ο «παντοδύναμος» μάγος Νάχρα Ντου, που  θαμπώνεται από την ομορφιά της πανώριας Ταταμπού και την κάνει σκλάβα  του στο άντρο του, στη βαθειά, σκοτεινή καταπακτή του. Ο Γκαούρ για να  τη σώσει θα χρειαστεί το κατάλληλο μαγικό φίλτρο της γιάτρισσας Χούλχα  για να τον προστατέψει από το φοβερό βλέμμα του μονόφθαλμου μάγου. Ο  Ποκοπίκο, πάντα στα κέφια του, πίνει με το νερό που του προσφέρει η  Χουχού το «φίλτρο της αγάπης» και τη βρίσκει «νοστιμούλα». 


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_31.pdf






#32) Ο Μυστηριώδης Άγνωστος

Η περιπέτεια του τεύχους 32 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με  τίτλο «Ο Μυστηριώδης Άγνωστος» είναι συνέχεια της περιπέτειας του  προηγούμενου τεύχους που είχε τίτλο «Το Κυνήγι του Θανάτου». Την  Ταταμπού την έχει ήδη απαγάγει ένας γιγαντόσωμος λευκός άντρας,  στολισμένος με ανθρώπινα κόκαλα και νεκροκεφαλές, που καλύπτει το  πρόσωπο και το κεφάλι του με μια φρικτή τερατόμορφη μάσκα με κέρατα.  Στη δεξιά πλευρά του στήθους του ο παράξενος αυτός άντρας έχει μια  μαυροκόκκινη πληγή. Ο Γκαούρ και ο Ταρζάν οργώνουν τη Ζούγκλα  αναζητώντας την πανώρια Ελληνίδα, που αιχμάλωτη του λευκού άντρα με τη  μάσκα υποψιάζεται  πως ο απαγωγέας της δεν είναι άλλος από τον Ταρζάν.  Ποιος όμως είναι ο μυστηριώδης άγνωστος, γιατί κρύβει το πρόσωπό του  και γιατί απήγαγε τη αγαπημένη συντρόφισσα του Έλληνα γίγαντα;

Ο Ποκοπίκο στην περιπέτεια αυτή εξακολουθεί να είναι υπό την επήρεια  του «φίλτρου της Αγάπης» με το οποίο τον πότισε η Χουχού στο  προηγούμενο τεύχος, είναι βαριά ερωτευμένος μαζί της και θέλει να  είναι κοντά της, αλλά εκείνη κάνει πως δεν τον θέλει βγάζοντας το άχτι  της για όλα αυτά τα χρόνια που την κορόιδευε και την περιφρονούσε. Ο ερωτευμένος Ποκοπίκο χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να την καταφέρει και  της εκφράζει τον έρωτά του με το γνωστό του τρόπο, με στιχάκια:


Χουχούκα μου πεντάμορφη,
Μοιραία και καπάτσα!
Εγώ για σένα έπαθα
καρδιακή… κλαπάτσα!


Το τεύχος 32 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο  Μυστηριώδης Άγνωστος» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 5 Μαΐου 1960 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 28 Ιουνίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία  που περιέχει το τεύχος 34 της Α’ περιόδου με τίτλο «Το Τέρας της  Ζούγκλας», που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1951. Και ο «μυστηριώδης άγνωστος» της Γ’ περιόδου και το «τέρας της ζούγκλας» της Α’ περιόδου  είναι ο άγνωστος άντρας με τη μάσκα που απήγαγε την πανώρια Ταταμπού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 12 Νοεμβρίου 2015


http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_32.pdf





Τόμος 5 --------------------------------------------------------------------------------------------



#33) Ο Βρυκόλακας της Νύχτας

Ο φύλαρχος Βόρχαν, αρχηγός της φυλής των ιθαγενών που το χωριό τους βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Καλ-αράχ, ζητάει από τον Ταρζάν, τον Άρχοντα της Ζούγκλας, να προστατέψει τη φυλή του από τον φοβερό βρυκόλακα που τριγυρίζει τις νύχτες στο χωριό, μπαίνει στις χορταρένιες καλύβες των ιθαγενών και δαγκώνει θανάσιμα στο λαιμό τις νέες κοπέλες που έχουν την ατυχία να βρεθούν μπροστά του. Ο φοβερός αυτός βρυκόλακας δεν παθαίνει τίποτα, όταν οι άντρες της φυλής τον χτυπούν με τα κοντάρια και τα μαχαίρια τους και όλοι στο χωριό έχουν πειστεί πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να τον εμποδίσει να συνεχίσει τις φρικτές επιδρομές του. Ο Ταρζάν που φοβάται πως δεν θα μπορέσει μόνος του να αντιμετωπίσει το τρομερό αυτό Στοιχειό κι έτσι θα χάσει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των φυλών της Ζούγκλας, ζητάει τη βοήθεια του Γκαούρ, που είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει. Οι δυο γίγαντες φτάνουν καθώς νυχτώνει στη λίμνη Καλ-αράχ, στο χωριό του φυλάρχου Βόρχαν και περιμένουν… και το τρομακτικό ουρλιαχτό του βρυκόλακα που σκίζει το σκοτάδι της νύχτας και παγώνει το αίμα των ιθαγενών δεν αργεί να φτάσει στ’ αυτιά τους…

Ο Ποκοπίκο, ο φοβερός και τρομερός προστάτης των κουτών και αδυνάτων, είναι και σ’ αυτή την περιπέτεια για μια ακόμα φορά ο πραγματικός πρωταγωνιστής, γιατί είναι αυτός που με τη βοήθεια της θρυλικής του χαντζάρας λύνει το μυστήριο του βρυκόλακα και αποκαλύπτει το μυστικό που κρύβουν οι επιδρομές και η τρομοκράτηση των άτυχων ιθαγενών της φυλής του φυλάρχου Βόρχαν…

Το τεύχος 33 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Βρυκόλακας της Νύχτας» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 12 Μαΐου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 5 Ιουλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 35 της Α’ περιόδου με τίτλο «Ο Ζωντανός Βρυκόλακας», που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1951. Και «ο βρυκόλακας της νύχτας» της Γ’ περιόδου και «ο ζωντανός βρυκόλακας» της Α’ περιόδου είναι το άγνωστο πλάσμα που τριγυρίζει τις νύχτες στο χωριό της φυλής που ζει κοντά στη λίμνη Καλ-αράχ και τρομοκρατεί τους ιθαγενείς κατοίκους του, δαγκώνοντας θανάσιμα στο λαιμό τις κοπέλες του χωριού. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, που η συμβολή του στην κάλυψη όλων των κενών της σειράς είναι αποφασιστική.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 2 Σεπτεμβρίου 2016








#34) Η Στρίγγλα και οι Καννίβαλοι

Στην περιπέτεια του τεύχους 34 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Στρίγγλα και οι Καννίβαλοι», η Ταταμπού μην αντέχοντας άλλο την εχθρότητα του Ταρζάν, που θέλει όπως λέει να σκοτώσει τον Γκαούρ, και τις μηχανορραφίες της Τζέιν, που θέλει να τον ξελογιάσει, ζητάει από τον Έλληνα γίγαντα ή να φύγουν από τη Ζούγκλα και να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για να γνωρίσουν την πατρίδα τους και τους Έλληνες ή να μονομαχήσει με τον Ταρζάν για να τον εξοντώσει, πριν προλάβει να τους εξοντώσει εκείνος. Ο Γκαούρ απορρίπτει τις προτάσεις της συντρόφισσάς του, γιατί θεωρεί τον Άρχοντα της Ζούγκλας αδελφό του, αλλά η Ταταμπού δεν παραιτείται και θυμωμένη κλείνεται στη σπηλιά του πέτρινου βουνού και δεν βγαίνει ούτε να φάει, ούτε να πιει νερό. Το επόμενο βράδυ στο πέτρινο βουνό του Γκαούρ καταφτάνει ο φύλαρχος Μπουρουχούν με τους κανιβάλους του, ναρκώνει τον Έλληνα γίγαντα ενώ κοιμάται και τον μεταφέρει δεμένο στη σπηλιά της φριχτής μάγισσας Κραουμπούμ, που βασανίζει τον Γκαούρ για να τον αναγκάσει να δεχτεί να εξοντώσει τον ανίκανο και περασμένο στα χρόνια Ταρζάν και να γίνει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας. Ο Γκαούρ αντιλαμβάνεται πως κάτω από τα τερατόμορφα χαρακτηριστικά της φοβερής στρίγκλας κρύβεται μια νέα μελαψή γυναίκα και μαύρες υποψίες φωλιάζουν στη σκέψη του. Μήπως κάτω από τα φριχτά χαρακτηριστικά της γριάς στρίγκλας κρύβεται μεταμφιεσμένη η αγαπημένη του Ταταμπού, που η ζήλια της σάλεψε το λογικό της; Στο μεταξύ, στο πέτρινο βουνό ο Ποκοπίκο, που έκανε τον κοιμισμένο και είδε την απαγωγή του Γκαούρ, μπαίνει στη σπηλιά για να ξυπνήσει την Ταταμπού, αλλά τη βρίσκει άδεια, η πανώρια Ελληνίδα έχει ήδη φύγει…

Το τεύχος 34 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Στρίγγλα και οι Καννίβαλοι» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 19 Μαΐου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 12 Ιουλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 36 της Α’ περιόδου με τίτλο «Η Μάγισσα του Τρόμου», που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1951. Και «η μάγισσα του τρόμου» της Α’ περιόδου και «η στρίγκλα με τους κανιβάλους» της Γ' περιόδου είναι η μάγισσα που με τους κεραυνούς που εξαπολύει υποτάσσει τους κανιβάλους της φυλής του φοβερού φυλάρχου Μπουρουχούν και ζητάει να της φέρουν αλυσοδεμένο τον Γκαούρ. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, καλύπτοντας ένα ακόμα κενό στη σειρά των 
τευχών της Γ’ περιόδου.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 6 Σεπτεμβρίου 2016








#35) Το Έγκλημα της Τζέϊν

Στην περιπέτεια του τεύχους 35 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με  τίτλο «Το Έγκλημα της Τζέιν» ο Γκαούρ που είχε σώσει κάποτε τον  φύλαρχο Μπουρούχ από βέβαιο θάνατο δέχεται την προσφορά του και  γίνεται κάτοχος μιας σπηλιάς απ’ όπου αναβλύζει το «νερό της φωτιάς»,  όπως το ονομάζουν οι κανίβαλοι της περιοχής, δηλαδή πετρέλαιο. Όταν ο  Γκαούρ συνειδητοποιεί την αξία της προσφοράς του φοβερού φυλάρχου  αποφασίζει να προσφέρει την πετρελαιοπηγή  στη μακρινή Ελλάδα, για να  γίνει και η πατρίδα του, όπως κάθε χώρα που έχει πετρέλαια, πλούσια,  δυνατή και ευτυχισμένη. Ο μελαψός Έλληνας και η πανώρια Ελληνίδα  συντρόφισσά του απευθύνονται στη Τζέιν, που είναι η μόνη που ξέρει να  γράφει και να διαβάζει, για να τους γράψει το γράμμα με το οποίο θα  χαρίσουν την πετρελαιοπηγή που τους ανήκει  στην πατρίδα τους. Όμως, η  σατανική Τζέιν άλλα της λένε να γράψει και άλλα γράφει στο γράμμα που  αναλαμβάνει ο Ποκοπίκο να μεταφέρει στο Μεγάλο Λιμάνι για να σταλεί  από κει στη μακρινή Ελλάδα…

Στο τεύχος αυτό εμφανίζεται στη Ζούγκλα και ο γιος του Ταρζάν, ο  Μπέιμπυ, ένας δεκαπεντάχρονος έφηβος με ξεκαρδιστική εμφάνιση. Ο  πρώτος που τον συναντάει είναι ο Ποκοπίκο και μετά τη γνωριμία και όσα  διαμείβονται μεταξύ τους, ο μεν Μπέιμπυ εκδηλώνει τη συμπάθεια και την  προτίμησή του για τον Γκαούρ, ο δε Ποκοπίκο καταγράφει τα «πολιτικά  φρονήματα» του γιου του Ταρζάν, που αν και γιος του Άρχοντα της  Ζούγκλας και κληρονόμος του Βασιλείου του είναι… «γκαουρικός». Ο  Μπέιμπυ τριάντα τέσσερα τεύχη αργότερα, στο τεύχος 69, θα μεταμορφωθεί  στο πανώριο παλικάρι που ο Ποκοπίκο θα του δώσει το όνομα, Κραγιαμπού.

Το τεύχος 35 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Έγκλημα  της Τζέιν» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 26 Μαΐου 1960 και σε ανατύπωση την  Πέμπτη 19 Ιουλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το  τεύχος 37 της Α’ περιόδου με τίτλο «Το Φάντασμα της Σπηλιάς», που  κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου αναφέρεται  στη σπηλιά με την πετρελαιοπηγή που αποκτά ο Έλληνας γίγαντας και  θέλει να την προσφέρει στη φτωχή πατρίδα του την Ελλάδα, ενώ ο τίτλος  της Γ’ περιόδου αναφέρεται πιθανόν στο «έγκλημα της Τζέιν» που  επιχειρεί να ξεγελάσει τον Γκαούρ και την Ταταμπού και να προσφέρει  την πετρελαιοπηγή στη δική της πατρίδα, την Αγγλία. Είναι εξίσου  πιθανό «το έγκλημα της Τζέιν» να είναι ο εν ψυχρώ πυροβολισμός  εναντίον της Ταταμπού κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στην περιοχή της  σπηλιάς με το πετρέλαιο, για το ποια σημαία θα στηθεί ως σύμβολο  κατοχής του πετρελαίου, η ελληνική ή η αγγλική! Το πρωτότυπο του  συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι  αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Το ενδιαφέρον του Ποκοπίκο για τα «πολιτικά φρονήματα» του Μπέιμπυ  είναι ενδεικτικό του κλίματος της εποχής που γράφτηκε αρχικά αυτή η  ιστορία, ενάμισι χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Ήταν η εποχή  που ήταν σε έξαρση η χρήση του «πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων»  και το ζητούμενο από τον καθένα ήταν να αποδείξει τη «εθνικοφροσύνη»  του ή έστω την υποταγή του στις αντιλήψεις της εξουσίας των νικητών του εμφυλίου, άλλως θα έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες  της όποιας  συμπάθειας μπορεί να έτρεφε προς τους ηττημένους. Ο τετραπέρατος  Ποκοπίκο βέβαια δεν κρύβει την ικανοποίησή του όταν αποκαλύπτεται το  «φρόνημα» του Μπέιμπυ, που τοποθετείται υπέρ του τίμιου και ακέραιου  Γκαούρ και κατά της εξουσίας του Άρχοντα της Ζούγκλας, πατέρα του.  Ενδεικτική επίσης στο τεύχος αυτό είναι και η αναφορά στην έξωθεν  βοήθεια που είναι απαραίτητη για την «ψωροκώσταινα» της εποχής  εκείνης, την Ελλάδα, για να μπορέσει να γίνει πλούσια, δυνατή και  ευτυχισμένη. Οι νικητές του εμφυλίου παραβλέπουν τις αντικειμενικά  τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και το φυσικό πλούτο της χώρας και επιβάλουν την αντίληψη περί «ψωροκώσταινας», σύμφωνα με την οποία η  ευημερία, η ανάπτυξη και η ισχύς του «έθνους» δεν εξαρτάται από τον  φυσικό πλούτο της χώρας, τις παραγωγικές δυνατότητές της και την  εργασία του λαού της, ούτε βέβαια μπορεί να εξαρτάται από κάποια  πετρέλαια της Ζούγκλας που θα της προσφέρει ένα μακρινό της τέκνο, ο  Έλληνας Γκαούρ, αλλά εξαρτάται από την αμερικανική βοήθεια και την προστασία των Αμερικανών! Οι «εθνικόφρονες» της εποχής ένα χρόνο  αργότερα αφότου γράφτηκε αυτή η περιπέτεια από το Νίκο Ρούτσο θα  καταδίκαζαν σε θάνατο τον Δημήτρη Μπάτση, γόνο πλούσιας μεγαλοαστικής  οικογένειας, γιο του βασιλόφρονα ναυάρχου Μπάτση, συγγραφέα του  σημαντικότατου, για τα δεδομένα της εποχής, βιβλίου με τίτλο «Η βαριά  βιομηχανία στην Ελλάδα». Ο Δημήτρης Μπάτσης, ο αγωνιστής που την εποχή  της «ψωροκώσταινας» αναδείκνυε με το έργο του τις παραγωγικές  δυνατότητες και τον πλούτο της χώρας του για την ανάπτυξή της  καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με το Νίκο Μπελογιάννη με την κατηγορία,  τραγική ειρωνεία, της «διενέργειας κατασκοπίας κατά των συμφερόντων  του κράτους» και τουφεκίστηκε στις 30 Μαρτίου 1952, ένα χρόνο αργότερα από την κυκλοφορία αυτής της περιπέτειας του «Γκαούρ-Ταρζάν», που στην  επόμενη έκδοσή της έφερε τον επιτυχημένο τίτλο «Το Έγκλημα της Τζέιν».


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 7 Δεκεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_35.pdf
 





#36) Ο Τυφλός Ελέφαντας

Πέρα μακριά, προς το νοτιά, ζει μια μεγάλη και άγρια φυλή μικροσκοπικών νάνων. Αρχηγός τους είναι ο τρομερός μαύρος γίγαντας, Μπουραχάν, ένας εγωιστής, φιλόδοξος, αλλά και κουτός φύλαρχος που πιστεύει πως ο θεός Κράουμπα τον έστειλε στη Ζούγκλα για να γίνει ο παντοδύναμος Άρχοντας όλων των φυλών της.  Όμως, ανάμεσα στον γιγαντόσωμο Μπουραχάν και τη φιλοδοξία του υπάρχει ένα μεγάλο εμπόδιο, ο Ταρζάν, ο αδιαφιλονίκητος Άρχοντας της Ζούγκλας. Ο φιλόδοξος φύλαρχος δεν αργεί να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να εξοντώσει τον Ταρζάν και να υλοποιήσει τη φιλοδοξία του και μια μέρα παίρνει τους αμέτρητους μικροσκοπικούς πολεμιστές του και πολιορκεί τον Άρχοντα της Ζούγκλας μέσα στη σπηλιά του. Ο Ταρζάν είναι αδύνατο να τα βάλει μόνος του με τους αμέτρητους νάνους του Μπουραχάν, αλλά και ο Γκαούρ να έρθει να τον βοηθήσει πάλι δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τόσους πολλούς ατρόμητους έστω και μικροσκοπικούς πολεμιστές που είναι οπλισμένοι με ασπίδες, κοντάρια και τόξα και από τις ζώνες τους κρέμονται δυσανάλογα μεγάλες χαντζάρες σαν του Ποκοπίκο. Από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται ο Άρχοντας της Ζούγκλας θα τον βγάλει ο φοβερός και τρομερός προστάτης των κουτών και αδυνάτων, ο διαβολεμένος Ποκοπίκο, που όταν μαθαίνει για την πολιορκία συμβουλεύει τον Γκαούρ και την Ταταμπού να μην τρέξουν να βοηθήσουν τον Ταρζάν στη σπηλιά του, αλλά να πάνε στο χωριό των μικροσκοπικών πολεμιστών όσο αυτοί είναι απασχολημένοι με την πολιορκία και να το καταλάβουν, ενώ ο ίδιος παρουσιάζεται στον Μπουραχάν ως μάγος, που του προβλέπει πως ένας μελαψός γίγαντας και μια όμορφη γυναίκα θα πατήσουν το παλάτι του και θα γίνουν αυτοί βασιλιάδες στο χωριό του! Ο κουτός φύλαρχος τον πιστεύει και ετοιμάζεται να λύσει την πολιορκία, αλλά…

Το τεύχος 36 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Τυφλός Ελέφαντας» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 2 Ιουνίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 26 Ιουλίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 38 της Α’ περιόδου με τίτλο «Ο Νεκρός Γίγαντας», που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1951. «Ο νεκρός γίγαντας» του τίτλου της Α’ περιόδου είναι ο γιγαντόσωμος φύλαρχος της φυλής των πυγμαίων, ο Μπουραχάν, ενώ «ο τυφλός ελέφαντας» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι ο ελέφαντας του φυλάρχου, που τυφλωμένος στο δεξί μάτι από τα βέλη των μικρόσωμων υπηκόων του πέφτει στο γκρεμό και μαζί του πέφτουν στο ποτάμι με τους κροκοδείλους και οι αναβάτες του, ο Ταρζάν και η 
Ταταμπού. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, καλύπτοντας κι άλλο κενό στη σειρά των τευχών της Γ’ περιόδου.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 9 Σεπτεμβρίου 2016







#37) Ο Γοριλλάνθρωπος Νταμπούχ

Στο τεύχος 37 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γοριλλάνθρωπος Νταμπούχ» εμφανίζεται για πρώτη φορά ο φύλαρχος Γιαχάμπα, που θα έχει σημαντικό ρόλο σε πολλές περιπέτειες επόμενων τευχών της σειράς μέχρι και την ολοκλήρωσή της. Ο Γιαχάμπα είναι ένας μαύρος υπεργίγαντας με υπερφυσική δύναμη, σκληρός και ύπουλος, που επειδή δεν έχει καθόλου μαλλιά και το κεφάλι του είναι λείο και γυαλιστερό ο Ποκοπίκο τον λέει καρπουζοκέφαλο. Ο Γιαχάμπα σ’ αυτή την πρώτη περιπέτεια όπου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, εμφανίζεται στο βουνό του Γκαούρ καβάλα σε ένα ζέβρο, αρπάζει την Ταταμπού και την κουβαλάει με τη βία στο άντρο του, στις κατακόμβες του πέτρινου κούφιου βουνού του, όπου τον περιμένει ο παντοδύναμος μάγος Νάχρα-Ντου για να τον παντρέψει με την πανώρια Ελληνίδα! Όμως, το σχέδιο του καταχθόνιου μάγου είναι άλλο! Αυτός έβαλε τον μαύρο υπεργίγαντα να απαγάγει την Ταταμπού με σκοπό να την αρπάξει στη συνέχεια ο ίδιος και να την έχει σκλάβα του στην υπόγεια καταπακτή του. Ο Νάχρα-Ντου με το πανίσχυρο βλέμμα του μοναδικού του πράσινου ματιού υπνωτίζει τον φοβερό Γιαχάμπα, υποτάσσει τη θέλησή του και αρπάζει την πανέμορφη κόρη της Ζούγκλας για να τη μεταφέρει κάτω από τα χαλάσματα του αρχαίου ναού όπου βρίσκεται το φρικτό άντρο του. Όλα θα είχαν χαθεί για την Ταταμπού, αν ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, ο αιώνιος προστάτης των κουτών και αδυνάτων, δεν είχε κρεμαστεί από την ουρά του ραβδωτού ζέβρου και δεν είχε ακολουθήσει το Γιαχάμπα καθώς μετέφερε την πανώρια Ελληνίδα στο κούφιο βουνό του…

Το τεύχος 37 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γοριλλάνθρωπος Νταμπούχ» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 9 Ιουνίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 2 Αυγούστου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 39 της Α’ περιόδου με τίτλο «Ο Τερατόμορφος Αράπης», που κυκλοφόρησε την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου του 1951. «Ο τερατόμορφος αράπης» του τίτλου της Α’ περιόδου, αν και η περιγραφή του ως «τερατόμορφου» είναι μάλλον ατυχής, είναι ο φοβερός φύλαρχος των Μαύρων Δαιμόνων, Γιαχάμπα, ο κύριος του απέραντου κούφιου βουνού. Ο τίτλος της Γ’ περιόδου είναι κι αυτός μάλλον ατυχής γιατί «ο γοριλλάνθρωπος Νταμπούχ» ναι μεν εμφανίζεται σ’ αυτό το τεύχος και μονομαχεί με τον Γιαχάμπα, ο ρόλος του όμως δεν είναι τέτοιος ώστε να διεκδικήσει τον τίτλο του τεύχους σε βάρος του αντιπάλου του που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και εμφανίζεται για πρώτη φορά. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, καλύπτοντας ένα ακόμα κενό στη σειρά των τευχών της Γ’ περιόδου.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Οκτωβρίου 2016






#38) Ο Παντοδύναμος Νάχρα-Ντου

Η συντρόφισσα του Ταρζάν, η Τζέιν, και ο γιος του, ο Μπέϊμπι, εξαφανίζονται και ο ξανθός γίγαντας αν και κάνει άνω-κάτω τη Ζούγκλα, δεν καταφέρνει να βρει ούτε το παραμικρό ίχνος τους. Στην απόγνωσή του καταφεύγει στα χαλάσματα του αρχαίου ναού, εκεί όπου βρίσκεται η τρομακτική κατακόμβη του «παντοδύναμου μάγου» Νάχρα-Ντού για να τον ρωτήσει και να μάθει πού βρίσκονται η συντρόφισσά του και ο γιος του. Ο φοβερός μάγος δεν χάνει την ευκαιρία που αναζητά και λέει ψέματα στον Ταρζάν πως τη Τζέιν και τον Μπέιμπι τους άρπαξε ο Γκαούρ, τη Τζέιν για να την κάνει γυναίκα του και τον Μπέιμπι για να τον σκοτώσει και να βγάλει από τη μέση πρώτα το διάδοχο του θρόνου της Ζούγκλας και μετά τον ίδιο τον άρχοντά της. Στο μεταξύ τη Τζέιν δεν την άρπαξε κανένας, αλλά έπεσε θύμα της απληστίας της. Σε έναν περίπατο στη Ζούγκλα με τη Χουχού και τον Μπέιμπι περνούν από το κούφιο βουνό του φοβερού φυλάρχου Γιαχάμπα και όταν μαθαίνει από τη Χουχού πως το υπόγειο παλάτι του τρομερού μαύρου γίγαντα είναι στρωμένο με αμέτρητα μεγάλα διαμάντια μπαίνει στο κούφιο βουνό μαζί με τη Χουχού για να μαζέψει όσα περισσότερα μπορέσει. Όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι να πέσει στα χέρια του απαίσιου φυλάρχου. Ευτυχώς, ο Μπέιμπι δεν ακολουθεί τη μητριά του και την Χουχού στην κάθοδό τους στο υπόγειο παλάτι και τρέχει στο πέτρινο βουνό του Γκαούρ να τον ειδοποιήσει να έρθει για βοήθεια…

Το τεύχος 38 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Παντοδύναμος Νάχρα-Ντου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 16 Ιουνίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 9 Αυγούστου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 40 της Α’ περιόδου με τίτλο «Το Φαρμάκι της Κόμπρας», που κυκλοφόρησε την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου του 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, αναφέρεται στο «φαρμάκι της κόμπρας που δαγκώνει θανάσιμα την Αρχόντισσα της Ζούγκλας όσο βρίσκεται αιχμάλωτη στην υπόγεια αίθουσα του κούφιου βουνού του Γιαχάμπα, ενώ ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται στον «παντοδύναμο μάγο Νάχρα-Ντου», που όταν ο Ταρζάν ζητάει τη βοήθειά του να του πει πού βρίσκονται η συντρόφισσά του και ο γιος του προσπαθεί να βάλει τον Άρχοντα της Ζούγκλας και τον Έλληνα Γκαούρ να χτυπηθούν μεταξύ τους, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να απαλλαγεί από αυτούς και να κάνει σκλάβα του την Ταταμπού. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, καλύπτοντας ένα ακόμα από τα τελευταία κενά στη σειρά των τευχών της  Γ’ περιόδου του περιοδικού.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Οκτωβρίου 2016








#39) Βασίλισσα των Ανθρωποφάγων

Ο Ταρζάν και η πανέμορφη συντρόφισσά του η Τζέιν δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Μέρα και νύχτα γκρινιάζουν και τρώγονται όπως ο σκύλος με τη γάτα. Αιτία γι αυτήν την κατάσταση είναι πως αν και ζευγάρι δεν αγαπάει ο ένας τον άλλο, γιατί ο μεν Άρχοντας της Ζούγκλας νιώθει τρελή αγάπη για τη συντρόφισσα του Έλληνα γίγαντα, την πανώρια Ταταμπού, ενώ η Αρχόντισσα της Ζούγκλας θέλει δικό της τον ατρόμητο μελαψό Έλληνα γίγαντα, τον Γκαούρ. Η Τζέιν μην αντέχοντας άλλο τη συμβίωσή της με τον Ταρζάν, αποφασίζει να τον εγκαταλείψει και να επιστρέψει στην Αγγλία. Υπόσχεται στη Χουχού πως θα την παντρέψει με έναν ωραίο και πλούσιο λόρδο και η μαύρη πυγμαία παρά κάποιους αρχικούς δισταγμούς γιατί δεν θέλει να αφήσει το Ποκοπικάκι της, δέχεται να την ακολουθήσει. Όμως οι δυο γυναίκες δεν στέκονται τυχερές. Καθώς κατευθύνονται προς το Μεγάλο Λιμάνι για να πάρουν το πλοίο που θα τους μεταφέρει στην Αγγλία, δέχονται την επίθεση ενός λυσσασμένου γορίλα που παρά τη λύσσα του βρίσκει ελκυστική τη Χουχού, την αρπάζει και φεύγει. Αλλά και η Τζέιν δεν στέκεται τυχερή. Τρέχοντας πίσω από το γορίλα για να σώσει τη Χουχού, πέφτει στα χέρια ενός μπουλουκιού ανθρωποφάγων που τη μεταφέρουν στο χωριό τους για να την ψήσουν. Όμως η τύχη την τελευταία στιγμή χαμογελάει στην όμορφη Τζέιν και ενώ οι κανίβαλοι έχουν ετοιμάσει τη φωτιά για να την ψήσουν, πιάνει μια δυνατή βροχή και τη σβήνει. Ο δεισιδαίμονας φύλαρχος της φυλής, Στραστρούκ, πιστεύοντας πως αυτή η βροχή ήταν θαύμα του Θεού του για να σώσει τη λευκή γυναίκα, την ανακηρύσσει βασίλισσα της φυλής και καλεί τους ανθρωποφάγους υπηκόους του να την προσκυνήσουν. Η Τζέιν δεν χάνει την ευκαιρία που της δίνει η ανακήρυξή της σε βασίλισσα μιας φυλής φοβερών ανθρωποφάγων και καταστρώνει ένα σατανικό σχέδιο για να εκδικηθεί σκληρά τον Γκαούρ που απορρίπτει την αγάπη της και την αγαπημένη συντρόφισσά του, την αντίζηλό της…

Το τεύχος 39 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Βασίλισσα των Ανθρωποφάγων» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 23 Ιουνίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 16 Αυγούστου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 41 της Α’ περιόδου με τίτλο «Ο Λυσσασμένος Γορίλας», που κυκλοφόρησε την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου του 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, αναφέρεται στον «λυσσασμένο γορίλα» που επιτίθεται στην Τζέιν και τη Χουχού που κατευθύνονται στο Μεγάλο Λιμάνι για να φύγουν για την Αγγλία, ενώ ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται στη Τζέιν που τη δέχονται ως βασίλισσά τους οι ανθρωποφάγοι της φυλής του φυλάρχου Στραστρούκ. Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύουμε σήμερα το παραχώρησε κι αυτό στο «μπαούλο» ο αγαπητός φίλος Νίκος Ζώης, καλύπτοντας ένα ακόμα από τα τελευταία κενά στη σειρά των τευχών της Γ’ περιόδου του περιοδικού.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Οκτωβρίου 2016






#40) Ο Χαλασμός του Κόσμου

Ο Ταρζάν με τη Τζέϊν, τον Μπέϊμπυ και τη Χουχού και ο Γκαούρ με την  Ταταμπού και τον Ποκοπίκο εγκαταλείπουν την περιοχή τους και τις  σπηλιές όπου ζουν, στήνουν δυο καλύβες στους πρόποδες ενός μακρινού  βουνού, του «Μαύρου Βουνού», που κρύβει στα σπλάχνα του μεγάλες  ποσότητες χρυσού και σκάβουν κάθε μέρα, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, για να συγκεντρώσουν όσο περισσότερο χρυσάφι μπορέσουν. Και  ενώ οι δυο σωροί από μεγάλα και μικρά κομμάτια χρυσού μεγαλώνουν, η  απληστία της Τζέιν που θέλει ο δικός της θησαυρός να είναι  μεγαλύτερος, δημιουργεί προστριβές και συγκρούσεις μεταξύ τους. Και  δεν έφταναν τα προβλήματα που δημιουργούν οι αντιπαραθέσεις τους αυτές, οι ήρωές μας δέχονται και την επίθεση μιας άγριας φυλής  ιθαγενών που ζουν στην άλλη πλευρά του μαύρου βουνού και επιτίθενται  για να αρπάξουν το χρυσάφι για λογαριασμό τους. Όμως, τα χειρότερα  έρχονται, όταν το Μαύρο Βουνό που είναι ηφαίστειο ενεργοποιείται,  βράχια και καπνοί εκτοξεύονται από τον κρατήρα του και η πυρωμένη λάβα  αρχίζει να κυλάει στις πλαγιές του…

Το τεύχος 40 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Χαλασμός  του Κόσμου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 30 Ιουνίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 23 Αυγούστου 1962. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει  το τεύχος 42 της Α’ περιόδου με τίτλο «Η Κολασμένη Γη», που  κυκλοφόρησε το 1951. Ο τίτλος της Γ’ περιόδου είναι παραπλήσιος με τον  τίτλο της Α’ περιόδου και αναφέρονται και οι δύο στην έκρηξη του  ηφαιστείου  του Μαύρου Βουνού, όπου βρίσκονται όλοι οι βασικοί ήρωες  του «Γκαούρ-Ταρζάν» για να συγκεντρώσουν τους θησαυρούς του.

Στην περιπέτεια αυτή που γράφτηκε από το Νίκο Ρούτσο το 1951  εμφανίζεται και η κυριαρχούσα εκείνη την εποχή και μεταγενέστερα  θεωρία των νικητών του εμφυλίου, η θεωρία της ψωροκώσταινας. Ο Γκαούρ  αρχικά δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τον χρυσό του Μαύρου Βουνού  και είναι απρόθυμος να εγκαταλείψει τη σπηλιά του στο πέτρινο βουνό  όπου ζει με την αγαπημένη του συντρόφισσα και τον Ποκοπίκο, αλλά η Ταταμπού τον πείθει πως όσο περισσότερο χρυσάφι συγκεντρώσουν και  προσφέρουν στη φτωχή πατρίδα τους την Ελλάδα, τόσο περισσότερο θα τη  βοηθήσουν να γίνει κι αυτή μια πλούσια, δυνατή και ευτυχισμένη χώρα,  όπως είναι η Αγγλία, η πατρίδα του Ταρζάν. Η ευημερία, η ανάπτυξη και  η ισχύς της φτωχής Ελλάδας λοιπόν δεν θα προέλθουν από την εργασία και  τις προσπάθειες των Ελλήνων που θα αξιοποιήσουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας τους, αλλά από τους θησαυρούς και το χρυσάφι της  μακρινής Ζούγκλας ή σύμφωνα με τη θεωρία της ψωροκώσταινας από τα  δάνεια, από την αμερικανική βοήθεια και από την προστασία των  Αμερικανών!

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 10 Οκτωβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_40.pdf

 Τόμος 6 ---------------------------------------------------------------------------------------------

#41) Ο Γκαούρ Ένοχος


Ο Γκαούρ μένει για μια ολόκληρη νύχτα μέσα στο νερό εγκλωβισμένος από τα κλαδιά ενός γιγάντιου δέντρου που έπεσε κατά τη διάρκεια μιας  φοβερής τροπικής νεροποντής και είναι βαριά άρρωστος, ψήνεται στον  πυρετό και χαροπαλεύει. Προστάτης φρουρός έξω από τη σπηλιά του στην  κορυφή του πέτρινου βουνού στις δύσκολες αυτές ώρες στέκεται ο  γοριλάνθρωπος Νταμπούχ, ενώ η Ταταμπού η αγαπημένη συντρόφισσα του  Έλληνα γίγαντα βρίσκεται στο πλευρό του, προσεύχεται και τον  φροντίζει. Ο Ποκοπίκο φεύγει από το βουνό του Γκαούρ, φτάνει στη  σπηλιά του Ταρζάν και τον πληροφορεί πως ο Έλληνας γίγαντας είναι  βαριά άρρωστος και πως οι μέρες που του έμειναν είναι λίγες. Ο Ταρζάν  βρίσκεται σε δίλλημα αν πρέπει να τρέξει στην κορφή του πέτρινου  βουνού για να βοηθήσει τον «αδελφό» του, γιατί οι σχέσεις τους τον  τελευταίο καιρό μετά από μια σειρά παρεξηγήσεις που προηγήθηκαν σε μια  περιπέτειά τους είναι εχθρικές. Αν όμως ο Ταρζάν ταλαντεύεται αν θα  πρέπει να βοηθήσει, πώς θα βοηθηθεί ο Έλληνας γίγαντας στις τραγικές  ώρες που περνάει;

Το τεύχος 41 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γκαούρ  Ένοχος» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 7 Ιουλίου 1960 και σε ανατύπωση την  Πέμπτη 23 Αυγούστου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει  το τεύχος 43 της Α’ περιόδου με τίτλο «Στα Νύχια του Χάρου», που κυκλοφόρησε το 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, αναφέρεται στο Χάρο που  είναι έτοιμος να αρπάξει στα νύχια του τον βαριά άρρωστο με υψηλό  πυρετό Γκαούρ, ενώ ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται στις κατηγορίες  του Ταρζάν, που μετά τα ψέματα της Τζέιν πως ο Έλληνας γίγαντας πήγε  στην σπηλιά τους να την αρπάξει για να την κάνει σκλάβα του, θεωρεί  τον Γκαούρ ένοχο και τον κατηγορεί για ανανδρία, κτηνωδία και  προστυχιά. Ο Έλληνας γίγαντας δέχεται την ενοχή και προτιμάει να φύγει  ντροπιασμένος παρά να κατηγορήσει μια γυναίκα στο σύντροφό της!

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 30 Οκτωβρίου 2015
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_41.pdf




 
 #42) Μια Σκιά στο Σκοτάδι

Ο γοητευτικός αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν μετά την αποτυχία του  να σαγηνεύσει τη Τζέϊν, την πανέμορφη ξανθιά συντρόφισσα του Ταρζάν με  τα υπέροχα γαλάζια μάτια, που η καρδιά της είναι κρυφά δοσμένη χωρίς  όμως ανταπόκριση στον πανώριο μελαψό Έλληνα γίγαντα, την απαγάγει και  τη μεταφέρει στην καλύβα του. Όμως εκεί ο συνεργάτης και συγκάτοικός  του, ο απαίσιος αφρικανός Ταχάρ, απαιτεί ως συνεταίρος του μερίδιο από  τη λευκή γυναίκα. Ο Ταχάρ δεν έχει ούτε τη δύναμη, ούτε το θάρρος,  ούτε την παλικαριά να τα βάλει με τον αμερικανό τυχοδιώκτη και καλεί την ερωτευμένη με τον Μαξ Άρλαν, την πανέμορφη Άρα-Βαν, το εξωτικό  τριαντάφυλλο της Ζούγκλας με το υπέροχο σαν μπρούτζινο άγαλμα κορμί,  τα κατάμαυρα λαμπερά μάτια και τα χείλια με το χρώμα του παραγινωμένου  βύσσινου, που τυφλωμένη από τη ζήλεια της όταν μαθαίνει πως ο αγαπημένος της ενδιαφέρεται για άλλη, θα κάνει ό,τι μπορεί για να  βγάλει από τη μέση την απρόσμενη αντίζηλό της. Στην καλύβα του  αμερικανού τυχοδιώκτη προστρέχουν ο Ταρζάν, αλλά και ο Γκαούρ  ειδοποιημένος από τη Χουχού που προσπαθεί να καταλάβει πώς είναι  δυνατόν η Τζέϊν να έχει απορρίψει ένα τέτοιο «ομορφόπαιδο» σαν τον Μαξ  Άρλαν και η καλύβα του αμερικανού τυχοδιώκτη μετατρέπεται σε πεδίο  συγκρούσεων, αντιζηλιών και ερωτικών παθών…

Το τεύχος 42 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Μια Σκιά  στο Σκοτάδι» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 14 Ιουλίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιέχει το τεύχος 44 της Α’ περιόδου με τίτλο «Ο Μαύρος Άγγελος», που  κυκλοφόρησε το 1951. Ο τίτλος της Γ’ περιόδου, «Μια Σκιά στο Σκοτάδι», αναφέρεται στη Χουχού που εμφανίζεται αμυδρά σαν σκιά στο άνοιγμα της  σπηλιάς του Γκαούρ στην κορυφή του πέτρινου βουνού του εκείνη τη νύχτα  με τη φοβερή καταιγίδα που ούτε άνθρωπος, ούτε θεριό δεν τολμούσε να  κυκλοφορήσει στη Ζούγκλα για να πληροφορήσει τον Έλληνα γίγαντα για  την απαγωγή της Τζέϊν από τον Μαξ Άρλαν. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, «Ο  Μαύρος Άγγελος», αναφέρεται στο πιο όμορφο πλάσμα που γεννήθηκε ποτέ  στη Ζούγκλα, στην πανώρια Άρα-Βαν, στη γλώσσα των ιθαγενών το όνομά της  σημαίνει «Μαύρος Άγγελος», που τυφλωμένη από τον έρωτά της για τον  γοητευτικό αμερικανό τυχοδιώκτη όταν μαθαίνει για το ενδιαφέρον του  για την πανέμορφη ξανθιά Τζέϊν, δεν διστάζει να την ποτίζει με φαρμάκι  κόμπρας για να τη βγάλει από τη μέση. Το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο  τέτοιων ιστοριών είναι πως τις διαβάζαμε όταν ήμασταν δέκα χρονών,  ίσως γι αυτό μάθαμε όταν μεγαλώσαμε να ενδιαφερόμαστε μόνο για τις  γυναίκες επιπέδου αμαζόνας και πάνω.
Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 12 Οκτωβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_42.pdf





#43) Το Μαύρο Διαμάντι

Δύο αδέλφια εξερευνητές, ο Ντάρβιν και ο Χούπερ, έρχονται στη Ζούγκλα  για να ανακαλύψουν το ιερό μαύρο διαμάντι, ένα ατίμητο τεράστιο  πετράδι, που σύμφωνα με τα αρχαία χειρόγραφα που έπεσαν στα χέρια τους  είναι θαμμένο σε μια μυστική κρύπτη κάτω από τα χαλάσματα ενός  πανάρχαιου ναού, στα βάθη μιας υπόγειας καταπακτής που βρίσκεται στην  Πέρα Ζούγκλα. Όμως, μετά από τόσους αιώνες που έχουν περάσει δεν υπάρχει πια κανείς που να γνωρίζει πού βρίσκεται η υπόγεια καταπακτή  εκτός από την Ταταμπού που τη χρησιμοποιούσε ως καταφύγιό της όσο  ζούσε σαν αγρίμι στην Πέρα Ζούγκλα μετά το θάνατο του φύλαρχου πατέρα  της. Καθώς τα δύο αδέλφια προσπαθούν να ανακαλύψουν την υπόγεια  καταπακτή, γίνονται στόχος μιας άγριας φυλής ανθρωποφάγων που με  επικεφαλής τον φύλαρχό τους τον απαίσιο κακούργο Αρχάν προσπαθούν να  τους συλλάβουν. Οι δύο εξερευνητές περνούν καταδιωκόμενοι το Μεγάλο  Ποτάμι που χωρίζει την Πέρα Ζούγκλα από την επικράτεια του Ταρζάν και  ζητούν από τον Άρχοντα της Ζούγκλας τη βοήθειά του εξηγώντας του πως  το μαύρο διαμάντι δεν το θέλουν για λογαριασμό τους, αλλά για να το  προσφέρουν στο μεγάλο μουσείο της κοινής τους πατρίδας, της Αγγλίας. Ο  Ταρζάν παρά τις αντιρρήσεις της Τζέιν, που όταν μαθαίνει για την  ύπαρξη του τεράστιου αυτού διαμαντιού προτείνει να το κρατήσουν οι  ίδιοι, δέχεται να τους βοηθήσει και ετοιμάζεται να πάει να χτυπηθεί με  τους κανίβαλους του φυλάρχου Αρχάν πριν περάσουν το Μεγάλο Ποτάμι και  βρεθούν στην περιοχή του. Όμως, οι ανθρωποφάγοι είναι πολλοί και  αποφασισμένοι και ο Ταρζάν έχει βοηθούς μόνο τη Τζέιν και τους δυο  εξερευνητές που όταν βλέπουν τους μανιασμένους κανίβαλους παραλύουν  και τα χέρια τους τρέμουν…

Το τεύχος 43 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Μαύρο  Διαμάντι» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Ιουλίου 1960 και σε ανατύπωση την  Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει  το τεύχος 45 της Α’ περιόδου με τίτλο «Η Καταπακτή του Θανάτου», που  κυκλοφόρησε το 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, αναφέρεται στην υπόγεια  «καταπακτή» όπου βρίσκεται κρυμμένο από αιώνες το ατίμητο «μαύρο  διαμάντι» του τίτλου της Γ’ περιόδου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Οκτωβρίου 2015
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_43.pdf





#44) Οι Τρεις Γίγαντες

Στο τεύχος 44 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι Τρεις  Γίγαντες» εμφανίζεται στην Ζούγκλα η ιεραπόστολος Γιοχάνα, μια νέα,  μελαψή γυναίκα, όμορφη σαν την Ταταμπού, που φοράει ένα μακρύ καφετί  ράσο και στο στήθος της κρέμεται ένα ξύλινος σταυρός. Η νεαρή γυναίκα  διδάχτηκε την αληθινή θρησκεία του Χριστού από έναν άγιο λευκό  γέροντα, που εμφύσησε μέσα στην καρδιά της την Αγάπη και την Καλοσύνη  και τη βάφτισε χριστιανή χαρίζοντάς της το όνομα Γιοχάνα. Μετά τον  θάνατο του άγιου γέροντα που τον κατασπάραξε μια πεινασμένη τίγρη η  Γιοχάνα συνεχίζει το έργο του αξέχαστου πνευματικού πατέρα της  τριγυρνώντας ολομόναχη και άφοβη στην άγρια Ζούγκλα διδάσκοντας την  Αγάπη και τα θεία λόγια του Χριστού. Κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να της  κάνει κακό και οι άγριοι ιθαγενείς και τα πεινασμένα θηρία της  Ζούγκλας ημερεύουν στο πέρασμά της, τη σέβονται και την αγαπούν. Η  Γιοχάνα σε μια περιπλάνησή της στη Ζούγκλα πέφτει σε ένα βαθύ πηγάδι,  που στην εξέλιξη της ιστορίας μετατρέπεται σε πεδίο συγκρούσεων,  μονομαχιών και αντιπαραθέσεων του Ταρζάν, της σατανικής συντρόφισσάς  του, της Τζέιν, του Γκαούρ και του Αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν με 
επίκεντρο της διάσωση της ιεραποστόλου…

Το τεύχος 44 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι Τρεις  Γίγαντες» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 28 Ιουλίου 1960 και σε ανατύπωση την  Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει  το τεύχος 46 της Α’ περιόδου με τίτλο «Το Πηγάδι της Τρελής», που  κυκλοφόρησε το 1951. Ο τίτλος της Α’ περιόδου, αναφέρεται στο «πηγάδι»  όπου έπεσε η ιεραπόστολος Γιοχάνα, που ο Ποκοπίκο έχοντας ίσως υπόψη κάποια έκφραση της εποχής το ονομάζει «το πηγάδι της τρελής», γιατί  όταν ακούει την ιεραπόστολο από το βάθος του πηγαδιού να ζητάει από  τον Κύριο να συγχωρήσει τη δούλη του και να τη δεχτεί στον Οίκο του,  νομίζει πως είναι κάποια δούλα ή τρελή που ψάχνει για σπίτι και τρέχει  να φύγει γιατί δεν θέλει να «μπλέξει με πηγάδια και τρελές»! Ο τίτλος  «Οι τρεις γίγαντες» της Γ’ περιόδου αναφέρεται στον Γκαούρ, τον Ταρζάν  και το Μαξ Άρλαν και τις συγκρούσεις μεταξύ τους.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 10 Νοεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_44.pdf






#45) Η Φωτιά του Ουρανού

Στην ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 45 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Φωτιά του Ουρανού» παρακολουθούμε κάτω από ποιες συνθήκες και με ποιο σατανικό σχέδιο ο κακούργος Ρούγκο καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τον Γκαούρ για να τον μεταφέρει στη Αμερική, όπου θα τον χρησιμοποιήσει σε μεγάλο τσίρκο της μακρινής αυτής χώρας για να κερδίσει εκατομμύρια δολάρια. Στα επόμενα εννιά τεύχη ο Γκαούρ δεν βρίσκεται στη Ζούγκλα και δεν έχει κοντά του την αγαπημένη, αγνή συντρόφισσά του, Ταταμπού. Όμως, η ακεραιότητα, η αγνότητα και οι αστείρευτες δυνάμεις του Έλληνα γίγαντα θα εκδηλωθούν με τον ίδιο τρόπο και στο νέο τελείως διαφορετικό περιβάλλον που θα βρεθεί και στις εντελώς διαφορετικές καταστάσεις που θα αντιμετωπίσει. Ενδεικτικός για τη διαφορετικότητα των επόμενων ιστοριών της σειράς είναι και ο συγκινητικός τίτλος του επόμενου τεύχους 46, «Ζούγκλα χωρίς Γκαούρ».

Το τεύχος 45 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Φωτιά του Ουρανού» κυκλοφόρησε στις 4 Αυγούστου 1960 και σε ανατύπωση στις 27 Σεπτεμβρίου 1962 και αντιστοιχεί στο τεύχος 47 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 18 Απριλίου 1951 με τίτλο «Ο Πράσινος Σκορπιός». Ο τίτλος του τεύχους της Α’ περιόδου δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση του τεύχους της Γ’ περιόδου και την αντιστοιχία των δύο ιστοριών που περιλαμβάνουν τα δύο τεύχη μπορεί να την υποθέσει κανείς από τη συσχέτιση των τίτλων των αμέσως προηγούμενων τευχών της Α’ περιόδου με το περιεχόμενο των αμέσως προηγούμενων ιστοριών της Γ’ περιόδου και από το δεδομένο πως και στην Α’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού ο Γκαούρ μεταφέρεται στην Αμερική.

Προκόπης Κωφός
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_45.pdf





#46) Ζούγκλα χωρίς Γκαούρ

Στην ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 46 της Γ’ περιόδου του  «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ζούγκλα χωρίς Γκαούρ» ο έλληνας γίγαντας  βρίσκεται στην Αμερική, όπου αναγκάζεται να υποκύψει στον εκβιασμό του  κακούργου Ρούγκο που τον έχει αρπάξει από τη Ζούγκλα με σκοπό να τον  χρησιμοποιήσει στη μακρινή χώρα για να πλουτίσει. Ο Ρούγκο εκβιάζει  τον Γκαούρ με την απειλή πως θα του φέρει κομμένο το κεφάλι της  Ταταμπού αν ο έλληνας γίγαντας δεν δεχτεί να παριστάνει ως αξιοθέατο  τον αγριάνθρωπο κλεισμένος μέσα σε ένα κλουβί για να έρχεται να τον  βλέπει ο κόσμος έναντι εισιτηρίου! Η Ταταμπού όμως δεν είναι αιχμάλωτη  του Ρούγκο, ο κακούργος τυχοδιώκτης λέει ψέματα στον Γκαούρ για να τον  ξεγελάσει, βρίσκεται στη Ζούγκλα και θρηνεί για την απώλεια της  αγαπημένου της συντρόφου. Ο Ποκοπίκο δεν αντέχει άλλο να τη βλέπει να  μαραζώνει, παίρνει τρία μεγάλα διαμάντια που είχε φυλαγμένα στον  «κουμπαρά» του και πληρώνοντας και εξαγοράζοντας έναν εργάτη στο  λιμάνι και τον καπετάνιο του καραβιού ταξιδεύει ως λαθρεπιβάτης στην  Αμερική για να βρει και να βοηθήσει το αγαπημένο του φίλο…

Το τεύχος 46 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ζούγκλα  χωρίς Γκαούρ» κυκλοφόρησε στις 11 Αυγούστου 1960 και σε ανατύπωση στις  4 Οκτωβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιείχε το  τεύχος 48 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951 με τίτλο «Η  Τραγική Χαράδρα». Ο τίτλος του τεύχους της Α’ περιόδου παραπέμπει στη  σκοτεινή χαράδρα όπου κάλεσε ο κακούργος Ρούγκο τον Ταρζάν για να τον  εκβιάσει να του παραδώσει τον Γκαούρ και την Ταταμπού με αντάλλαγμα  την απελευθέρωση της Τζέιν που την κρατούσε αιχμάλωτη, απειλώντας πως  αν ο Ταρζάν δεν τον βοηθήσει θα την παραδώσει στους κανίβαλους  αραπάδες που είχε στη δούλεψή του. Είναι φανερό πως ο τίτλος του  τεύχους της Γ’ περιόδου υπερτερεί έναντι του τίτλου της Α’ περιόδου,  όχι μόνο για τη συγκίνηση που προκαλεί στους αναγνώστες που γνωρίζουν  πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και γιατί αναφέρεται στον πυρήνα της  υπόθεσης αυτής της περιπέτειας.


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_46.pdf





#47) Τραγωδία στο Ποτάμι

Στην περιπέτεια αυτή ο Γκαούρ με τον Ποκοπίκο βρίσκονται στην Αμερική  και δουλεύουν στο μεγαλύτερο τσίρκο της χώρας, ως βοηθός θηριοδαμαστή  ο έλληνας γίγαντας και ως παλιάτσος ο μικροσκοπικός φίλος του. Την  παράσταση βέβαια στο τσίρκο την κλέβει, ποιος άλλος;, ο μικροσκοπικός  Ποκοπίκο, που, αφού βάζει στη θέση του τον καλόκαρδο ιδιοκτήτη του  τσίρκου, που δεν βλέπει τι «άντρακλα δυσθεόρατο» έχει μπροστά του και  τον αποκαλεί νάνο, ενθουσιάζει τους θεατές με τη σάτιρα και τον  αυτοσαρκασμό του. Αρχιθηριοδαμαστής του Τσίρκου, είναι ο Μπόρχα, ένας  καταχθόνιος γιγαντόσωμος αγριάνθρωπος που με κάθε μέσο προσπαθεί να  κάνει την μονάκριβη κόρη του ιδιοκτήτη του τσίρκου, την πανέμορφη  Βαλάντα, να τον αγαπήσει και να τον παντρευτεί για να γίνει αυτός  ιδιοκτήτης της τεράστιας περιουσίας που θα κληρονομήσει. Η καρδιά της  Βαλάντας όμως χτυπάει για τον έλληνα γίγαντα, το παλικάρι με τα μεγάλα  μαύρα μάτια και την εξωτική ομορφιά. Πώς θα αντιδράσει ο αδίσταχτος  Μπόρχα που διαισθάνεται από την πρώτη στιγμή πως ο μελαψός γίγαντας θα  σταθεί εμπόδιο στα καταχθόνια σχέδιά του;

Το τεύχος 47 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τραγωδία  στο Ποτάμι» κυκλοφόρησε στις 18 Αυγούστου 1960 και σε ανατύπωση στις  11 Οκτωβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιείχε το  τεύχος 49 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951 με τίτλο «Το  Ποτάμι του Θανάτου». Ο τίτλος και στα δύο τεύχη παραπέμπει στο ποτάμι  όπου φτάνει η Ταταμπού καταδιωκόμενη από τον Ταρζάν που θέλει να τη  σκοτώσει μετά τις συκοφαντίες της Τζέιν πως δήθεν η συντρόφισσα του  Γκαούρ προσπάθησε να εξοντώσει το γιο του, τον Μπέιμπι, για να  εκδικηθεί για την παράδοση του έλληνα γίγαντα συντρόφου της στο  λαθρέμπορο που ήθελε να τον μεταφέρει στην Αμερική. Το ποτάμι αυτό  είναι γεμάτο με πεινασμένους κροκοδείλους για αυτό και οι ιθαγενείς το  ονομάζουν Χουρτ Αλιάφ που σημαίνει στη γλώσσα τους «Το Ποτάμι του  Θανάτου» και η Ταταμπού είναι αναγκασμένη να βουτήξει στα θολά και  επικίνδυνα νερά του…


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_47.pdf





#48) Οι Αρραβώνες του Ποκοπίκο

Στην περιπέτεια αυτή ο Γκαούρ με τον Ποκοπίκο εξακολουθούν να  βρίσκονται στην Αμερική και να δουλεύουν στο τσίρκο του καλόκαρδου  Άρμαν. Όμως, ο αρχιθηριοδαμαστής του Τσίρκου, ο καταχθόνιος Μπόρχα,  ανυπομονεί να εξοντώσει τον Γκαούρ για να απαλλαγεί από έναν  επικίνδυνο αντίζηλο, που εξαιτίας του, όπως νομίζει, η πανέμορφη  Βαλάντα, η μονάκριβη κόρη του ευγενικού ιδιοκτήτη του τσίρκου και  μοναδική κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας του, αποκρούει τον έρωτά  του. Για να πετύχει το σχέδιο της δολοφονίας του Γκαούρ, ο κακούργος  Μπόρχα φροντίζει πρώτα από όλα να απομακρύνει τον τετραπέρατο φίλο του  Γκαούρ από κοντά του. Πληρώνει λοιπόν την τριακοσίων κιλών χοντρή του  τσίρκου, τη Γορούν, για να κάνει τα «γλυκά μάτια» στον διαβολεμένο  νάνο και ο Ποκοπίκο που είχε τσιμπηθεί μαζί της ξεφαντώνει όλο το  βράδυ με την ανοικονόμητη αρραβωνιαστικιά του, ενώ ο Μπόρχα και οι  βοηθοί του βάζουν σε ενέργεια το σχέδιό του, να ναρκώσουν τον Έλληνα  γίγαντα και να τον μεταφέρουν σε ένα τρομακτικό βάραθρο…

Το τεύχος 48 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι  Αρραβώνες του Ποκοπίκο» κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου 1960 και σε  ανατύπωση στις 18 Οκτωβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιείχε το τεύχος 50 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951  με τίτλο «Ο Θρόνος του Σατανά». Ο τίτλος του τεύχους της Α’ περιόδου  αναφέρεται σε μια φυλή ιθαγενών, τη φυλή των «Σατανάδων», που ζουν  πολύ μακριά στη Δύση σε μια φοβερή χαράδρα ανάμεσα σε δυο θεόρατα  βουνά. Ο βασιλιάς της φυλής των «Σατανάδων» έχει πεθάνει πριν από  χίλια χρόνια, αλλά το φάντασμά του έρχεται κάθε βράδυ και κάθεται στο  θρόνο του, στο «Θρόνο του Σατανά». Οι τερατόμορφοι μάγοι της φυλής  αυτής έχουν τη δύναμη να καλούν τις ψυχές των νεκρών από τον Άδη και τα φαντάσματά τους ανταποκρίνονται στο κάλεσμα και παρουσιάζονται  μπροστά τους. Σ’ αυτούς τους «Σατανάδες» προσφεύγει ο Ταρζάν όταν  μαθαίνει από ένα γράμμα της Τζέιν, που συνεχίζει τις μηχανορραφίες της  για να προξενήσει κι άλλες συμφορές στην Ταταμπού, πως ο Γκαούρ, που  βρίσκεται εξαιτίας του στην μακρινή Αμερική, είναι νεκρός. Όμως, παρά  τις επικλήσεις και τις τελετουργίες των «Σατανάδων» το φάντασμα του  Γκαούρ δεν εμφανίζεται. Στην Οδύσσεια, ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον  σκοτεινό Άδη για να συναντηθεί με τις ψυχές των συντρόφων του στην  Τροία που έχουν πεθάνει. Άραγε από την Οδύσσεια πήρε την ιδέα ο  συγγραφέας Νίκος Ρούτσος για το κάλεσμα των νεκρών και την προσπάθεια  του Ταρζάν να έρθει σε επαφή με τον νεκρό Έλληνα γίγαντα;


Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_48.pdf





Τόμος 7 ---------------------------------------------------------------------------------------------

#49) Ο Γκαούρ Δολοφόνος

Στην περιπέτεια αυτή ο Γκαούρ με τον Ποκοπίκο βρίσκονται ακόμα στην  Αμερική. Στην προσπάθειά τους να γυρίσουν στην Ζούγκλα μπαίνουν  λαθρεπιβάτες σε ένα μεγάλο φορτηγό καράβι που θα σάλπαρε για την  Αφρική, αλλά την τελευταία στιγμή εξαιτίας του Ποκοπίκο που μεθάει  πίνοντας ένα βαρελάκι κονιάκ που βρίσκει στο αμπάρι, αποκαλύπτονται,  συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη φυλακή, ο Ποκοπίκο για τρεις μήνες 
και ο Γκαούρ για τρία χρόνια γιατί αντιστάθηκε στους αστυνομικούς που  τον συνέλαβαν. Όμως, τα βάσανά τους δεν τελειώνουν με τη φυλάκισή τους  και η θέση τους χειροτερεύει ακόμα περισσότερο. Μια συμμορία κακοποιών  που σκοπεύουν να αξιοποιήσουν τη δύναμη και τις ικανότητες του έλληνα  γίγαντα στις παρανομίες τους βοηθάει τον Γκαούρ να δραπετεύσει  φροντίζοντας όμως να του φορτώσουν το φόνο των πέντε αστυνομικών που σκοτώνουν οι ίδιοι κατά τη διάρκεια της απόδρασης. Η θέση του Έλληνα  γίγαντα είναι τραγική, είναι αναγκασμένος να υποκύψει για μια ακόμα  φορά σε φρικτούς εκβιασμούς. Τι θα κάνει όταν οι κακοποιοί του  αναθέτουν να μπει σε μια μοναχική βίλα, να πνίξει τον κακοποιό  αντίπαλό τους που ζει εκεί με τη μοναχοκόρη του και να αρπάξει τα  χρήματα, τα κοσμήματα και το χρυσάφι που θα βρει;

Το τεύχος 49 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γκαούρ  Δολοφόνος» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιείχε το τεύχος 51 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951  με τίτλο «Ο Τρελός Γίγαντας». Ο τίτλος του τεύχους της Α’ περιόδου  αναφέρεται στον γοριλάνθρωπο Νταμπούχ, αυτός είναι «ο τρελός γίγαντας», που έχει τη μανία να μαζεύει αντικείμενα που αστράφτουν και  γυαλίζουν με αποτέλεσμα να έχει συγκεντρώσει στην καλύβα του ένα  θησαυρό από αστραφτερά διαμάντια, λαμπερά πετράδια και κάθε λογίς  πολύτιμα αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας. Αυτόν τον θησαυρό σκέφτεται  να προσφέρει η Ταταμπού στον κακοποιό Σαμ που έρχεται στη ζούγκλα με  την καλόκαρδη κόρη του Λάντα αναζητώντας πλούτη. Η Ταταμπού μαθαίνει  από την Λάντα, πως ο αγαπημένος της σύντροφος, ο Γκαούρ, ζει, αλλά  είναι στη φυλακή κατηγορούμενος για φόνους που δεν έχει διαπράξει και  αποφασίζει να προσφέρει το θησαυρό του γοριλανθρώπου στον καταχθόνιο  Σαμ, που της υπόσχεται πως με το θησαυρό αυτό θα μπορέσει να  δωροδοκήσει υψηλά πρόσωπα στην Αμερική για να ελευθερώσει το σύντροφό  της. Πώς όμως η Ταταμπού θα καταφέρει να πάρει το θησαυρό από τον  ερωτευμένο μαζί της τρελό γοριλάνθρωπο για να σώσει τον αγαπημένο της;

Διαβάζοντας κανείς σήμερα την ιστορία αυτή, που γράφτηκε στις αρχές  της δεκαετίας του ’50, αξίζει να προσέξει την εικόνα για την Αμερική  που είχαν στη χώρα μας εκείνη την περίοδο: Κακοποιοί, γκάγκστερ,  διαφθορά και πλουσιοπάροχες δωροδοκίες υψηλών προσώπων, προφανώς  κυβερνητικών αξιωματούχων και πολιτικών, για να απαλλάξουν από τις  κατηγορίες που τους βαρύνουν ακόμα και δολοφόνους, ανεξάρτητα φυσικά  από το γεγονός πως ο Γκαούρ, ο Έλληνας συμπατριώτης μας, ήταν εντελώς  αθώος! Προφανώς λοιπόν, η ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του ’50  θεωρούσε πως η εκτεταμένη διαφθορά και η παραβατικότητα σε μια  ανεπτυγμένη κοινωνία όπως η αμερικανική δεν ήταν εμπόδιο στην  οικονομική της ανάπτυξη, ούτε την οδηγούσε στην υπανάπτυξη.

Αντίθετα με την αντίληψη που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή, πως η  οικονομική ανάπτυξη ή η καθυστέρηση μιας χώρας είναι ανεξάρτητη από  την έκταση της διαφθοράς και της παραβατικότητας που τη χαρακτηρίζει,  στη σημερινή εποχή για να δικαιολογήσουν τα χάλια μας και την οικτρή  κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και ο λαός της βάλθηκαν να μας  «αποδείξουν» πως η κρίση που είναι σε εξέλιξη οφείλεται στη διαφθορά,  στο πελατειακό κράτος, στη φοροδιαφυγή και στις μίζες που έπαιρναν οι  πολιτικοί που τα «έφαγαν». Και για να ενισχύσουν αυτή την απάτη σε  βάρος μας, μας λένε και ένα άλλο μεγάλο ψέμα, πως δήθεν στις  αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες η διαφθορά και η παραβατικότητα είναι  περιορισμένες και γι αυτό όλα εκεί είναι καλύτερα. Η ελληνική κοινωνία  της δεκαετίας του ‘50 μπορεί να ήταν υποταγμένη στους νικητές του  εμφυλίου, αλλά δεν ήταν χειραγωγημένη! Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής  μπορεί να είχαν σκυμμένο το κεφάλι μετά από μια ήττα, αλλά ήξεραν τι  ήθελαν και δεν μπορούσαν να τους ξεγελάσουν, γι αυτό τα κατάφεραν και  προόδευσαν μέσα στις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπιζαν! Εμείς σήμερα  ξέρουμε τι θέλουμε με βάση τη θέση του ο καθένας μέσα στην κοινωνία;  Ξέρουμε και τι μας φταίει;


Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_49.pdf





#50) Ζωντανός στον Τάφο

Στην περιπέτεια αυτή η συμμορία των κακοποιών που κρατούν τον Γκαούρ  εκβιαστικά στην υπηρεσία τους, του αναθέτουν να ανατινάξει μια  αμαξοστοιχία που μεταφέρει μια μεγάλη χρηματαποστολή την ώρα που θα  περνάει από μια γέφυρα και να κατεβεί στη συνέχεια στο γκρεμό για να  αρπάξει τα χρήματα που θα βρει ανάμεσα στα συντρίμμια των βαγονιών και  τα κομματιασμένα πτώματα. Για τον Έλληνα γίγαντα είναι αδιανόητο φυσικά ένα τέτοιο φοβερό έγκλημα και προτιμάει να τον παραδώσουν οι  κακοποιοί στην αστυνομία κι ας καταδικαστεί σε θάνατο. Όμως ο φοβερός  και τρομερός Ποκοπίκο έχει άλλα σχέδια στο μυαλό του και καταφέρνει με  τις κατάλληλες κινήσεις όχι μόνο να μην υλοποιήσουν το σχέδιο των  κακοποιών, αλλά να βρεθούν και με μια βαλίτσα γεμάτη με χρυσές λίρες  και χαρτονομίσματα με πολλά μηδενικά. Με τη βοήθεια των χρημάτων αυτών οι δυο φίλοι επιβιβάζονται σε ένα επιβατικό πλοίο με προορισμό την  Αφρική, που θα τους μεταφέρει στην αγαπημένη τους Ζούγκλα. Όμως, το  πλοίο ναυαγεί σε ένα ερημικό ξερονήσι και το όνειρο της επιστροφής δεν  ολοκληρώνεται. Ο Έλληνας γίγαντας σώζει με αυτοθυσία όλους τους  επιβάτες του πλοίου και ανάμεσά τους και έναν σεβάσμιο γέροντα, τον  Χουλχ, που από ένα παιχνίδι της μοίρας συμβαίνει να είναι ο  πλουσιότερος άνθρωπος της Αμερικής…

Το τεύχος 50 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ζωντανός  στον Τάφο» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιείχε το τεύχος 52 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951  με τίτλο «Ο Ανίκητος Μαχαραγιάς». Ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται  στον Ταρζάν, που μην μπορώντας να αντέξει άλλο τις τύψεις του, που πρόδωσε τον Γκαούρ και τον πήραν οι λαθρέμποροι στην Αμερική,  αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Θάβεται ζωντανός σε μια υπόγεια  καταπακτή στα ερείπια ενός πανάρχαιου ναού που βρίσκεται σε μια  απόμακρη περιοχή της ζούγκλας, κλείνοντας το άνοιγμα με μια βαριά πέτρινη πλάκα που δεν μπορεί πλέον να απομακρυνθεί από μέσα. Στην  απόπειρα αυτή του Ταρζάν να βάλει ένα τέλος στη ζωή του εμπλέκεται από  ένα παιχνίδι της τύχης ο αρχηγός μιας φυλής ιθαγενών, ο παράξενος  φύλαρχος Μαρμ, ένα πανώριο μελαψό χεροδύναμο παλικάρι με όμορφα  μαυροπράσινα μάτια και κατάμαυρα μαλλιά που δεν μπόρεσε να τον νικήσει  ποτέ κανείς. Αυτός είναι «ο ανίκητος μαχαραγιάς» του τίτλου της Α’  περιόδου που στην Γ’ περίοδο γίνεται «φύλαρχος», για να επιβεβαιωθεί  για μια ακόμα φορά η συνειδητή επιλογή του Νίκου Ρούτσου να μεταφέρει  τις ιστορίες του σε ένα αμιγώς αφρικανικό περιβάλλον. Ο γοητευτικός  φύλαρχος Μαρμ κρύβει ένα μεγάλο μυστικό που δεν πρέπει να το μάθει  ποτέ κανείς…
 

Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_50.pdf





#51) Ο Ταρζάν στην Παγίδα

Η τύχη χαμογελάει επιτέλους στον Γκαούρ και τον Ποκοπίκο, που  βρίσκονται ακόμα στην Αμερική. Είναι και οι δυο τους προστατευόμενοι  του πλουσιότερου και ισχυρότερου ανθρώπου της Αμερικής, του σεβάσμιου  και ευγενικού γέροντα μίστερ Χούλχ. Ο βαθύπλουτος Αμερικανός όχι μόνο  απαλλάσσει το Γκαούρ από τις βαρύτατες κατηγορίες με τις οποίες τον  είχαν φορτώσει ο απαίσιος συμμορίτης Τομ και οι κακούργοι συνεργάτες  του για να τον εκβιάζουν, αλλά καθιστά τον Έλληνα γίγαντα γενικό  κληρονόμο της αμύθητης περιουσίας του! Όμως, ο Γκαούρ δεν βρίσκει  καμιά χαρά μέσα στα πλούτη, την πολυτέλεια, ακόμα και την υπερβολική  πατρική αγάπη που του προσφέρει ο πολυεκατομμυριούχος προστάτης του. Η  καρδιά του και η σκέψη του είναι στη μακρινή και αγαπημένη του Ζούγκλα, αναζητώντας να βρει τρόπο να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε,  χωρίς όμως να στενοχωρήσει τον προστάτη του που τον θέλει κοντά του.  Τον τρόπο τον βρίσκει ο Ποκοπίκο που, ιδιαίτερα απολαυστικός σ’ αυτή  την περιπέτεια, πείθει τον καλόκαρδο γέροντα να ταξιδέψουν οι τρεις  τους στη Ζούγκλα με τη μία από τις τρεις πολυτελέστατες θαλαμηγούς που  διαθέτει. Όμως, τα βάσανα του Έλληνα γίγαντα και του μικροσκοπικού συντρόφου του δεν λένε να τελειώσουν. Ο Γκαούρ και ο Ποκοπίκο σύντομα  θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πιο φοβερή και πιο άδικη κατηγορία που  θα μπορούσαν να υποστούν, πως είναι υπεύθυνοι για το θάνατο του  προστάτη τους...

Το τεύχος 51 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Ταρζάν  στην Παγίδα» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 1960 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια  ιστορία που περιείχε το τεύχος 53 της Α’ περιόδου, που είχε  κυκλοφορήσει το 1951 με τίτλο «Η Χώρα της Κατάρας». Ο τίτλος της Γ’ περιόδου αναφέρεται στην περιπέτεια του Ταρζάν, που μην αντέχοντας  άλλο να μαραζώνει από τον αγιάτρευτο καημό του, που πρόδωσε τον Γκαούρ  και τον άρπαξαν οι λαθρέμποροι από τη Ζούγκλα, αποφασίζει να ταξιδέψει  στην Αμερική, να βρει τον αγαπημένο του «αδελφό» και να τον φέρει  πίσω. Όμως καθώς παίρνει το μονοπάτι για το Μεγάλο Λιμάνι και  διασχίσει τη «Χώρα της Κατάρας», του τίτλου της Α’ περιόδου, πέφτει  στην παγίδα που του στήνει ένας θανάσιμος εχθρός του, ο φύλαρχος  Δαγκάρ, και αιχμαλωτίζεται…

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 29 Ιανουαρίου 2016

 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_51.pdf





#52) Ο Μυστηριώδης Αγριάνθρωπος

Η περιπέτεια του τεύχους 52 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με  τίτλο «Ο Μυστηριώδης Αγριάνθρωπος» ξεχωρίζει όχι μόνο για τις  δραματικές καταστάσεις και την εξαιρετική πλοκή και δομή της, αλλά και  για τις επιδόσεις του Ποκοπίκο, που είναι ιδιαίτερα απολαυστικός με τα  αστεία του και τα στιχάκια του και ιδιαίτερα ευρηματικός και  τετραπέρατος με τις λύσεις που βρίσκει ακόμα και στις πιο δύσκολες  καταστάσεις που πολλές φορές τις δημιουργεί αυτός ο ίδιος!

Ο Γκαούρ και ο Ποκοπίκο κατηγορούνται από τον εκβιαστή καπετάνιο της  θαλαμηγού με την οποία ταξίδευαν για την Αφρική πως είναι αυτοί  υπεύθυνοι για το θάνατο του βαθύπλουτου μίστερ Χουλχ, πως αυτοί  τον  πέταξαν στη θάλασσα για να κληρονομήσουν την τεράστια  περιουσία του,  και καταδικάζονται σε ισόβια δεσμά. Μεταξύ των φυλακισμένων που  συναντούν στη φυλακή είναι και ένας παράξενος κακούργος που καταδικάστηκε γιατί εγκλημάτησε για να κάνει «ψυχικό», όπως λέει,  σκοτώνοντας έναν πλούσιο και σκληρό αφέντη που βασάνιζε αυτούς που  είχε στη δούλεψή του. Ο ιδιόρρυθμος αυτός κακούργος, που δεν είναι  άλλος από τον «μυστηριώδη αγριάνθρωπο» του τίτλου, συμπαθεί από την  πρώτη στιγμή τον Έλληνα γίγαντα και τον μικροσκοπικό φίλο του και όταν  ο Γκαούρ τον σώζει από τους άλλους φυλακισμένους που ήθελαν να τον  λιντσάρουν, γιατί τους υποχρέωνε με τη βία να δέχονται αυτά που τους  λέει και να τον υπακούουν τυφλά, θέλει να ξεπληρώσει στον Έλληνα  γίγαντα το καλό που του έκανε. Όταν όμως έρχεται η ώρα της  αποφυλάκισής του, ο παράξενος αυτός αγριάνθρωπος αποφασίζει μόνος του,  πώς θα ξεπληρώσει το χρέος σ’ αυτόν που του έσωσε τη ζωή και  υπόσχεται, χωρίς να παίρνει υπόψη τις έντονες αντιρρήσεις του Γκαούρ  που του λέει πως ο Ταρζάν είναι αδελφός του, πως θα πάει στη Ζούγκλα  να κάνει ένα ακόμα «ψυχικό», να σκοτώσει τον Άρχοντα της Ζούγκλας,  γιατί αυτός πρόδωσε το φίλο του και τον άρπαξαν οι λαθρέμποροι στην  Αμερική! Η κορύφωση όμως του δράματος που ζουν ο Γκαούρ και ο Ποκοπίκο  στη μακρινή Αμερική έρχεται όταν οι δυο σύντροφοι μετά από πολλές  περιπέτειες και ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες μπαρκάρουν σε ένα καράβι  για να γυρίσουν στην Αφρική. Όμως, την ώρα που το πλοίο σαλπάρει για  να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους Ζούγκλα ακούν από το κατάστρωμα  ενός πλοίου που έρχεται από την Αφρική και μπαίνει στο λιμάνι της Νέας  Υόρκης τη φωνή της Ταταμπού που έρχεται στην Αμερική για να βρει τον αγαπημένο της σύντροφο, Γκαούουουρ!... Γκαούουουρ!... Η τύχη παίζει  ένα ακόμα τραγικό παιχνίδι στον Έλληνα γίγαντα και την αγαπημένη  συντρόφισσά του…

Το τεύχος 52 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο  Μυστηριώδης Αγριάνθρωπος» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 1960  και σε ανατύπωση την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει την  ίδια ιστορία που περιείχε το τεύχος 54 της Α’ περιόδου, που είχε  κυκλοφορήσει το 1951 με τον παραπλήσιο τίτλο «Ο Αγριάνθρωπος».


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Μαρτίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_52.pdf
 




#53) Ο Υπεργίγαντας Γιαχάμπα

Η τύχη παίζει ένα ακόμα τραγικό παιχνίδι στο Γκαούρ και την Ταταμπού  στη μακρινή Αμερική. Ενώ το καράβι που πήραν ο Γκαούρ με τον Ποκοπίκο  για να επιστρέψουν στη Ζούγκλα σαλπάρει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης,  η Ταταμπού που φτάνει στο μεταξύ από την Αφρική για να βρει τον  αγαπημένο της σύντροφο, βλέπει τον Έλληνα γίγαντα στο κατάστρωμα του  πλοίου που αναχωρεί. Όμως η τύχη επιμένει στο σκληρό παιχνίδι που παίζει στους δύο συντρόφους. Ενώ ο Γκαούρ κάνει τα αδύνατα δυνατά για  να εγκαταλείψει το καράβι που ταξιδεύει για την Αφρική και να  επιστρέψει στην Αμερική όπου ελπίζει να βρει την αγαπημένη του  συντρόφισσα, η Ταταμπού ψάχνει να βρει τρόπο να ταξιδέψει για την  Αφρική ελπίζοντας πως εκεί θα μπορέσουν να αντικρύσουν πάλι το μάτια  της το αγαπημένο της μελαψό παλικάρι. Όμως ο καπετάνιος που  προθυμοποιείται να την πάρει με το καράβι του δεν ενδιαφέρεται καθόλου  να την πάει στη Ζούγκλα, ενδιαφέρεται μόνο για την απαράμιλλη ομορφιά  της…

Το τεύχος 53 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο  Υπεργίγαντας Γιαχάμπα» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 1960 και  σε ανατύπωση την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια  ιστορία που περιείχε το τεύχος 55 της Α’ περιόδου, που είχε  κυκλοφορήσει το 1951 με τίτλο «Ο Ανθρωποφάγος με τη Μάσκα». Ο «ανθρωποφάγος με τη μάσκα» του τίτλου της Α’ περιόδου είναι ο  «υπεργίγαντας Γιαχάμπα» του τίτλου της Γ’ περιόδου που προσπαθώντας να  επωφεληθεί από την απουσία του Γκαούρ από τη Ζούγκλα πολιορκεί με τους  κανίβαλους αραπάδες του τη σπηλιά του Ταρζάν για να τον εξοντώσει και  να γίνει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας. Όμως ο λευκός γίγαντας βρίσκει  έναν άλλο πολύτιμο συμπαραστάτη, τον Αμερικανό τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν,  που είναι πρόθυμος, όπως θα ήταν και ο Γκαούρ, να τον βοηθήσει…

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Απριλίου 2016

 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_53.pdf




#54) Το Τέρας της Θάλασσας

Επιτέλους, ο Γκαούρ, η Ταταμπού και ο Ποκοπίκο που βρίσκονται ακόμα  στην Αμερική, πουλώντας το πολύτιμο χρυσό βραχιόλι της πανώριας  Ελληνίδας, βρίσκουν τα χρήματα που χρειάζονται για τα εισιτήρια της  επιστροφής και επιβιβάζονται στο αεροπλάνο που θα τους μεταφέρει στην  αγαπημένη τους Ζούγκλα. Όμως, τα βάσανά τους δεν τελειώνουν ούτε μετά  την αναχώρησή τους. Από μια φοβερή θύελλα που ξεσπάει στον ωκεανό οι  δύο από τους τέσσερις έλικες του αεροσκάφους και το πηδάλιο σπάζουν  και οι τρεις σύντροφοι πέφτουν με αλεξίπτωτα στο φουρτουνιασμένο  πέλαγος. Ευτυχώς, όλοι οι επιβάτες του αεροπλάνου σώζονται  καταφεύγοντας στα ξερονήσια με τα οποία είναι διάσπαρτος ο ωκεανός  στην περιοχή αυτή. Όμως, αλίμονο, η Ταταμπού με τον Ποκοπίκο  καταφεύγουν σε ένα ξερονήσι όπου βρίσκεται και ένας αδίστακτος  κακούργος, παλιός γκάγκστερ, ο Γκαράν, που από την πρώτη στιγμή που  αντικρίζει την πανώρια Ταταμπού θέλει να την κατακτήσει, να την κάνει  δική του, και ως μόνο εμπόδιο για να πετύχει το σκοπό του βλέπει τον  Ποκοπίκο, που βρίσκεται πάντα κολλημένος σαν στρείδι κοντά της.  Αποφασίζει λοιπόν να απαλλαγεί από τον «ενοχλητικό» αυτόν νάνο…

Στο τεύχος 54 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Τέρας  της Θάλασσας» τελειώνουν οι περιπέτειες του Γκαούρ στη μακρινή  Αμερική, που είχαν αρχίσει στο τεύχος 45, όταν ο κακούργος Ρούγκο  άρπαξε τον Έλληνα γίγαντα για να τον χρησιμοποιήσει, κλεισμένο μέσα σε  ένα κλουβί άγριων ζώων, ως αξιοθέατο και να πλουτίσει. Τα δέκα αυτά τεύχη με τον Γκαούρ στην Αμερική, με τον Ποκοπίκο που έρχεται κι αυτός  στην Αμερική να βρει τον αγαπημένο του φίλο για να τον βοηθήσει να  επιστρέψουν μαζί στη Ζούγκλα και ο ερχομός τελικά και της Ταταμπού που  έρχεται να συναντήσει τον αγαπημένο της σύντροφο αποτελούν μια  θαυμάσια εκδήλωση του μυθοπλαστικού ταλέντου του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου, που καταφέρνει να μεταφέρει σε μικρότερες ηλικίες δραματικές  καταστάσεις και περιπέτειες που ταιριάζουν μάλλον σε πιο μεγάλους. Με  άλλα λόγια, ήμασταν πολύ τυχεροί που σε ηλικία ούτε δέκα ετών είχαμε  τη δυνατότητα να διαβάζουμε τέτοιες ιστορίες και τέτοιες περιπέτειες  σαν αυτές.

Το τεύχος 54 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Τέρας  της Θάλασσας» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 1960 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 1962 και περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που  περιείχε το τεύχος 56 της Α’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει το 1951  με τίτλο «Ο Κυνηγός του Χάρου». Το τεύχος 56 είναι το τελευταίο τεύχος  της Α’ περιόδου. Ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος διακόπτει τον Αύγουστο του  1951 τη συνεργασία του με τις εκδόσεις «Άγκυρα» με την οποία εκδόθηκαν  τα 56 τεύχη της Α’ περιόδου και επανέρχεται στις 16 Οκτωβρίου 1951 με  το τεύχος 1 της Β’ περιόδου, που αντιστοιχεί στο τεύχος 55 της Γ’  περιόδου, αναλαμβάνοντας προσωπικά την έκδοση του περιοδικού και  αλλάζοντας τη μέρα έκδοσής του σε Τρίτη. Ο τίτλος του τεύχους της Α’  περιόδου αναφέρεται στον αιμοδιψή φύλαρχο Γιαράχ, που το όνομά του στη  διάλεκτο της φυλής του σημαίνει «Χάρος». Ο Γιαράχ φτάνει στην περιοχή  της Ζούγκλας που βασιλεύει ο Ταρζάν και τριγυρνώντας μέρα και νύχτα με  τους άγριους αραπάδες του σκοτώνουν χωρίς λόγο και αφορμή όποιον  βρεθεί στο διάβα τους. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας πρέπει να προστατέψει  την επικράτειά του, αλλά ο Έλληνας γίγαντας Γκαούρ που είναι ο μόνος  που θα μπορούσε να του συμπαρασταθεί βρίσκεται μακριά, στην Αμερική,  και κανείς άλλος δεν είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει…


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 15 Απριλίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_54.pdf
 



  
#55) Το Φάντασμα του Γκαούρ

Το τεύχος 55 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φάντασμα του Γκαούρ» κυκλοφόρησε στις 13 Οκτωβρίου 1960 και σε ανατύπωση στις 6 Δεκεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 1 της Β’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει στις 16 Οκτωβρίου 1951 με τίτλο «Μονομαχία Γκαούρ-Ταρζάν». Αν και η ιστορία είναι ίδια, το κείμενο και η εικονογράφηση διαφέρουν. Το τεύχος 1 της Β’ περιόδου είναι ήδη αναρτημένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει μια πρώτη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές.


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_55.pdf






#56) Η Σπηλιά των Γιγάντων

Το τεύχος 56 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Σπηλιά  των Γιγάντων» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 1960 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία  που περιλαμβάνει το τεύχος 2 της Β’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει την  Τρίτη 23 Οκτωβρίου 1951 με τίτλο «Ο Φτερωτός Βρυκόλακας». Η ιστορία  στα δύο τεύχη των δύο περιόδων είναι ίδια, όμως το κείμενο και η εικονογράφηση διαφέρουν. Στην Γ’ έκδοση το κείμενο είναι περισσότερο  εκτεταμένο, μάλλον για να καλύψει και τις τελευταίες σελίδες που στη  Β’ έκδοση ήταν αφιερωμένες στην αλληλογραφία του Νίκου Ρούτσου με τους  αναγνώστες του και στις προσπάθειές του να δημιουργηθούν ομάδες  «Γκαουρικών» και «Ταρζανικών» σε «κάθε πόλη και σε κάθε χωριό» και  μάλιστα δίνεται η πληροφορία πως οι αρχηγοί των μεγάλων ομάδων θα παίρνουν κάθε εβδομάδα το τεύχος δωρεάν! Σε αρκετές περιπτώσεις ο  συγγραφέας ξαναγράφοντας την ίδια ιστορία βρίσκει ευκαιρία να κάνει  κάποιες διορθώσεις και βελτιώσεις. Η εικονογράφηση στη Γ’ περίοδο  είναι του Κουκάκη, που υπογράφει ως «ΚΟΥΚ-ΑΚΗΣ» ενώ στη Β’ περίοδο  είναι του Βύρωνα Απτόσογλου που υπογράφει ως Byron.

Ο Ποκοπίκο σ’ αυτή την περιπέτεια έχει μεγάλα κέφια και σε σημαντικό  βαθμό είναι αυτός ο πρωταγωνιστικής της. Τα αστεία του για όσους τον  ξέρουν και μπορούν να τον καταλάβουν και να τον παρακολουθήσουν δεν  είναι μόνο νόστιμα για τους μικρούς, αλλά και για τους μεγάλους! Τα  στιχάκια του είναι ιδιαίτερα απολαυστικά όπως για παράδειγμα αυτό:

Χουχούκα μου, ο γάμος μας
θα γίνει, δεν θ’ αργήσει:
όταν ο κόραξ λευκανθεί
και η χιών μαυρίσει!


Το στιχάκι αυτό λείπει από το τεύχος της Β’ περιόδου που στη θέση του  είχε αυτό:

Όπως μ’ ανοίγεις την καρδιά,
Χουχού μου, με τα κάλλη σου,
έτσι ν’ ανοίξει μια βραδυά
και σένα το… κεφάλι σου!


Η βελτίωση από τη μια περίοδο στην άλλη είναι μάλλον ξεκάθαρη! Με τα  στιχάκια του Ποκοπίκο υπάρχει κι άλλη διαφορά. Η  ιστορία στο τεύχος  της Γ’ περιόδου τελειώνει με το παρακάτω στιχάκι που λείπει από το  τεύχος της Β’ περιόδου:

Πολλά φαρμάκια μας κερνάς
καρδούλα μου ρημάδα:
Αγάπη χωρίς πείσματα
δεν έχει νοστιμάδα!


Τη «σπηλιά των γιγάντων» του τίτλου της Γ’ περιόδου δεν μπόρεσα να την  εντοπίσω με σιγουριά, εκτός αν πρόκειται για τη σπηλιά του Ταρζάν που  αναφέρεται έτσι, γιατί σ’ αυτό και μόνο το τεύχος φιλοξενεί και τους  δύο γίγαντες, και τον Γκαούρ και τον Ταρζάν, που ζουν μαζί, μακριά από  τις συντρόφισσές τους, την Ταταμπού και τη Τζέιν, που ζουν κι αυτές  μαζί στη σπηλιά του Γκαούρ στην κορυφή του πέτρινου βουνού, έχοντας  προστάτη τους το φοβερό και τρομερό Ποκοπίκο! Ο τίτλος της Β’  περιόδου, «Ο Φτερωτός Βρυκόλακας», ιδιαίτερα επιτυχημένος και  εντυπωσιακός, αναφέρεται φυσικά στον παντοδύναμο μάγο Νάχρα-Ντου που  βρίσκοντας ευκαιρία από την απουσία των δύο γιγάντων επιχειρεί να  αρπάξει τις συντρόφισσές τους…

Το τεύχος 2 της Β’ περιόδου είναι ήδη αναρτημένο στο «μπαούλο», οπότε  μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να  βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 2 Ιουνίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_56.pdf





Τόμος 8 -------------------------------------------------------------------------------------------



#57) Τραγική Μεταμόρφωσις

Όταν η Τζέιν μαθαίνει πως ο Γκαούρ και η Ταταμπού ετοιμάζονται να παντρευτούν, τυφλωμένη από τον έρωτά της για τον Έλληνα γίγαντα και από το μίσος της για την πανώρια Ελληνίδα αντίζηλό της καταστρώνει ένα σατανικό σχέδιο. Καταφέρνει να πάρει από τον φοβερό μονόφθαλμο μάγο Νάχρα Ντου το μαγικό φίλτρο Χουρουχούφ, που μεταμορφώνει τον εικοσάχρονο Έλληνα γίγαντα σε γέρο ογδόντα χρονών και τον Ταρζάν από μεσήλικα σαράντα χρονών σε παλικάρι είκοσι χρονών. Ο γάμος του γέρου πλέον Γκαούρ και της πανέμορφης νεαρής Ταταμπού είναι τόσο αταίριαστος που ο ιερέας του θεού Κράουμπα που έρχεται στο πέτρινο βουνό για την ιερή τελετή αρνείται να τον τελέσει…

Το τεύχος 57 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τραγική Μεταμόρφωσις» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 1960 και σε ανατύπωση την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 1962. Περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 3 της Β’ περιόδου που είχε κυκλοφορήσει την Τρίτη 30 Οκτωβρίου 1951 με τίτλο «Το Μαγικό Φίλτρο» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Η ιστορία στα δύο τεύχη των δύο περιόδων είναι ίδια, όμως το κείμενο και η εικονογράφηση διαφέρουν. Στην Γ’ έκδοση το κείμενο είναι περισσότερο εκτεταμένο, πιο επεξηγηματικό και με λεπτομερέστερες περιγραφές, μάλλον για να καλύψει και τις τελευταίες σελίδες που στη Β’ έκδοση ήταν αφιερωμένες στην αλληλογραφία του Νίκου Ρούτσου με τους αναγνώστες του. Συγκεκριμένα, στο τεύχος της Β’ περιόδου ο συγγραφέας προσπαθεί να πείσει τους μικρούς αναγνώστες του πως το περιοδικό δεν είναι δικό του, αλλά δικό τους, για να πάρει στη συνέχεια πίσω με χιουμοριστικό τρόπο τη προσφορά του, δίνοντας το λόγο στον Ποκοπίκο, που μας εξηγεί πως αυτά που λέει «ο κύριος Νικολάκης, ο γκαουρογράφος», πως το περιοδικό είναι δήθεν των αναγνωστών, είναι «μπαρούφες και φούμαρα» και πως όταν «σε λίγους μήνες θα κολυμπάει στη λίρα» από την επιτυχία που θα έχει το περιοδικό, «ούτε μπονζούρ δεν θα καταδέχεται να μας πει» και πως τελικά το περιοδικό δεν είναι των αναγνωστών, αλλά του Ποκοπίκο γιατί αν δεν ήταν αυτός «ούτε μισό τεύχος δεν θα πουλούσε» και πως η Ελλάδα από άκρη σε άκρη δεν είναι ούτε «γκαουρική» ούτε «ταρζανική», αλλά «Ποκοπικικιά» κι ας είναι καλά η… χαντζάρα του.

Σε αρκετές περιπτώσεις ο συγγραφέας ξαναγράφοντας την ίδια ιστορία βρίσκει ευκαιρία να κάνει κάποιες διορθώσεις και βελτιώσεις, όπως για παράδειγμα η διόρθωση της ηλικίας του Ταρζάν που στη Β’ περίοδο είναι μάλλον εξωπραγματική για μια τέτοια ηρωική μορφή, είναι πενήντα ετών και με «το μαγικό φίλτρο» του Νάχρα Ντου γίνεται τριάντα, ενώ στη Γ’ περίοδο η ηλικία του Άρχοντα της Ζούγκλας διορθώνεται, γίνεται σαράντα και με την επίδραση του φίλτρου γίνεται είκοσι. Βελτιώσεις έχουμε και στο όνομα του μαγικού φίλτρου, που στη Β’ περίοδο λέγεται Χουχάγκα ενώ στη Γ’ περίοδο βελτιώνεται σε «Χουρουχούφ». Στη Β’ περίοδο η όμορφη σκλάβα του Γιαχάμπα που αναζητά τον Ταρζάν για να την πάρει στη σπηλιά του και να γίνει δική του σκλάβα έχει το καταπληκτικό και άκρως εξωτικό όνομα «Ζολιάγκα» που στη Γ’ περίοδο μάλλον χάνει ένα μέρος της εξωτικότητάς του και γίνεται «Νταλιάνα». Η αλλαγή και η υποβάθμιση του ονόματος της μαύρης καλλονής οφείλεται μάλλον στο γεγονός πως ο Νίκος Ρούτσος είχε στο μεταξύ αξιοποιήσει το εξαιρετικό όνομα «Ζολιάγκα» χρησιμοποιώντας το και σε άλλες περιπτώσεις.

Η «τραγική μεταμόρφωση» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι φυσικά η μεταμόρφωση του Γκαούρ από παλικάρι είκοσι χρονών σε γέρο ογδόντα χρονών, όταν πίνει το νερό με τις έξι σταγόνες «του μαγικού φίλτρου» του τίτλου της Β’ περιόδου, που του προσφέρει με εντολή της Τζέιν η Χουχού, ενώ οι δύο σταγόνες του φίλτρου που ρίχνει στο κονιάκ που προσφέρει στον Ταρζάν λειτουργούν διαφορετικά, του αφαιρούν είκοσι χρόνια, τον μεταμορφώνουν σε παλικάρι είκοσι χρονών και τον φέρνουν πιο κοντά στην όμορφη δεκαεξάχρονη Ζολιάγκα ή Νταλιάνα για να δεχτεί την αγάπη της που αρχικά την είχε απορρίψει λόγω διαφοράς ηλικίας.

Η εικονογράφηση της Γ’ περιόδου είναι και στο τεύχος αυτό του Κουκάκη, που υπογράφει ως «ΚΟΥΚ-ΑΚΗΣ», ενώ στο αντίστοιχο τεύχος της Β’ περιόδου είναι του Βύρωνα Απτόσογλου που υπογράφει ως Byron.

Το τεύχος 3 της Β’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Τα δύο τεύχη είναι από τις συλλογές μας, το τεύχος της Γ’ περιόδου από τη δική μου συλλογή και το τεύχος της Β’ περιόδου από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.



Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 11 Νοεμβρίου 2016





#63) Μονομαχία στο Βυθό


Το τεύχος 63 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Μονομαχία στο Βυθό» κυκλοφόρησε στις 8 Δεκεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση στις 31 Ιανουαρίου 1963. Η ιστορία που περιλαμβάνει είναι συνέχεια της ιστορίας που περιλαμβάνει το τεύχος 8 της Β’ περιόδου που έχει ήδη αναρτηθεί, που σημαίνει πως το τεύχος 63 περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 9 της Β’ περιόδου που εκδόθηκε εννιά ακριβώς χρόνια νωρίτερα, στις 11 Δεκεμβρίου 1951. Ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους της Β’ περιόδου, «Το όρνιο της καταιγίδας», είναι απόλυτα επιτυχημένος, γιατί ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο στο περιεχόμενο της ιστορίας, όπως γίνεται φανερό και από το εξώφυλλο της Γ’ περιόδου, ενώ ο τίτλος «Μονομαχία στο Βυθό», εκτός που δεν είναι τόσο εντυπωσιακός, υστερεί, γιατί αναφέρεται σε ένα επιμέρους επεισόδιο που δεν έχει οργανική σχέση με τη βασική υπόθεση.

Στο τεύχος αυτό ο Γκαούρ εξακολουθεί να είναι άρχοντας της «Πέρα Ζούγκλας» και ζει μαζί με την Ταταμπού και τον Ποκοπίκο στην «Ιερή Σπηλιά» που του έχει παραχωρηθεί από τις άγριες φυλές των κανιβάλων αυτής της άγνωστης και ανεξερεύνητης περιοχής. Ο Γκαούρ παραχωρεί τον τίτλο του βασιλιά της «Πέρα Ζούγκλας» στον Ταρζάν, γιατί πιστεύει πως μονάχα ένας άρχοντας πρέπει να κυβερνάει ολόκληρη την απέραντη Ζούγκλα και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από το φίλο του, αλλά οι υπήκοοί του είναι εντελώς αντίθετοι σε μια τέτοια προοπτική και προσπαθούν να ξεφορτωθούν τον Ταρζάν χωρίς να το καταλάβει ο βασιλιάς τους. Στο μεταξύ, το Βουνό που έχει τη σπηλιά του ο Γκαούρ το έχει καταλάβει ο τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν επωφελούμενος από την απουσία του Έλληνα ήρωα. Στην ιστορία αυτή ο Ρούτσος εμπνευσμένος πιθανόν από το σωκρατικό «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα», «Ένα ξέρω, πως δεν ξέρω τίποτα», βάζει στο στόμα της Χουχούς, που προσπαθεί χωρίς επιτυχία να κρύψει αυτά που ξέρει, τα λόγια, «Να! ξέρω πως… δεν ξέρω τίποτις» σε έναν ιδιαίτερα απολαυστικό διάλογο με τον Ποκοπίκο.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_63.pdf





#64) Ο Τερατάνθρωπος Μποχάρ

Το τεύχος 64 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Τερατάνθρωπος Μποχάρ» κυκλοφόρησε στις 15 Δεκεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση στις 7 Φεβρουαρίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 10 της Β’ περιόδου με τίτλο «Η Φυλή των Φαντασμάτων», που κυκλοφόρησε στις 18 Δεκεμβρίου 1951. Η εικονογράφηση, εξωφύλλου και εσωτερική, αυτής της ιστορίας του Νίκου Ρούτσου στην Γ’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού είναι έργο του Κουκάκη.

Τα «Φαντάσματα» είναι οι κανίβαλοι της πιο άγριας φυλής της Πέρα Ζούγκλας και έχουν αρχηγό το τερατάνθρωπο Μποχάρ. Ζουν με τον γιγαντιαίο αρχηγό τους σε μια απέραντη σπηλιά που βρίσκεται στο κούφιο εσωτερικό ενός πέτρινου, κωνικού βουνού κοντά σε μια μεγάλη λίμνη. Μέσα στο λαβύρινθο του κούφιου αυτού βουνού εγκλωβίζονται ο Γκαούρ και η Ταταμπού αναζητώντας τον Ποκοπίκο και κινδυνεύουν να γίνουν τροφή του ανθρωποφάγου Μποχάρ. Από την τραγική κατάσταση που βρίσκονται θα τους σώσει για μια ακόμα φορά, ποιος άλλος;, ο αιώνιος προστάτης των «κουτών και αδυνάτων», ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, που και σ’ αυτή την ιστορία έχει μεγάλα κέφια και ανάμεσα στα άλλα προσποιείται πως θέλει να ανταλλάξει τη χαντζάρα του με το κανονάκι του κόντε Τζουτζούκου!


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_64.pdf





Τόμος 9 --------------------------------------------------------------------------------------------------------



#65) Τα Μαύρα Φαντάσματα

Ο τερατάνθρωπος Μποχάρ μην υποφέροντας άλλο την αδιαφιλονίκητη  κυριαρχία του Γκαούρ στην Πέρα Ζούγκλα παίρνει τους αραπάδες του, τα  τρομερά «Μαύρα Φαντάσματά» του, περνούν το Μεγάλο Ποτάμι,  μεταναστεύουν στην περιοχή της επικράτειας του Ταρζάν και  καταλαμβάνουν το βουνό του Έλληνα γίγαντα. Πρώτος στόχος του Μποχάρ  για να επιβεβαιωθεί η κυριαρχία του και η υποταγή όλων των φυλών της  περιοχής στη δική του εξουσία είναι ο Ταρζάν. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας  αν και καταφέρνει να αντιμετωπίσει την πρώτη επίθεση των «Μαύρων  Φαντασμάτων» στη σπηλιά του, αναγκάζεται να δεχτεί τη βοήθεια και τη  φιλία του παλιού εχθρού του, του μετανιωμένου Γιαχάμπα. Είναι όμως  αληθινές οι διαβεβαιώσεις του Γιαχάμπα, πως είναι ο μόνος φύλαρχος της  περιοχής που δεν δήλωσε υποταγή στον Μποχάρ;

Το τεύχος 65 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Μαύρα  Φαντάσματα» κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση στις  14 Φεβρουαρίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος  11 της Β’ περιόδου με τίτλο «Ο Θεός της Χρυσής Φωτιάς», που  κυκλοφόρησε στις 25 Δεκεμβρίου 1951.

Η ιστορία αυτή και στην Β’ και στη Γ’ περίοδο της έκδοσής της  κυκλοφόρησε Χριστούγεννα, του 1951 και του 1960 αντίστοιχα, και ο  συγγραφέας της, Νίκος Ρούτσος, αξιοποιεί το γιορταστικό κλίμα των  ημερών για να αναφερθεί στον θεό της Αγάπης, το θεό που κηρύττει στη  Ζούγκλα η ιεραπόστολος Γιοχάνα, που με την έλευσή του ανήμερα των  Χριστουγέννων θα ανοίξουν τα ουράνια και θα πέσει από ψηλά πάνω στις  καρδιές εχθρών και φίλων μια «χρυσή φωτιά», σαν βροχή. Αυτός είναι «Ο  Θεός της Χρυσής Φωτιάς» του τίτλου της Β’ περιόδου! Ο Ποκοπίκο βέβαια  έχει εντελώς διαφορετική άποψη για θεούς και δαίμονες! Απολαύστε τον  στη σελίδα 24, πώς υπερασπίζεται τον θεό της Ζούγκλας, τον Κράουμπα,  έναντι του θεού της Αγάπης της Γιοχάνας! Απολαύστε επίσης και τη  Χουχού, που όλα τα κακά που συμβαίνουν τα αποδίδει στις προσπάθειες  όλων των αρσενικών της Ζούγκλας, που υποταγμένα στη γοητεία της  προσπαθούν να την κατακτήσουν!


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_65.pdf





#66) Τα Φτερωτά Τέρατα

Ο τερατάνθρωπος Μποχάρ και τα «Μαύρα Φαντάσματά» του έχουν θρονιαστεί  στο πέτρινο βουνό του Έλληνα γίγαντα και χρησιμοποιώντας το σαν βάση  κάνουν επιδρομές σπέρνοντας στη Ζούγκλα τον όλεθρο και την καταστροφή.  Ο Γκαούρ και ο Ταρζάν με τις συντρόφισσές τους, την Ταταμπού και τη  Τζέιν, πρέπει να τους διώξουν χωρίς καθυστέρηση. Η επίθεση που  οργανώνουν γίνεται τη νύχτα και την επιχειρούν έχοντας βάψει τα σώματά  τους με κατάλληλες φυτικές μπογιές για να φαίνονται σαν «μισολιωμένοι 
βρικόλακες». Τα «Μαύρα Φαντάσματα» όταν τους βλέπουν πανικοβάλλονται,  αλλά παίρνουν θάρρος όταν εμφανίζεται ο τερατόμορφος αρχηγός τους. Και  δεν φτάνουν όλα αυτά, στο νυχτερινό ουρανό της Ζούγκλας αντηχούν οι  κρωγμοί των τεράστιων «φτερωτών τεράτων» Γκραχούβ, που έρχονται να  χορτάσουν με τις σάρκες των νεκρών ιθαγενών και απειλούν και τους  ζωντανούς. Ο Ποκοπίκο παίρνει κι αυτός μέρος στο μακελειό και εξηγεί στη Χουχού τι πρέπει να κάνει, να τραβάει στην μπάντα τους  «σφαγμένους» για να μην τους ξανασφάζει και χασομερούν!

Το τεύχος 66 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Φτερωτά  Τέρατα» κυκλοφόρησε στις 29 Δεκεμβρίου 1960 και σε ανατύπωση στις 21  Φεβρουαρίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 12  της Β’ περιόδου με τίτλο «Η Φωλιά του Σκορπιού», που κυκλοφόρησε την  Τρίτη 1 Ιανουαρίου 1952. Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου  αναφέρεται στον τεράστιο σκορπιό που έχει τη φωλιά του στο τεράστιο  κεφάλι του Μποχάρ.


Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_66.pdf






#67) Ο Ήρωας των Ηρώων

Αντί για κουλούρι Θεσσαλονίκης, «Γκαούρ-Ταρζάν»!

Το τεύχος 67 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Ήρωας των Ηρώων» κυκλοφόρησε στις πόλεις στις 5 Ιανουαρίου 1961. Λόγω των διακοπών των Χριστουγέννων που δεν είχαμε σχολείο είχα βρεθεί με τη μάνα μου στη Θεσσαλονίκη και μάλλον εκείνη τη μέρα επιστρέφαμε στο Λιτόχωρο. Ήμασταν στο «πρακτορείο», είχαμε επιβιβαστεί ήδη στο λεωφορείο και γκρίνιαζα να μου δώσει μια δραχμή να κατεβώ να πάρω ένα κουλούρι, γιατί στο Λιτόχωρο όπου ζούσαμε δεν είχε τότε κουλούρια.
Τελικά, προς μεγάλη μου τύχη, ελλείψει δραχμής, απέσπασα ένα δίφραγκο και κατέβηκα αναζητώντας αυτόν που είχα δει πριν λίγο από το παράθυρο του λεωφορείου να περνάει με τα κουλούρια του. Δεν τον βρήκα, αλλά το βλέμμα μου έπεσε στα περιοδικά που ήταν κρεμασμένα σ’ ένα κοντινό περίπτερο. Στα μάτια ενός παιδιού της τρίτης Δημοτικού έκανε εντύπωση το εξώφυλλο με τον γιγάντιο κάβουρα να κρατάει τους ήρωες στις δαγκάνες του. Με κάποιο δισταγμό, γιατί θα ξόδευα και τις δύο δραχμές, τόλμησα και αγόρασα το πρώτο μου τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν», το πρώτο παιδικό περιοδικό εκείνης της εποχής που διάβασα στη ζωή μου.

Το ταξίδι με το λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη για το Λιτόχωρο διαρκούσε τότε πάνω από τρεις ώρες και μέσα σ’ αυτό το διάστημα καθώς διάβαζα το νέο πολύτιμο απόκτημά μου άνοιξε ένα παράθυρο σε έναν καινούριο κόσμο που θα με συντρόφευε για πολλά χρόνια και κρατάει ακόμα μια ξεχωριστή γωνιά στη σκέψη μου και στα συναισθήματά μου. Θυμάμαι πόσο περίπλοκη μου είχε φανεί η ιστορία που διάβαζα, που για να την καταλάβω και να τη χορτάσω, επειδή δεν ήμουν καθόλου εξοικειωμένος στο πρώτο τεύχος με τους χαρακτήρες, ούτε είχα διαβάσει μέχρι τότε «εξωσχολικά» βιβλία, χρειαζόταν να γυρίζω πάλι από την αρχή. Στο τεύχος αυτό εκτός από τους βασικούς ήρωες και τον αστείο γιο του Ταρζάν, το Μπέιμπη, που αργότερα «μεταμορφώθηκε» στον υπέροχο Κραγιαμπού, εμπλέκονται στην ιστορία ο τερατάνθρωπος Μποχάρ, ο τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν που θέλει να μεταφέρει τον αιχμάλωτο τερατάνθρωπο στην Αμερική να τον αξιοποιήσει ως αξιοθέατο για να κερδίσει «δισεκατομμύρια», ο γοριλάνθρωπος Νταμπούχ, η πάντα μυστηριώδης και ανεξερεύνητη Πέρα Ζούγκλα που χωρίζεται από την επικράτεια του Ταρζάν με το Μεγάλο Ποτάμι και ένας μεγάλος θησαυρός.

Το επόμενο τεύχος του Γκαούρ-Ταρζάν που απέκτησα ήταν το νούμερο 70 με τίτλο «Ο Δαίμονας της Ζούγκλας». Μόλις τότε άρχισε να διαδίδεται στο Λιτόχωρο η ανάγνωση των παιδικών περιοδικών και τα παλιότερα τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν», αλλά και του «Μικρού Ήρωα» και του Υπερανθρώπου» δεν υπήρχαν. Μερικά παλιότερα τεύχη έφερναν παιδιά που πήγαιναν στην Κατερίνη και μας τα δάνειζαν να τα διαβάσουμε όσοι δεν είχαμε το προνόμιο να τα προμηθευόμαστε από τις «μεγάλες αγορές». Τα περισσότερα μπορέσαμε να τα αποκτήσουμε και να τα διαβάσουμε αργότερα, όταν εκδόθηκαν σε ανατύπωση. Για την ιστορία προσθέτω πως την ίδια εβδομάδα που κυκλοφορούσε το τεύχος 67 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν»,
κυκλοφορούσε το τεύχος 411 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Δύο ήρωες πεθαίνουν» και το τεύχος 10 του «Υπερανθρώπου» με τίτλο «Στα Δόντια του Λιονταριού». Τρεις μήνες αργότερα, στη 1 Απριλίου 1961, κυκλοφόρησε το τεύχος 1 της ανατύπωσης του «Μικρού Ήρωα» και στις 23 Νοεμβρίου 1961 κυκλοφόρησε το τεύχος 1 της ανατύπωσης του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου.

Προκόπης Κωφός
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_67.pdf


#68) Τρομακτική Κατακόμβη


Από τη μέρα που ο αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν είδε τον  τερατάνθρωπο Μποχάρ, σκέφτηκε πως βρήκε τον τρόπο να γίνει πλούσιος  και δυνατός. Αν καταφέρει να τον πιάσει και να τον μεταφέρει σκλάβο  του στην Αμερική, θα αποκτήσει τεράστια περιουσία από το χρυσάφι που  θα πληρώνει ο κόσμος μόνο και μόνο για να τον βλέπει. Μια φοβερή  νύχτα, που μια τροπική μπόρα με καταρράκτες νερού, αστραπές, κεραυνούς  και μπουμπουνητά δέρνει αλύπητα την απέραντη άγρια Ζούγκλα, ο  αμερικανός τυχοδιώκτης φτάνει στα χαλάσματα του αρχαίου ναού, στη  βαθιά καταπακτή όπου ζει ο φοβερός μάγος Νάχρα-Ντου με την τερατόμορφη  γριά στρίγκλα που τον υπηρετεί και ζητάει τη βοήθειά του. Ο  παντοδύναμος μάγος μπορεί να τον βοηθήσει να υποτάξει τον τρομερό τερατάνθρωπο δίνοντάς του ένα θαυματουργό φίλτρο, που μόλις το μυρίσει  ο Μποχάρ θα γίνει αμέσως πειθήνιο όργανο και θα υπακούει τυφλά τον  αμερικανό τυχοδιώκτη. Όμως, το αντάλλαγμα  που ζητάει ο Νάχρα-Ντού για  να δώσει το μαγικό του φίλτρο, ποτέ δεν θα μπορούσε ο Μαξ Άρλαν να το  διανοηθεί. Ο καταχθόνιος μάγος ζητάει από τον αμερικανό τυχοδιώκτη να  του φέρει τα κομμένα κεφάλια του Γκαούρ και του Ταρζάν και μόνο τότε  θα του δώσει το μαγικό φίλτρο…

Στην εξέλιξη της ιστορίας κάτοχος του θαυματουργού αυτού φίλτρου  γίνεται και ο Ποκοπίκο, που όμως συλλαμβάνεται, όχι από μία, ούτε από  δύο, ούτε από τρεις, αλλά από σαράντα δύο όμορφες αλλά πεινασμένες  αραπίνες που ανάβουν αμέσως φωτιά για να τον ψήσουν ζωντανό. Ο  Ποκοπίκο καταφέρνει να πείσει τις λαίμαργες αραπίνες πως αν μυρίσουν  το φίλτρο του θα μοσχοβολούν σε όλη τους τη ζωή. Οι χαριτωμένες ανθρωποφάγες μην αντέχοντας στον πειρασμό το μυρίζουν και  μετατρέπονται σε χαρέμι του διαβολεμένου νάνου και… ποιος είδε τη  Χουχού και δεν τη φοβήθηκε, όταν είδε τον Ποκοπίκο με τις ξετρελαμένες  μαζί του αραπινούλες του…

Το τεύχος 68 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τρομακτική  Κατακόμβη» κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου 1961 και σε ανατύπωση στις 7  Μαρτίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 14 της  Β’ περιόδου με τίτλο «Το Στοιχειό της Φρίκης», που κυκλοφόρησε την  Τρίτη 15 Ιανουαρίου 1952. 

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_68.pdf


#69) Σατανικό Ξεγέλασμα

Ένα κοπάδι από πεινασμένες ύαινες, ένα τεράστιο μαύρο φίδι με πράσινες  βούλες, αμέτρητα όρνια που σκοτεινιάζουν με τις μαύρες φτερούγες τους  τον ουρανό της ζούγκλας και ο τερατάνθρωπος Μποχάρ μπλέκονται σε μια  περιπέτεια όπου οι αντοχές του Γκαούρ, της Ταταμπού, του γιου του  Ταρζάν, του Μπέιμπι, αλλά και του αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν και  του γοριλάνθρωπου Νταμπούχ που έρχονται να βοηθήσουν φτάνουν στα όριά  τους. Η σωτηρία έρχεται για μια ακόμα φορά, από ποιον άλλον;, από τον  αιώνιο σωτήρα των κουτών και αδυνάτων, το φοβερό και τρομερό Ποκοπίκο…

Στο τεύχος αυτό ο γιος του Ταρζάν, ο Μπέιμπι, παλεύει σας άντρας πια  με τα θηρία της Ζούγκλας και ο Ποκοπίκο που βρίσκει πολύ «βουτυράτο»  το όνομα Μπέιμπι, του δίνει ένα όνομα που να ταιριάζει με το θάρρος,  την παλικαριά και την τιμιότητά του, ένα όνομα που όλοι το προφέρουν  με θαυμασμό και το επαναλαμβάνουν ψιθυριστά σαν ηχώ… Κραγιαμπού!…  Κραγιαμπού!…

Το τεύχος 69 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Σατανικό  Ξεγέλασμα» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 1961 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 14 Μαρτίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το  τεύχος 15 της Β’ περιόδου με τίτλο «Η Ματωμένη Βροχή», που κυκλοφόρησε  την Τρίτη 22 Ιανουαρίου 1952. Η «ματωμένη βροχή» του τίτλου της Β’  περιόδου αναφέρεται στις σταγόνες αίματος που πέφτουν σαν βροχή από τα  κατάμαυρα όρνια που αλληλοσπαράσσονται διεκδικώντας τον δεμένο χειροπόδαρα Μποχάρ.

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_69.pdf


#70) Ο Δαίμονας της Ζούγκλας

Ένας φοβερός και απαίσιος αμερικανός κακούργος, ο Μπαλούχ, έρχεται στη  Ζούγκλα με ένα φορτηγό καράβι που φέρει το όνομα «Δαίμονας της  Ζούγκλας» και είναι γεμάτο με όπλα και πυρομαχικά. Μαζί του έχει τη  σατανική και πανέμορφη φίλη του, τη Ζεράν, και εκατό επαγγελματίες  δολοφόνους, λαθρέμπορους, κακοποιούς και δραπέτες φυλακών. Το όνειρο  του αρχικακούργου είναι να σκοτώσει τον Ταρζάν και τον Γκαούρ για να  γίνει αυτός αφέντης της απέραντης Ζούγκλας και κύριος των αμέτρητων  θησαυρών της, που θα τον κάνουν τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου.  Μόλις φτάνουν στη Ζούγκλα, οι στυγεροί δολοφόνοι του Μπαλούχ συλλαμβάνουν τον Ταρζάν και τον παραδίδουν στον αφέντη τους για να τον  χρησιμοποιήσει σαν δόλωμα για να συλλάβει και τον Γκαούρ. Για να  ελευθερωθεί ο Ταρζάν και να αντιμετωπιστεί ο φοβερός αυτός στρατός των  αδίσταχτων δολοφόνων, θα χρειαστεί η βοήθεια όλων των δυνάμεων της  Ζούγκλας, του αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν, του Νταμπούχ με τους  γορίλες του και ακόμα και η βοήθεια των εχθρών του Έλληνα και του  Άγγλου γίγαντα, του φύλαρχου Γιαχάμπα που έρχεται με τους αραπάδες  του, του παντοδύναμου μάγου Νάχρα-Ντου που προσφέρει δυο θαυματουργά  χαπάκια που μπορεί να βοηθήσουν και  του τερατάνθρωπου Μποχάρ που  είναι πρόθυμος να βοηθήσει, γιατί έχει δεχτεί το μήνυμα της αγάπης της  ιεραποστόλου Γιοχάνας και η άγρια καρδιά του έχει πλημμυρίσει από  αγάπη και καλοσύνη. Η βοήθεια όλων, φίλων και εχθρών, είναι απαραίτητη  για να αντιμετωπιστεί η φοβερή αυτή απειλή, αλλά η συνεισφορά του  φοβερού και τρομερού Ποκοπίκο θα είναι για μια ακόμα φορά καταλυτική…

Το τεύχος 70 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Δαίμονας  της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 1961 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 21 Μαρτίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που  περιέχει το τεύχος 16 της Β’ περιόδου με τίτλο «Το Φάντασμα της Στρίγγλας», που κυκλοφόρησε την Τρίτη 29 Ιανουαρίου 1952. Ο τίτλος της  Β’ περιόδου αναφέρεται στη γριά «στρίγκλα» που προλέγει τη συμφορά που  απειλεί τη ζούγκλα και τους ήρωές της σ’ ένα όνειρο που βλέπει ο  Ποκοπίκο. Το τεύχος αυτό είναι το δεύτερο μετά το τεύχος 67 του  «Γκαούρ-Ταρζάν» που διάβασα από μικρός και θυμάμαι ακόμα και τώρα πόσο  με είχε συγκλονίσει ο άδικος χαμός των γοριλών του Νταμπούχ που  αποδεκατίστηκαν από τα πυρά των στυγερών δολοφόνων, όταν όρμησαν  εναντίον τους χωρίς να νιώθουν τον κίνδυνο.
 Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 21 Σεπτεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_70.pdf


#71) Μονομαχία μέχρι Θανάτου

Ο φοβερός και απαίσιος αμερικανός κακούργος Μπαλούχ με τη σατανική και  πανέμορφη φίλη του Ζεράν και εκατό επαγγελματίες δολοφόνους,  λαθρέμπορους, κακοποιούς και δραπέτες φυλακών κατάφεραν ήδη να  επιβληθούν και να κυριαρχήσουν σε όλες της φυλές και σε ολόκληρη την απέραντη και άγρια Ζούγκλα και μονάχα το περήφανο ελληνικό βουνό του  Γκαούρ δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν ακόμα. Εκεί έχουν καταφύγει ο  Γκαούρ, ο Ταρζάν, η Ταταμπού, η Τζέιν, ο Κραγιαμπού, ο Ποκοπίκο, η  Χουχού, αλλά και ο Μαξ Άρλαν και ο Νταμπούχ και ακόμα και δυο παλιοί  εχθροί, ο Γιαχάμπα και ο τερατάνθρωπος, Μποχάρ, που έχουν ενώσει όλοι  μαζί τις δυνάμεις τους για να αντισταθούν στον κοινό εχθρό και να  διώξουν από τη Ζούγκλα τους απαίσιους επιδρομείς. Όμως όλοι τους,  βρίσκονται σε τραγική θέση, γιατί ο Μπαλούχ έχοντας εξασφαλίσει ενισχύσεις από εκατό ακόμα κακοποιούς έχει αποκλείσει το βουνό και οι  υπερασπιστές του βρίσκονται στο δίλημμα ή να πεθάνουν από την πείνα ή  να επιχειρήσουν μια ηρωική έξοδο και να δεχτούν τα πυρά των δολοφόνων  του Μπαλούχ που περιμένουν να τους θερίσουν. Από την τραγική αυτή θέση  θα τους βγάλει ο Ποκοπίκο με τα μαύρα χαπάκια του μάγου Νάχρα-Ντου,  που τους κάνουν όλους αόρατους! Όμως, όσο δεν βλέπει ο ένας τον άλλο  κάποιος επωφελείται και φιλάει την Ταταμπού και το ηχηρό αυτό φιλί θα  αποτελέσει την αιτία για μια «Μονομαχία μέχρι Θανάτου»…


Το τεύχος 71 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Μονομαχία  μέχρι Θανάτου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 1961 και σε  ανατύπωση την Πέμπτη 28 Μαρτίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που  περιέχει το τεύχος 17 της Β’ περιόδου με τίτλο «Γορίλας με Φτερά», που  κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 1952. Ο τίτλος της Β’ περιόδου δεν  αναφέρεται σε κάποιον ιπτάμενο γορίλα, αλλά στον πιο πιστό φίλο του  γοριλανθρώπου Νταμπούχ, που είναι ο μόνος που καταφέρνει να διασπάσει  τον κλοιό των κακοποιών γύρω από το βουνό και να φτάσει στην κορυφή.  Το κεφάλι του γιγαντόσωμου αυτού γορίλα είναι στολισμένο με τρία  μεγάλα φτερά όρνιου που του τα έβαλε ο τρελός γοριλάνθρωπος! Είναι  γνωστή και επιβεβαιώνεται σχεδόν σε κάθε τεύχος η μοναδική  μυθοπλαστική ικανότητα του συγγραφέα του «Γκαούρ-Ταρζάν» Νίκου Ρούτσου και η ευχέρεια που είχε να δίνει τους τίτλους των ιστοριών που δεν  είχε γράψει ακόμα και να τις γράφει στη συνέχεια με βάση τους τίτλους  που είχε δώσει! Αυτό βέβαια δεν ήταν πάντα εύκολο να στεφθεί με  επιτυχία και ο τίτλος «Γορίλας με φτερά» επιβεβαιώνει πως η από κάθε  άποψη επιτυχία ενός τίτλου που δινόταν προκαταβολικά δεν ήταν  εγγυημένη ακόμα και για έναν μυθοπλάστη σαν τον Νίκο Ρούτσο.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 15 Ιουνίου 2016

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_71.pdf



#72) Ο Γκαούρ Τρελλός

Πέρα μακριά στο βορρά, σε μια από τις πιο άγριες περιοχές της  Ζούγκλας, ζει η φυλή των Κούμου Νταβ. Μάγος της φυλής είναι ο  τερατόμορφος Χουράμπα, δίδυμος αδελφός, αλλά και θανάσιμος εχθρός του  μονόφθαλμου μάγου Νάχρα Ντου. Ο πανίσχυρος μάγος Χουράμπα έχει μια  μονάκριβη κόρη, την τερατόμορφη Μουρούγκα, το πιο αποκρουστικό γυναικείο πλάσμα που γεννήθηκε ποτέ! Όταν η Μουρούγκα αντικρίζει τον  Γκαούρ που βρέθηκε στο χωριό των Κούμου Ντάβ για να σώσει τον Ταρζάν  νομίζοντας πως ήταν αιχμάλωτος του Χουράμπα, ζητάει από τον πατέρα της  κάτι που κάνει το αίμα του Γκαούρ να παγώσει στις φλέβες του, «Να  πατέρα!... Ένα τέτοιο όμορφο παλικάρι θέλω για σύντροφο της ζωής μου!  Μ’ αυτόν θέλω να με παντρέψεις, πατέρα!...». Ο μόνος τρόπος που έχει ο  πανίσχυρος μάγος για να ικανοποιήσει την επιθυμία της μονάκριβης κόρης  του είναι να κάνει τον μελαψό γίγαντα να χάσει τα λογικά του…

Το τεύχος 72 ήταν το τρίτο στη σειρά μετά το 67 και το 70 της σειράς  του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου που διάβασα και ήταν αυτό ίσως η  αιτία που αγάπησα και συνδέθηκα τόσο πολύ με το «Γκαούρ-Ταρζάν».  Θυμάμαι ακόμα, πώς είχα νιώσει, όταν μικρό παιδί, ούτε δέκα χρονών,  αισθάνθηκα την αδικία από την απαίτηση της τερατόμορφης κόρης του πανίσχυρου μάγου να γίνει αυτή συντρόφισσα του Έλληνα γίγαντα χάρη  στις δυνάμεις και την ισχύ του πατέρα της! Η περιπέτεια αυτή πέρα από  την εξαιρετική μυθοπλασία της και τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειές της,  είναι μια πολύ ωραία ιστορία της ζούγκλας, πολύ καλά δομημένη, με  πλοκή, με δραματικές καταστάσεις, ίσως από τις καλύτερες που έγραψε ο Νίκος Ρούτσος.

Το τεύχος 72 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γκαούρ  Τρελλός» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1961 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 4 Απριλίου 1963. Περιέχει την ίδια ιστορία που περιέχει το  τεύχος 18 της Β’ περιόδου με τίτλο «Το Φίδι του Μάγου», που  κυκλοφόρησε την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 1952. Ο τίτλος της Β’ περιόδου αναφέρεται στο φίδι του μάγου Χουράμπα που καρφώνει το φαρμακερό του  δόντι στη ράχη του Έλληνα γίγαντα που χάνει τα λογικά του και δεν  θυμάται ούτε την αγαπημένη του Ταταμπού…

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Ιουνίου 2016

 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_72.pdf
 

Τόμος 10 ------------------------------------------------------------------------------------------------------



#80) Το Όνειρο του Βρυκόλακα

Το τεύχος 80 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Όνειρο του Βρυκόλακα» κυκλοφόρησε στις 6 Απριλίου 1961 και σε ανατύπωση στις 30 Μαΐου 1963. Κρίνοντας από τους τίτλους, το περιεχόμενο και την αλληλουχία των τευχών θα πρέπει να περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 26 της Β’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 8 Απριλίου 1952 με τίτλο «Η οχιά του Βρυκόλακα».

Στην ιστορία αυτή ο «τρομερός» Γιαχάμπα πολιορκεί με τους «μαύρους δαίμονες» υπηκόους του το βουνό του Γκαούρ, ενώ ο ίδιος ο Γκαούρ αλλά και ο Ταρζάν βρίσκονται μακριά. Ο Νταμπούχ με τους γορίλες του και ο αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν καλούνται να βοηθήσουν και επιστρατεύεται ακόμα και η γιάτρισσα Χούλχα για να βοηθήσει το Γκαούρ και τον Ταρζάν που στο μεταξύ και ενώ μαίνεται η πολιορκία έχουν επιστρέψει. Την οριστική όμως λύση τη δίνει ο «φοβερός και τρομερός» Ποκοπίκο, ο «αιώνιος σωτήρας» και «προστάτης» των «κουτών και αδυνάτων»!


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_80.pdf





Τόμος 11 -------------------------------------------------------------------------------------------


#85) Στα Νύχια του Αρκουδανθρώπου

Το τεύχος 85 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Στα Νύχια του Αρκουδανθρώπου» κυκλοφόρησε στις 11 Μαΐου 1961 και σε ανατύπωση στις 4 Ιουλίου 1963. Το αντίστοιχο τεύχος της Β’ περιόδου ήταν το νούμερο 31 που είχε κυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου 1952 με τίτλο «Ο Τρομερός Κτηνάνθρωπος» και είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Οι διαφορές της ιστορίας που περιλαμβάνουν τα δύο τεύχη είναι πολύ περισσότερες από τις ομοιότητες.

Στην ιστορία του 1952 ο «κτηνάνθρωπος» έχει τη μορφή κενταύρου, ενώ στην ιστορία του 1961 το ανθρωπόμορφο τέρας έχει τη μορφή αρκουδανθρώπου. Ο πρώτος λέγεται Χόι-Χόχα που στη γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει «Άνθρωπος-Γάιδαρος», ενώ ο δεύτερος Χουραβάχ που σημαίνει «Άνθρωπος-Αρκούδα». Η ομοιότητα στα δυο τεύχη περιορίζεται στην παρόμοια περιπέτεια που έχουν οι ήρωές μας με το καθένα από τα δύο αυτά ανθρωπόμορφα τέρατα, περιπέτεια μάλιστα που είναι εμβόλιμη στην εξέλιξη της κύριας υπόθεσης. Κατά τα άλλα, με εξαίρεση την περιπέτεια με τον κτηνάνθρωπο στο ένα και τον αρκουδάνθρωπο στο άλλο, η ιστορία στο τεύχος της Γ' περιόδου είναι αγνώριστη σε σχέση με την ιστορία στο τεύχος της Β’ περιόδου.

Στο τεύχος της Β’ περιόδου εμφανίζονται ο γιος του Γκαούρ και της Ταταμπού, ο Κεραυνός, και η κόρη του Ταρζάν και της Τζέιν, η Θύελλα, που μεγαλώνουν ηλικιακά πρόωρα με τις σατανικές συσκευές του κακούργου, αλλά μεγαλοφυούς επιστήμονα Κράουζ, που θέλει να κατακτήσει τη γη ή να την καταστρέψει με τη βοήθεια των αρχόντων του πλανήτη Άρη!
Οι ήρωες αυτοί αποτελούν μέγιστη αστοχία έως ατόπημα του συγγραφέα στη Β’ έκδοση, που πιθανόν το έκανε, όπως επισήμανε ο Γιώργος Βλάχος, κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού με το επιστημονικής φαντασίας ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος». Στην Γ’ έκδοση ο συγγραφέας απέφυγε την επανάληψη αυτού του ατοπήματος, η Ταταμπού παρέμεινε αγνή συντρόφισσα του Γκαούρ μέχρι το τέλος, και περιέλαβε στην ιστορία του την εμφάνιση της πανέμορφης Βάντα, της συντρόφισσας του Γιου του Ταρζάν, του Κραγιαμπού. Όμως η Βάντα, όταν αντικρίζει τον Ταρζάν βλέπει στο πρόσωπό του αυτόν που δολοφόνησε τη μητέρα της πριν από πολλά χρόνια στην Πέρα Ζούγκλα…

Η σύγκριση της ιστορίας των δύο τευχών είναι καταλυτική υπέρ της ιστορίας της Γ’ περιόδου, αν και στη Β’ έκδοση περιγράφεται ένα όνειρο του Ποκοπίκο στο οποίο τον τρώει στην κυριολεξία, στο όνειρο πάντα, ο θεός των άγριων φυλών της Ζούγκλας, Κράουμπα. Ο Θεός των κανιβάλων λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι κι αυτός κανίβαλος! Πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση του θεού της Ζούγκλας από το Νίκο Ρούτσο!


Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_85.pdf







Τόμος 12 ----------------------------------------------------------------------------------------

 #96) Ο Άρχοντας της Νεκρής Χώρας

Το τεύχος 96 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Άρχοντας της Νεκρής Χώρας» κυκλοφόρησε στις 27 Ιουλίου 1961 και σε ανατύπωση στις 19 Σεπτεμβρίου 1963. Κρίνοντας από τους τίτλους, το περιεχόμενο και την αλληλουχία των τευχών, καθώς και από τη συσχέτιση του τίτλου του πιο προηγούμενου τεύχους της Β’ περιόδου με το περιεχόμενο του πιο προηγούμενου τεύχους της Γ’ περιόδου, «Ο Άρχοντας της Νεκρής Χώρας» θα πρέπει να περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 42 της Β’ περιόδου, που είχε κυκλοφορήσει στις 29 Ιουλίου 1952 με τίτλο «Ο Άρχοντας του Τρόμου».

Στην τελευταία σελίδα πριν το πίσω εξώφυλλο του τεύχους αυτού υπάρχει μια σημαντική πληροφορία που προσδιορίζει με ακρίβεια την ημερομηνία έκδοσής του. Συγκεκριμένα, διαφημίζεται ένα νέο περιοδικό, «Ο Μικρός Φαντομάς», που αναφέρεται πως θα κυκλοφορήσει την Τρίτη, 1 Αυγούστου 1961. Επομένως, και δεδομένου πως το «Γκαούρ-Ταρζάν» κυκλοφορούσε την Πέμπτη, προκύπτει με ασφάλεια πως το τεύχος 96 της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε, όπως αναφέρεται και πιο πάνω, στις 27 Ιουλίου 1961. Συγγραφέας και του νέου διαφημιζόμενου περιοδικού ο Νίκος Ρούτσος, που δεν ευτύχησε όμως να εκδώσει πάνω από οχτώ τεύχη.

Στην ιστορία του τεύχους 96 ο μικροσκοπικός Ποκοπίκο πασπαλίζεται ολόκληρος με τη μαγική μαυροπράσινη σκόνη του παντοδύναμου μάγου Νάχρα Ντου, μεταμορφώνεται σε γίγαντα και εξουδετερώνει με ευκολία τα πασπαλισμένα με την ίδια σκόνη γιγάντια μυρμήγκια που στέλνει ο καταχθόνιος μάγος στο Βουνό του Γκαούρ για να « βγάλει από τη μέση» τον Γκαούρ και τον Ταρζάν και να προωθήσει το σχέδιό του, να καταστρέψει τη Ζούγκλα και «να μείνει αυτός μοναδικός κύριος και άρχοντας μιας απέραντης νεκρής χώρας». Στο μεταξύ, ο φοβερός σκελετός Μπούμπα Χαν στην υπηρεσία του σατανικού Νάχρα Ντου συνεχίζει να τρομοκρατεί τη Ζούγκλα καβάλα στο ιπτάμενο άλογό του…

Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_96.pdf





Τόμος 13 -------------------------------------------------------------------------------------------


#104) Ο Ουρανός Τιμωρεί

Το τεύχος 104 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο ουρανός  τιμωρεί» περιλαμβάνει δύο παράλληλες περιπέτειες που δεν συνδέονται  καθόλου μεταξύ τους και στο τέλος ολοκληρώνονται και οι δύο. Στην  πρώτη περιπέτεια που είναι συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος  συμμετέχουν ο Ταρζάν, ο Κραγιαμπού, η Βάντα και ο Ποκοπίκο, που εφοδιασμένοι με παράξενες συσκευές που τους επιτρέπουν να αναπνέουν  μέσα στο νερό, τα «μηχανικά βράγχια», βρίσκονται στο βυθό της  αφρικανικής θάλασσας, όπου αντιμετωπίζουν ψαρανθρώπους, τη βασίλισσα  Γοργόνα, ένα μαύρο Σκυλόψαρο και δυο γιγάντιους αστακούς και  ανακαλύπτουν ένα ναυάγιο, ένα βουλιαγμένο ιστιοφόρο που το αμπάρι του  είναι γεμάτο με τετράγωνα κομμάτια από καθαρό αστραφτερό χρυσάφι. Στη δεύτερη περιπέτεια συμμετέχουν ο Γκαούρ, η Ταταμπού, η Τζέιν και η  Χουχού. Η συντρόφισσα του έλληνα γίγαντα πέφτει στην παγίδα που στήνει  ο κακός φύλαρχος Γιαχάμπα και ο Γκαούρ για να την ελευθερώσει θα  επωφεληθεί από την αναπάντεχη βοήθεια που προσφέρει ένας μανιασμένος  ρινόκερος, που ο έλληνας γίγαντας με τη μεγάλη καρδιά είχε λυπηθεί και  είχε σώσει, όταν όλοι οι άλλοι επέμεναν πως έπρεπε να τον σκοτώσουν…

Το τεύχος 104 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Ουρανός  Τιμωρεί» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 1961 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 1963. Αντιστοιχεί με βάση την αλληλουχία των  τευχών στο τεύχος 50 της Β’ περιόδου που κυκλοφόρησε την Τρίτη 23  Σεπτεμβρίου 1952, αλλά η ιστορία που περιλαμβάνει θα πρέπει με βάση  τον τίτλο να αντιστοιχεί στο τεύχος 49 της Β’ περιόδου, «Το δόλωμα του  προδότη». Ο τίτλος της Β’ περιόδου θα πρέπει να αναφέρεται στις γυναίκες της φυλής του που ο κακός φύλαρχος Γιαχάμπα χρησιμοποιεί ως  δόλωμα για να παγιδέψει την Ταταμπού. Το εξώφυλλο του τεύχους 104 με  τον καταυλισμό των λευκών και την καταιγίδα είναι εμπνευσμένο από ένα  όνειρο που βλέπει ο Ταρζάν στο τεύχος 104, αλλά ουσιαστικά παραπέμπει  στην περιπέτεια που περιλαμβάνει το τεύχος 105.

Το τεύχος 104 είναι το όγδοο και τελευταίο τεύχος του δέκατου τρίτου  τόμου και η ιστορία που περιέχει εκτείνεται μέχρι και την τελευταία  σελίδα χωρίς να υπάρχει στο τέλος η απαραίτητη σε όλα τα τεύχη  διαφήμιση του επόμενου τεύχους. Οι φανατικοί αναγνώστες του  «Γκαούρ-Ταρζάν» θα πρέπει να πήραν μεγάλη λαχτάρα από φόβο μήπως  διακοπεί η έκδοση του αγαπημένου τους περιοδικού, αλλά ευτυχώς  ακολούθησαν οχτώ ακόμα τεύχη και ολοκληρώθηκε και ο δέκατος τέταρτος  τόμος. Το τέλος της έκδοσης πάντως δεν ήταν και πολύ μακριά, παρά την  αρχική υπόσχεση που επαναλαμβάνεται μέχρι και το τεύχος 80, πως «η  έκδοση του Γκαούρ-Ταρζάν δεν θα σταματήσει ποτέ». 
 Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 24 Σεπτεμβρίου 2015

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_104.pdf

 



  Τόμος 14 -------------------------------------------------------------------------------------


#107) Ο Γιαχάμπα Εκδικείται

Το τεύχος 107 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γιαχάμπα εκδικείται» κυκλοφόρησε στις 12 Οκτωβρίου 1961 και σε ανατύπωση στις 5 Δεκεμβρίου 1963. Ο τίτλος του, «Ο Γιαχάμπα εκδικείται», ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του επόμενου τεύχους, του 108, ενώ το περιεχόμενο της ιστορίας που περιλαμβάνει ανταποκρίνεται στον τίτλο του προηγούμενου τεύχους, του 106, που είναι «Οι πιρόγες με τους νεκρούς». Ένας λόγος γι' αυτή την αναντιστοιχία είναι ίσως το γεγονός πως στα τεύχη αυτά οι ιστορίες δεν είναι αυτοτελείς, όπως ήταν σε γενικές γραμμές σε όλη τη σειρά του «Γκαούρ-Ταρζάν», και τη συνέχεια τη βρίσκουμε στο επόμενο τεύχος. Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι και η αντιστοίχηση των ιστοριών που περιλαμβάνουν τα τεύχη αυτά με τα αντίστοιχα της Β’ περιόδου, μια αντιστοίχηση όμως που είναι αρκετά επισφαλής αν δεν διαθέτει κανείς τα τεύχη της Β’ περιόδου. Αν παρόλα αυτά θα θέλαμε να διακινδυνέψουμε μια αντιστοίχηση με τα τεύχη της Β’ περιόδου, θα λέγαμε πως το τεύχος αυτό περιλαμβάνει το πρώτο μέρος της ίδιας ιστορίας που περιλαμβάνει το ακροτελεύτιο τεύχος 52 της Β’ περιόδου που είχε τίτλο «Το άγαλμα του Σατανά» και στο οποίο ενδεχομένως η ιστορία ήταν αυτοτελής μιας και το εν λόγω «άγαλμα του Σατανά» στα τεύχη της Γ’ περιόδου αναφέρεται στο τεύχος 108, εκτός κι αν η Β’ έκδοση διακόπηκε τόσο απότομα που οι αναγνώστες δεν έμαθαν ποτέ τι έγινε στη συνέχεια και τι τους ήθελαν τους νεκρούς που συνέλεγαν οι μαύροι της φυλής των Νεϊκράν!

Η εικονογράφηση του εξωφύλλου του τεύχους 107 είναι διαφορετική, μια αλλαγή που εγκαινιάστηκε στο τεύχος 97 και συνεχίστηκε μέχρι το τελευταίο τεύχος 112 της σειράς. Στο νέο λογότυπο του τίτλου προβάλλεται πλέον το όνομα του ΓΚΑΟΥΡ. Ήταν ίσως η φυσιολογική κατάληξη στον τίτλο ενός παιδικού περιοδικού που ξεκίνησε ως «ΤΑΡΖΑΝ», συνεχίστηκε ως «ΤΑΡΖΑΝ ΓΚΑΟΥΡ», καθιερώθηκε ως «ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ» για να καταλήξει με την προβολή του Έλληνα Ταρζάν, του Γκαούρ.

Στο τεύχος 107 ολοκληρώνεται η ιστορία που άρχισε στο προηγούμενο τεύχος και αρχίζει μια συναρπαστική ιστορία με πολύ μυστήριο. Γιατί συνέλεγαν τους νεκρούς οι άγριοι της φυλής των Νεϊκράν; Η απάντηση δίνεται στο επόμενο τεύχος 108 με τίτλο «Η λίμνη των τεράτων», που έχω τη χαρά να αναγγείλω πως θα προστεθεί κι αυτό προσεχώς στους θησαυρούς που περιλαμβάνει το πολύτιμο για όλους εμάς που ήμασταν παιδιά εκείνη την εποχή και είχαμε την τύχη να διαβάζουμε τέτοιες ιστορίες blog του πολύτιμου φίλου Πάνου Κολιόπουλου.
Προκόπης Κωφός

http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_107.pdf



#108) Η Λίμνη των Τεράτων

Στο τεύχος αυτό περιλαμβάνεται η συνέχεια της συναρπαστικής  περιπέτειας που άρχισε στο προηγούμενο τεύχος και εξιχνιάζεται το  μυστήριο της περισυλλογής των δολοφονημένων με πνιγμό νεκρών από τους  γιγαντόσωμους ιθαγενείς της φυλής των Νεϊκράν που έχουν πέσει θύματα  της απληστίας λευκών τυχοδιωκτών που ήρθαν στη Ζούγκλα για να  πλουτίσουν. Στο δεύτερο μέρος της ιστορίας παρακολουθούμε τα γεγονότα  που συνδέονται με την απόφαση των Γκαούρ και Ταρζάν να μονομαχήσουν  μυστικά στις όχθες της λίμνης Ζαλτ. Οι δύο ήρωες εκμυστηρεύονται το  μυστικό της μονομαχίας τους στις συντρόφισσές τους και στον τόπο και  την ώρα της μονομαχίας καταφτάνει και ο κακούργος Γιαχάμπα με τους πιο  χειροδύναμους αραπάδες του. Όμως, στη λίμνη Ζαλτ κατοικούν φοβερά  τέρατα, είναι «Η Λίμνη των Τεράτων»…

Το τεύχος 108 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Λίμνη  των Τεράτων» κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου 1961 και σε ανατύπωση στις  12 Δεκεμβρίου 1963. Με δεδομένο πως η κυκλοφορία του περιοδικού στη Β’  περίοδο της έκδοσής του ολοκληρώθηκε με το νούμερο 52 που κυκλοφόρησε  στις 7 Οκτωβρίου 1952, αντιστοίχηση της ιστορίας αυτής και ιδιαίτερα  του δεύτερου μέρους της με την ιστορία κάποιου τεύχους της Β’ περιόδου  δεν μπορεί να γίνει αν δεν διαθέτει κανείς τα τεύχη της Β’ περιόδου.  Ένα λάθος που εντοπίστηκε στο τεύχος 108, όπου ο Κραγιαμπού αναφέρεται  ως Κεραυνός, που είναι ο γιος του Γκαούρ στη Β’ έκδοση, πιθανόν  υποδηλώνει μια τέτοια αντιστοιχία, αλλά μόνο αν διαθέτει κανείς τα  τελευταία τεύχη της Β’ περιόδου μπορεί να την επιβεβαιώσει.


Προκόπης Κωφός
 
http://www.pankoland.com/baoulo/GaourTarzan-C_108.pdf






19 σχόλια:

  1. Εντυπωσιακή και λεπτομερής η παράλληλη χρονολόγηση με τα άλλα ανταγωνιστικά περιοδικά. Συγχαρητήρια!. Η μόνη προσθήκη, αν μου το επιτρέπετε. κύριε Κωφέ, έχει να κάνει με τον "Υπεράνθρωπο". Επρόκειτο για την ανατύπωση του περιοδικού που είχε κυκλοφορήσει το 1951, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στο τεύχος αυτή η όχι ασήμαντη λεπτομέρεια για τους συλλέκτες. Όντως, η ανατύπωση του "Γκαούρ-Ταρζάν" άρχισε την αμέσως επόμενη Πέμπτη μετά την κυκλοφορία του 112ου και τελευταίου τεύχους της πρώτης έκδοσης, αλλά δεν φαίνεται να ολοκληρώθηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα σας αγαπητοί φίλοι-Γιώργο,Πάνο και καλώς τον κ.Προκόπη Κωφό.Υπέροχα νέα!!!!!!! βλέπω νέες σπάνιες αναρτήσεις ενός απ'τα αγαπημένα μας παιδικά περιοδικά του 50'-'60 το ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ της Γ' περιόδου,σας ευχαριστώ όλους,και ιδιαίτερα τον κ. Κωφό που μας δίνει αυτήν την συλλεκτική αναγνωστική ευφορία των παιδικών μας χρόνων.με αυτά τα σπάνια τεύχη,όπως γράφεις Γιώργο,δεν ολόκληρώθηκε η σειρά μετά το τέυχος 112,εγώ αγόραζα τα τεύχη κάθε εβδομάδα το 1961,(ήμουν 9 ετών) αλλά μετά σταμάτησε,δεν κυκλοφόρησε ποτέ το Νο 113,ανατυπώσεις θυμάμαι πολλές,και το 1966 άρχισε ξανά ανατύπωση του ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ της Γ'περιόδου μαζί με την Γ' έκδοση του Μ.'Ηρωα θυμάμαι.Γειά σας,να είστε όλοι καλά-ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό καλοκαίρι, Ανάχαρσι. Έπεται συνέχεια καλοκαιρινή και ζουγκλική :)

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ Πάνο,καλοκαίρι και Ζούγκλα ταιρίαζουν χαχαχαχχαχα

      Διαγραφή
    3. Φίλε Ανάχαρσις, χαίρομαι που τα ξαναλέμε μετά από κάποια χρόνια! Ανατυπώσεις του Γκαούρ Ταρζάν δεν έγιναν δεν έγιναν άλλες. Απλώς ανακυκλώσεις του στοκ μέχρι που δεν έμεινε λέπι στις αποθήκες. Γιορτάζοντας η "Άγκυρα" τα 100 της χρόνια τύπωσε μερικά τεύχη από την πρώτη και την τρίτη περίοδο σαν συλλεκτικές ρεπλίκες (μαζί με κάποια τεύχη Καραγκιόζη). Είχα ζητήσει να μάθω, αν υπάρχει ενδεχόμενο να βγουν περισσότερα ή ολόκληρη η σειρά και εισέπραξα απάντηση, "άσε να βρούμε πρώτα άλλα σε καλή κατάσταση!".. Μάλιστα. Πάντως, προσωπικά νομίζω ότι δεν πέτυχε εμπορικά η δοκιμή. Για αυτό!

      Διαγραφή
    4. Γιώργο Καλησπέρα,και γω χαίρωμαι που τα ξαναλέμε ύστερα από χρόνια.Για τις ανατυπώσεις πιστεύω ότι είναι έτσι όπως το περιγράφεις,απλά αναφέρω ότι θυμάμαι από την ζωή μου σχετικά με τον ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ.Το 1966 όταν άρχισε πάλλι να εμφανίζεται στο πρακτορείο εφημερίδων το περιοδικό,ήταν ανακύκλωση όπως λες,είχε όμως την ένδειξη πάλλι ανατύπωση,νόμιζα ότι έιναι νέα ανατύπωση,επί τη ευκαιρία πες μου πόσες ανατυπώσεις γίνανε της Γ'Περιόδου? Νάσαι πάντα καλά και να μας ενημερώνεις,όπως ξεκίνησε ο επίσης εκλεκτός συλλέκτης σαν και σένα ο κ. Κωφός,συγνώμη που γίνομαι κουραστικός,όμως η προσφορά όλων σας είναι απαράμιλλη,τώρα ξεκίνησε και ο Μ.ΦΑΝΤΟΜΑΣ,ΥΠΕΡΟΧΑ!!

      Διαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα σας!!!! θα απαντήσω στο σχόλιο σου Γιώργο άλλη μέρα,επίσης δεν λειτουργει το pdf στο τεύχος Νο67

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανάχαρσι, ευχαριστούμε για την επισήμανση. Πράγματι κάτι πήγε στραβά στη link για το #67. Το διόρθωσα και πλέον μπορείς να το κατεβάσεις χωρίς πρόβλημα.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα κ.Πάνο,παρακαλώ,συμβαίνουν τα στραβά,τεχνολογία είναι αυτή,έτσι θα το κατεβάσω στον Υπολογιστή μου να το έχω και πάλλι ευχαριστώ

      Διαγραφή
  5. Προκόπη θα κοιτάξω να βρω αυτά που μου ζήτησες,
    στείλε μου το email σου
    καλημέρα φίλοι
    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νίκο, το e-mail μου σου το έστειλα μέσω Face Book! Περιμένω τα καλά νέα!
    Προκόπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θεμιτό είναι αυτό το block να παραμείνει στις παιδικές μας αναμνήσεις και να μη γίνονται πολιτικές αναφορές,διότι η Νοσταλγία χάνει το χρώμα της,αυτά για τον φίλο μας τον Προκόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Ανάχαρσι εδώ θα διαφωνήσω μαζί σου. Φρονώ ότι η αναφορά στο πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής βοηθάει στην πηρέστερη κατανόηση του ευρύτερου σκηνικού. Ο καθείς βεβαίως είναι ελεύθερος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

      Διαγραφή
  8. Αγαπητέ φίλε «ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ»,
    Στις σελίδες 12 και 13 του τεύχους 35 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» διαβάζουμε:

    «- Η Ελλάδα έχει δικό της πετρέλαιο; ρωτάει το νάνο.
    - Όχι, της αποκρίνεται. Το αγοράζει από το Μπακάλη!... Αν η Ελλάδα
    είχε δικά της πετρέλαια, δεν θα τη λέγανε Ψωροκώσταινα!
    Τα μαύρα μάτια του Γκαούρ λάμπουν τώρα από χαρά. Και φωνάζει μ’ ενθουσιασμό:
    - Η μεγάλη πηγή με το «Νερό της Φωτιάς» είναι τώρα δική μας!
    Μπορούμε να την κάνουμε ό,τι θέλουμε! Θα τη χαρίσουμε λοιπόν στην Πατρίδα!
    …………………….
    - Ναι, αγαπημένε μου! του λέει. Θα χαρίσουμε την πετρελαιοπηγή στην Πατρίδα!
    Έτσι η Ελλάδα μας θα γίνει πλούσια, δυνατή και ευτυχισμένη!».

    Στη σελίδα 23 του τεύχους 35 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» διαβάζουμε:

    «Ο νάνος τον κοιτάζει λοξά και πονηρά.
    - Καπετάν Φάβα, του λέει, σε ψώνισα!
    Τι δηλαδή;
    - Κατάλαβα τα… πολιτικά σου φρονήματα!».

    Αυτά τα δύο αποσπάσματα όπου στο πρώτο αναφέρεται η θεωρία της «ψωροκώσταινας» και στο δεύτερο η προσπάθεια να «ψωνίσει» κανείς τα «πολιτικά φρονήματα» του άλλου στα οποία αναφέρθηκα είναι πλευρές του κλίματος και της κατάστασης που χαρακτήριζαν εκείνη την εποχή και συνδέονται απόλυτα με τις «παιδικές μας αναμνήσεις», είμαστε γεννημένοι και την ίδια χρονιά. Η Νοσταλγία δεν «χάνει το χρώμα της» με τις αναφορές αυτές, αντίθετα εμπλουτίζεται με στοιχεία που αν συνδεθούν με την τωρινή μας ωριμότητα μπορεί να μας ωφελήσουν να καταλάβουμε καλύτερα κάποια πράγματα που τότε ως παιδιά ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο καθένας μας ήταν ίσως δύσκολο έως αδύνατο να τα αξιολογήσουμε σωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το πιο αγαπημένο μου, ακόμη και από τον Μικρό Ήρωα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παρα πολυ καλη δουλεια. παρατηρησα οτι οι 3 και 4 σελιδες λοιπουν απο το πρωτο τευχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή