Αλούνα, Ταγκανίκα και Καλόα:
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ
Σε τρεις περιπτώσεις στις αποστολές του εκτός Ελλάδας το Παιδί-Φάντασμα βρέθηκε αντιμέτωπο σε μονότευχες συναντήσεις του με εξωτικές βασίλισσες της ζούγκλας!
Και οι τρεις περιγράφονται ως νεαρές γυναίκες εξαιρετικής ομορφιάς. Και με τις τρεις αντιμετωπίζει, αρχικά, προβλήματα εμπιστοσύνης για να αποσπάσει, τελικά, τον θαυμασμό τους και να τις… κατακτήσει, αφού έχει περάσει προηγουμένως ισάριθμες φορές θανάσιμες δοκιμασίες, κριτήριο για την απόκτηση εμπιστοσύνης.
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον Στέλιο Ανεμοδουρά να τις περιγράψει.. Είναι κι ο μόνος… αρμόδιος!
ΑΛΟΥΝΑ
«Όρθια, στο κέντρο της καλύβας στέκεται μια από τις πιο όμορφες και πιο ευγενικές γυναίκες που έχει συναντήσει στη ζωή του. Είναι μια νέα δεκαοκτώ μόλις ετών, με τέλειο σώμα τυλιγμένο μέσα σε ένα πολύχρωμο ύφασμα. Έχει υπέροχα μαλλιά και κανονικά χαρακτηριστικά, που θυμίζουν στο Παιδί-Φάντασμα αρχαίες θεότητες της Ελλάδος. Εκείνα όμως που είναι ασύγκριτα είναι τα μάτια της. Είναι μεγάλα και μαύρα και το βλέμμα τους φανερώνει ευγένεια και καλοσύνη ψυχής, καθώς κοιτάζει τον Γιώργο με έκπληξη και βαθιά συμπάθεια…» (Αλούνα, η βασίλισσα των αγρίων, #183, σελ. 8)
ΤΑΓΚΑΝΊΚΑ
«Η γυναίκα, που ο Γιώργος καταλαβαίνει ότι είναι η βασίλισσα της φυλής των Αετών είναι μια ωραιοτάτη ψηλόσωμη και με αρμονικό σώμα Αφρικανή με όχι πολύ μελαψό δέρμα με κανονικά και όμορφα χαρακτηριστικά και μαύρα μάτια, που όμως έχουν μια λάμψη σκληρότητας στο βάθος τους….» (Ταγκανίκα, η κόρη του Ερέβους, #187, σελ. 25)
ΚΑΛΟΑ
«Τώρα μιλάει μια γυναίκα. Μια νέα και ωραία γυναίκα, που από το ύφος της δείχνει ότι πρέπει να είναι ο αρχηγός της φυλής. Σίγουρα αυτή είναι η Καλόα, η θεά του Πολέμου. Μιλάει ζωηρά και κάθε τόσο τα δάχτυλά της σφίγγονται γύρω από το ξύλο ενός ακοντίου που είναι ακουμπισμένο χάμω, δίπλα της…» (Καλόα, η θεά του Πολέμου, #724, σελ. 13)
Φειδωλός στην περιγραφή του κάλλους της λευκής βασίλισσας των επίσης λευκών ιθαγενών υπηκόων της, ο Στέλιος Ανεμοδουράς, άφησε στον Βύρωνα Απτόσογλου να την περιγράψει εύγλωττα με το πενάκι του στο εξώφυλλο και στην εσωτερική εικονογράφηση του τεύχους… Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, δεν λένε;
Γιώργος Βλάχος
--------------------------------------------------------------
ΑΛΟΥΝΑ, Η βασίλισσα των αγρίων
τεύχος 183,
τεύχος 183,
κυκλοφορία πρώτης έκδοσης 21 Αυγούστου 1956.
Τόπος: Νησί Νιόχα (φανταστικό) στον Ειρηνικό.
Το Παιδί-Φάντασμα καταφέρνει να σωθεί την τελευταία στιγμή πριν το φλεγόμενο αεροπλάνο του Γερμανού αρχικατασκόπου Κράους βουλιάξει στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού. Φτάνει στην ακτή του νησιού Νιόχα στο νησιώτικο σύμπλεγμα του αρχιπελάγους της Χαβάης, φροντίζοντας να μην τον εντοπίσει ο Κράους που είχε προλάβει να εγκαταλείψει με ασφάλεια το αεροσκάφος πριν από τον Γιώργο.
Στο νησί, όμως τον συλλαμβάνουν ιθαγενείς, μιας φυλής με εξευγενισμένα χαρακτηριστικά και τον οδηγούν στη βασίλισσά τους την Αλούνα. Η Αλούνα, μια γυναίκα εκθαμβωτικής ομορφιάς, που δεν είναι παραπάνω από 18-20 χρονών, συμπαθεί αμέσως τον Γιώργο και πιστεύει ότι είναι Εκείνος που η προφητεία έλεγε ότι θα ξαναφέρει στον λαό της την ευτυχία.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο κακομούτσουνος μάγος της φυλής δεν συμμερίζεται την πίστη της Αλούνα για την παρουσία του Γιώργου στο νησί της και απαιτεί να τον υποβάλλει στη δοκιμασία της λόγχης. Αν είναι ο Εκείνος της προφητείας, θα βρει τρόπο να αποφύγει τον θάνατο!
Η αναπάντεχη εμφάνιση της Κατερίνας, του Σπίθα και του Διαβολάκου σώζει τον Γιώργο την τελευταία στιγμή και ο οργισμένος μάγος, για να εκδικηθεί, καταφεύγει στον καταυλισμό των Γερμανών, εκεί όπου κρατάνε αιχμάλωτο τον καθηγητή Κράμερ πιέζοντάς τον να φτιάξει για λογαριασμό της Γερμανίας την ατομική βόμβα!
Τα τέσσερα Ελληνόπουλα με τη βοήθεια των πολεμιστών της Αλούνα και μερικών Αμερικανών κομάντος που καταφθάνουν ειδοποιημένοι από τον ασύρματο της Κατερίνας καταστρέφουν τον γερμανικό καταυλισμό, ελευθερώνουν τον Κράμερ και υποχρεώνουν τον Κράους να δραπετεύσει.
Η Αλούνα, γοητευμένο κοριτσόπουλο από τη γενναιότητα του Γιώργου, του κάνει… πρόταση γάμου και να μείνει μαζί της για πάντα στο νησί! Η Κατερίνα, που δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια, τον παίρνει άρον-άρον και φεύγουν! Πρόσχημα η καταδίωξη του Κράους, που σύμφωνα με πληροφορίες έχει καταφύγει στην καδιά της Μαύρης Αφρικής.
Γιώργος Βλάχος
ΤΑΓΚΑΝΊΚΑ, η κόρη του Ερέβους
τεύχος 187,
τεύχος 187,
κυκλοφορία πρώτης έκδοσης 18 Σεπτεμβρίου 1956,
τόπος: Ταγκανίκα.
Στην Ανατολική Αφρική παραμένει το Παιδί-Φάντασμα και η παρέα του προκειμένου να αποτρέψει την επανάσταση άγριας φυλής του Κιλιμάντζαρο, που ξεσηκώνουν οι Γερμανοί για να εμποδίσουν την εξόρυξη από τους Συμμάχους ορυκτών απαραιτήτων στην πολεμική τους βιομηχανία.
Με έδρα την πρωτεύουσα της Ταγκανίκας, το Νταρ Ελ Σαλάμ, ξεκινούν για τις πλαγιές του Κιλιμάντζαρο, όπου ζει η καθόλου φιλόξενη φυλή των Αετών. Βασίλισσά τους είναι η πανέμορφη μα σκληρή Ταγκανίκα, την οποία ο Γιώργος θα αντιμετωπίσει και θα προσπαθήσει να τη μεταπείσει. Η Ταγκανίκα, βασίλισσα των Αετών και Κόρη του Ερέβους δέχεται να τον ακούσει, αφού πρώτα υποστεί την δοκιμασία του βέλους. Παρόμοια διαδικασία που πέρασε ο Γιώργος και με τη Αλούνα, τέσσερα… τεύχη νωρίτερα! Ένας Γερμανός “μπογιατισμένος” σαν ιθαγενής είναι αυτός που υποδύεται παρόμοιο ρόλο με τον κακό μάγο στη φυλή της Αλούνα. Και η διάσωση του Γιώργου, πριν το βέλος της Ταγκανίκα τον τρυπήσει, γίνεται επίσης με τον ίδιο τρόπο˙ με αναπάντεχη επίθεση τω φίλων του την τελευταία στιγμή.
Η Ταγκανίκα πείθεται από τα λόγια του και γίνεται φίλη των Συμμάχων, ενώ ο Γερμανός προλαβαίνει να εξαφανιστεί μέσα στη σύγχυση.
Στο Νταρ Ελ Σαλάμ γίνεται η αποκάλυψη των Γερμανών κατασκόπων και αυτή η αποστολή του Παιδιού-Φάντασμα στέφεται με επιτυχία.
Αν και το σενάριο της ιστορίας είναι καλά δομημένο με ανατροπές, κάνει “κοιλιά” στην περιγραφή της ανάβασης στο βουνό. Το επεισόδιο των Σπίθα-Διαβολάκου με τους γιγάντιους αετούς, εκτός από υπερβολικό, φαίνεται και παρατεταμένα εμβόλιμο για γέμισμα. Η παρουσία της βασίλισσας Ταγκανίκα περιορίζεται σε λίγες μόλις σελίδες λίγο πριν ολοκληρωθεί η ιστορία. Το φινάλε, όμως αποζημιώνει.
Γιώργος Βλάχος
ΚΑΛΟΑ, η θεά του πολέμου
τεύχος 724,
τεύχος 724,
κυκλοφορία πρώτης και μοναδικής έκδοσης 3 Ιανουαρίου 1967,
τόπος: Σουδάν
Οι Ιταλοί σχεδιάζουν να εκτρέψουν την κοίτη του Νείλου στις πηγές του, ώστε να αποστερήσουν από τους Συμμάχους την υδάτινη τροφοδοσία τους στο Μέτωπο της Αφρικής. Για την πραγματοποίηση του σχεδίου τους χρειάζονται τη βοήθεια μιας άγριας παράξενης φυλής λευκών ιθαγενών, των Ακάσα, που ζουν απομονωμένοι κοντά στο σημείο της σχεδιαζόμενης εκτροπής και που μιλούν μιαν άγνωστη και ακατανόητη γλώσσα τελείως διαφορετική από κάθε άλλη αφρικανική γλώσσα ή διάλεκτο.
Η βασίλισσα της μικρής φυλής, η Καλόα, που συμφωνεί να βοηθήσει, περιγράφεται σαν μια πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα και πολύ σκληρή ταυτόχρονα.
Η πλοκή εξελίσσεται σχεδόν παρόμοια με τις δυο προηγούμενες σχετικές ιστορίες.
Η Καλόα συμμαχεί με τον Ιταλό. Αλλά, οι Ιταλοί προτίθενται, παρά τη συμφωνία, να βομβαρδίσουν το χωριό, επειδή αδυνατούν να δώσουν τα ανταλλάγματα στην Καλόα και βρίσκουν πιο συμφέρον να απαλλαγούν από αυτήν και τη φυλή της. Παράλληλα, δείχνει δυσπιστία στα λόγια του Γιώργου και για να πειστεί για την ειλικρίνειά του τον υποχρεώνει να μονομαχήσει με το γιγαντόσωμο πρωτοπαλίκαρο της φυλής της και αν τον νικήσει, τότε θα πει ότι της λέει αλήθεια! Αντί του Γιώργου ζητάει να παλέψει ο μικροσκοπικός με την ηράκλεια δύναμη Σαΐτας και ο οποίος νικάει τον γίγαντα κατά κράτος! Και η Καλόα συμμαχεί με τον Γιώργο, ο οποίος καταστρώνει την άμυνά τους κατά των Ιταλών. Τους εξοντώνουν όλους και το Παιδί-Φάντασμα κερδίζει ακόμα μια… θαυμάστρια βασιλικής γενιάς στις απάτητες ζούγκλες!
Εκείνο που κάνει περισσότερο εντύπωση στην περιπέτεια είναι ότι ο Ανεμοδουράς αφήνει να περάσει ανεκμετάλλευτο ένα στοιχείο της αφήγησής του που έχει να κάνει με τη διάλεκτο που μιλάνε οι λευκοί ιθαγενείς της φυλής Ακάσα. Το Παιδί-Φάντασμα διαπιστώνει έκπληκτο, ότι το λεξιλόγιο της άγνωστης γλώσσας τους είναι παραφθαρμένα… αρχαία ελληνικά! Για απλώς αναρωτιέται για το πώς βρέθηκαν σε εκείνο το μέρος αποκομμένοι και χαμένοι κάποιοι απόγονοι αρχαίων Ελλήνων. Ίσως, θα μπορούσε αυτό να ήταν το σημείο προσέγγισής του και όχι η νίκη του Σαΐτα στην πάλη του με τον γίγαντα.
Οι Ιταλοί σχεδιάζουν να εκτρέψουν την κοίτη του Νείλου στις πηγές του, ώστε να αποστερήσουν από τους Συμμάχους την υδάτινη τροφοδοσία τους στο Μέτωπο της Αφρικής. Για την πραγματοποίηση του σχεδίου τους χρειάζονται τη βοήθεια μιας άγριας παράξενης φυλής λευκών ιθαγενών, των Ακάσα, που ζουν απομονωμένοι κοντά στο σημείο της σχεδιαζόμενης εκτροπής και που μιλούν μιαν άγνωστη και ακατανόητη γλώσσα τελείως διαφορετική από κάθε άλλη αφρικανική γλώσσα ή διάλεκτο.
Η βασίλισσα της μικρής φυλής, η Καλόα, που συμφωνεί να βοηθήσει, περιγράφεται σαν μια πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα και πολύ σκληρή ταυτόχρονα.
Η πλοκή εξελίσσεται σχεδόν παρόμοια με τις δυο προηγούμενες σχετικές ιστορίες.
Η Καλόα συμμαχεί με τον Ιταλό. Αλλά, οι Ιταλοί προτίθενται, παρά τη συμφωνία, να βομβαρδίσουν το χωριό, επειδή αδυνατούν να δώσουν τα ανταλλάγματα στην Καλόα και βρίσκουν πιο συμφέρον να απαλλαγούν από αυτήν και τη φυλή της. Παράλληλα, δείχνει δυσπιστία στα λόγια του Γιώργου και για να πειστεί για την ειλικρίνειά του τον υποχρεώνει να μονομαχήσει με το γιγαντόσωμο πρωτοπαλίκαρο της φυλής της και αν τον νικήσει, τότε θα πει ότι της λέει αλήθεια! Αντί του Γιώργου ζητάει να παλέψει ο μικροσκοπικός με την ηράκλεια δύναμη Σαΐτας και ο οποίος νικάει τον γίγαντα κατά κράτος! Και η Καλόα συμμαχεί με τον Γιώργο, ο οποίος καταστρώνει την άμυνά τους κατά των Ιταλών. Τους εξοντώνουν όλους και το Παιδί-Φάντασμα κερδίζει ακόμα μια… θαυμάστρια βασιλικής γενιάς στις απάτητες ζούγκλες!
Εκείνο που κάνει περισσότερο εντύπωση στην περιπέτεια είναι ότι ο Ανεμοδουράς αφήνει να περάσει ανεκμετάλλευτο ένα στοιχείο της αφήγησής του που έχει να κάνει με τη διάλεκτο που μιλάνε οι λευκοί ιθαγενείς της φυλής Ακάσα. Το Παιδί-Φάντασμα διαπιστώνει έκπληκτο, ότι το λεξιλόγιο της άγνωστης γλώσσας τους είναι παραφθαρμένα… αρχαία ελληνικά! Για απλώς αναρωτιέται για το πώς βρέθηκαν σε εκείνο το μέρος αποκομμένοι και χαμένοι κάποιοι απόγονοι αρχαίων Ελλήνων. Ίσως, θα μπορούσε αυτό να ήταν το σημείο προσέγγισής του και όχι η νίκη του Σαΐτα στην πάλη του με τον γίγαντα.
Γιώργος Βλάχος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή